ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ นิยาย บท 425

ฉู่หลิวเยว่ชะงักงัน แล้วพลันตะหนักได้ว่าความผันผวนนี้เล็ดลอดออกมาจากพีระมิดสีดำนั่นแน่ๆ

กลุ่มพลังมหาศาลที่อ่อนโยนนี้ ก็พุ่งเข้าใส่แขนขาและอวัยวะภายในร่างกายของฉู่หลิวเยว่ในชั่วพริบตา

ฉู่หลิวเยว่หยุดชะงักไปชั่วขณะ

ภายในลมปราณที่แฝงไว้ด้วยพลังนี้ ไม่รู้เพราะเหตุใดนางถึงรู้สึกคุ้นเคยอย่างมาก

เมื่อฉู่หลิวเยว่ตั้งสมาธิกลั้นหายใจ ก็ปรากฏว่าผนึกไม่ได้แหลกสลาย

จากนั้นนางก็รับรู้อย่างละเอียดอีกครั้ง และท้ายที่สุดนางก็มั่นใจแล้วว่าพลังนี้ไม่ได้มาจากพีระมิดนั่น แต่มาจากผลึกที่ปกคลุมด้านนอกของพีระมิดอยู่ต่างหาก

ฉู่หลิวเยว่พลันตกตะลึง

นางเคยเห็นเพียงผนึกที่ใช้กักขังพลัง แต่ไม่เคยเห็นผนึกที่เปล่งพลังออกมาก่อน

อีกทั้งพลังนี้ก็บริสุทธิ์อ่อนโยน…แทบจะค้นพบได้ยากในโลกใบนี้ ถึงแม้ว่าเดิมทีนางจะมีชีพจรเทียนจิงในชีวิตก่อน แต่นางก็ไม่สามารถขัดเกลาพลังที่บริสุทธิ์อ่อนโยนเช่นนี้ได้

แต่ตอนนี้พลังนี้กำลังค่อยๆ แทรกซึมไปทั่วตัวนาง

ฉู่หลิวเยว่ตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่งก่อนที่จะกลับมามีสติอีกครั้ง

ผนึกบนพีระมิดนี้ทำให้นางอุ่นขึ้นอีกทั้งยังฟื้นฟูร่างกายให้อีกด้วย

หลังจากที่ลองคิดเรื่องนี้อย่างละเอียดแล้ว แม้แต่ฉู่หลิวเยว่เองก็ยังเต็มไปด้วยความหวาดผวา

นี่มัน…เกิดเรื่องสิ่งใดขึ้นที่นี่กันแน่หรือเถ้าแก่ใหญ่ผู้นั้นไม่อยากให้นางเคลื่อนย้ายพีระมิดนี่ จึงทิ้งผนึกนี้คลุมมันไว้?

แต่ตอนนี้…นางจะทำเช่นใดกับพลังที่รั่วไหลออกมาจากสิ่งนี้

ทันใดนั้นก็มีภาพคนผู้หนึ่งปรากฏขึ้นมาในความคิดนาง

มันเป็นด้านหลังของชายผู้หนึ่งที่คลุมผ้าสีดำไว้

แม้จะพร่ามัวแต่ทว่าร่างกายกลับยังคงสูงใหญ่และตั้งตรงเช่นเดิม

ทันใดนั้นหัวใจของฉู่หลิวเยว่เต้นรัว

นางเคยเห็นแผ่นหลังของชายผู้นี้มาก่อน

ชัดเจนว่าเป็นบุรุษที่ปรากฏตัวในสุสานของจักรพรรดิ และเคยปรากฏเป็นภาพลวงตายืนอยู่ในศาลาแปดเหลี่ยมบนหน้าผาสูงชันมาก่อน

เพียงแต่คราวนี้ เขาไม่ได้ยืนอยู่ที่นั่น แต่คล้ายกลับว่า…ยืนอยู่บริเวณส่วนโค้งของทะเลสาบกว้างใหญ่

ฉากนั้นปรากฏขึ้นเร็วมากและก่อนที่ฉู่หลิวเยว่จะมองให้ชัดเจน มันก็ได้เลือนหายไปแล้ว

ฉู่หลิวเยว่ลองคิดทบทวนอีกครั้ง แต่ก็ต้องผิดหวังเมื่อพบว่านางนั้นจำอันใดไม่ได้เลย

ทว่า…อย่างใดก็ตาม ความรู้สึกคุ้นเคยนั้นกลับเด่นชัดขึ้นเรื่อยๆ

ฉู่หลิวเยว่ลืมตาขึ้นด้วยหัวใจที่เต้นกระหน่ำ

สุดท้ายแล้วนางก็อดไม่ได้ที่จะลุกขึ้นเดินไปที่หน้าต่าง แล้วผลักมันออกด้วยความกระวนกระวายใจ

สายลมยามเย็นที่พัดผ่านทำให้นางได้สติขึ้นมาในทันที และตอนนี้เองนางก็สงสัยมากขึ้นเรื่อยๆ ว่านั่นมันไม่ใช่แค่เพียงภาพลวงตา

ไม่เช่นนั้นแล้ว นางคงไม่มีวันสัมผัสถึงความรู้สึกที่ลึกซึ้งเช่นนั้นอย่างแน่นอน…หรือว่าชายชุดดำผู้นั้นจะเป็นเถ้าแก่ใหญ่ของเจินเป่าเก๋อกัน?

ฉู่หลิวเยว่ขมวดคิ้วมุ่น

หากเป็นเช่นนั้นจริง เหตุใดนางถึงได้มีภาพความทรงจำเกี่ยวกับคนผู้นั้นกัน

นางเกี่ยวปอยผมที่ร่วงมาไว้หลังหู พร้อมคิ้วที่ขมวดอย่างเคร่งขรึม

ราวกับว่ามีบางอย่างไม่ถูกต้อง…

ฟรึบ!

ทันใดนั้นก็มีเสียงแปลกๆ ดังมาจากที่ไกลๆ

ฉู่หลิวเยว่เงยหน้าขึ้นมองในทันที

ในคืนที่มืดมิด นางเห็นเพียงเงาร่างสีดำที่ปรากฏขึ้นภายในลานบ้าน

แสงจันทร์ทำให้เงาของร่างนั้นดูยาวขึ้นอย่างมาก แต่ภายใต้เงาดำมืดฉู่หลิวเยว่กลับไม่อาจมองเห็นรูปร่างหน้าตาของอีกฝ่ายเลย

ต่อมาลมปราณที่น่าหวาดกลัวก็เข้าปกคลุมลานบ้านทั้งหมด

ฉู่หลิวเยว่ตื่นตัวในทันที กล้ามเนื้อทั่วร่างตึงเครียด

คนผู้นี้อันตรายอย่างยิ่ง!

พื้นที่บริเวณรอบๆ ราวกับว่าหยุดนิ่งลง ทุกสรรพเสียงสูญสิ้นทำให้รู้สึกเงียบสงบหน้าหวาดหวั่น และในทันใดนั้น คนผู้นั้นก็ยื่นมือออกไปเกี่ยวนิ้วชี้นางเบาๆ

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน