ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ นิยาย บท 1737

………………..

เขานึกขึ้นได้ว่า ก่อนหน้านี้เคยมีข่าวส่งกลับมาบอกว่า ตอนที่ซั่งกวนเยว่เดินทางออกจากภูเขาศักดิ์สิทธิ์เฟิ่งหวง นางยังพาเด็กน้อยอายุสามสี่ขวบคนหนึ่งออกมาด้วย

ในตอนนั้นเขาคิดหาคำตอบอยู่นาน แต่ก็ไม่ได้คำตอบเสียที

แต่ว่าในตอนนี้…

มีสมมติฐานหนึ่งที่ค่อนข้างไร้สาระและอาจหาญปรากฏขึ้นกลางสมองของเขา!

ในแววตาของเขามีประกายตกตะลึงอยู่ลึกๆ!

หรือว่า…

“ดูเหมือนว่าถวนจื่อจะมาแล้ว”

มุมปากของฉู่หลิวเยว่ยกยิ้มขึ้นเล็กน้อย

คนที่ติดตามมาพร้อมกับถวนจื่อ ก็น่าจะเป็นองค์ปฐมกษัตริย์ อาจารย์ และท่านพ่อของนาง

พวกเขาลงมือกระทำได้อย่างว่องไว

เดิมทีหัวใจของฉู่หลิวเยว่ตกไปถึงตาตุ่มแล้ว

เดิมทีนางยังเป็นห่วงอีกฝ่ายอยู่ เมื่อได้ยินว่าพวกเขามาถึงที่นี่แล้ว นางจึงรู้สึกโล่งอกขึ้นมา

ทันทีที่ความคิดนี้หมุนผ่าน นางก็คาดเดาได้ว่าอี้เจาและผู้อาวุโสอี้อวี่ไม่น่าจะติดตามมาด้วย

ไม่เช่นนั้นเกาะมังกรศักดิ์สิทธิ์แห่งนี้คงวุ่นวายไปตั้งนานแล้ว

สถานะของทั้งสองคนนั้นพิเศษเป็นอย่างมาก ดังนั้นนี่จึงเป็นตัวเลือกที่เหมาะสมที่สุดแล้ว

เมื่อได้ยินคำพูดของฉู่หลิวเยว่ หัวใจของโหมวหยางก็จมดิ่งลง

เป็นเช่นนั้นจริงๆ ด้วย!

แม่นางน้อยที่อายุสามสี่ขวบคนนั้น จะต้องเป็นหงส์ทองคำในพันธสัญญาของซั่งกวนเยว่แน่นอน!

พวกนางไปที่ภูเขาศักดิ์สิทธิ์เฟิ่งหวงมาแล้ว ไม่เพียงจะไม่ได้รับบทลงโทษใดๆ แต่ยังกลับสามารถช่วยให้หงส์ทองคำตัวนั้นแปลงกายเป็นมนุษย์ได้อีก!

แต่เด็กน้อยผู้นั้นทำได้อย่างใดกันแน่?

ความเป็นไปได้มากที่สุดก็คือ…นางมีพลังแห่งสายเลือดที่แข็งแกร่งเป็นอย่างมาก!

แต่รายละเอียดที่บอกว่าแข็งแกร่งและโดดเด่นอย่างใด แม้กระทั่งโหมวหยางก็ไม่กล้ายืนยัน

ท้ายที่สุดแล้วเผ่าไท่ซวีเฟิ่งหลงก็ยังไม่เคยมีเรื่องเช่นนี้เกิดขึ้น

ดังนั้นเรื่องนี้จึงทำให้เขารู้สึกประหลาดใจและคับข้องใจเป็นอย่างมาก

ในขณะเดียวกันนั้นเองก็ทำให้เขารู้สึกสับสนมากขึ้น

ซั่งกวนเยว่ยังอยู่ที่นี่ แต่ภายในช่วงเวลาสั้นๆ หงส์ทองคำตัวนั้นและเผ่าพันธุ์มนุษย์คนอื่นๆ กลับเดินทางมาหา…

เป็นไปได้อย่างมากว่า พวกนางยังมีพันธสัญญาต่อกันอยู่!

แต่มันจะเป็นไปได้อย่างใด?

อี้เจาไม่มีทางเห็นด้วยกับเรื่องเหล่านี้เด็ดขาด!

โดยปกติแล้วเขาจะอคติต่อเผ่าพันธุ์มนุษย์ แค่จะพูดด้วยสักประโยคหนึ่งยังรังเกียจ แล้วจะยอมให้เผ่าพันธุ์ของตนทำพันธสัญญากับซั่งกวนเยว่ต่อไปได้อย่างใด?

โหมวหยางสะกดกลั้นอารมณ์มากมายที่อยู่ในใจ ใบหน้าของเขายังคงสงบนิ่งเช่นเดิม

“เจ้าแน่ใจหรือว่ามีหงส์ทองคำเพียงตัวเดียวเท่านั้น?”

หากมีใครลอบติดตามมาอีกละก็…

คนผู้นั้นพยักหน้าแล้วพูดขึ้นอย่างระมัดระวังว่า

“ผู้น้อยตรวจสอบอย่างละเอียดแล้ว บริเวณโดยรอบเกาะมังกรศักดิ์สิทธิ์ไม่มีร่องรอยหรือลมปราณของหงส์ทองคำตัวอื่นเลย จึงมั่นใจได้ว่ามีเพียงตัวเดียว”

อีกทั้งยังกลายร่างเป็นเพียงแม่นางน้อยผู้หนึ่งเท่านั้น!

หงส์ทองคำปรากฏตัวขึ้นก็ทำให้พวกเขาตกใจมากพออยู่แล้ว

แต่เมื่อเห็นว่านางดูคล้ายเด็กอายุสามสี่ขวบเท่านั้น ก็ยิ่งทำให้พวกเขาตกใจจนแทบจะอ้าปากค้าง

ฉู่หลิวเยว่พูดออกมาพร้อมรอยยิ้มว่า

“ประมุขโหมวหยาง ที่ถวนจื่อมาที่นี่ด้วยตนเองก็เพื่อรับพวกเรากลับไป ท่านยังจะไม่ยอมปล่อยคนไปอีกหรือ?”

โหมวหยางมองนางด้วยสายตาลึกล้ำ

ตั้งแต่ที่โหมวเหยาพลาดท่าให้แก่แม่นางคนนี้ เขาก็รู้แล้วว่า นางจะต้องไม่ธรรมดาอย่างแน่นอน

ในตอนที่ได้ยินมาว่านางสามารถออกจากภูเขาศักดิ์สิทธิ์เฟิ่งหวงอย่างปลอดภัยได้อย่างไร้รอยขีดข่วน เขาก็สามารถยืนยันความคิดของตนเอง

เพียงแต่ว่า…

ตอนนี้เขาเพิ่งค้นพบว่า เขาประเมินนางต่ำเกินไป

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน