ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ นิยาย บท 452

ทว่าซือถูซิงเฉินมิได้หยุดเพียงเท่านี้ กลับยังมีอัตราความเร็วที่เพิ่มขึ้น กลืนกินพลังงานของแผ่นฟ้าและผืนปฐพีโดยรอบเอาไว้! เห็นเป็นประจักษ์ว่ามิสามารถทำให้ลำแสงสีแดงนั้นดับสูญลงไปได้

นางทอดสายตาไปยังเมฆดำที่หมุนเป็นระลอกอย่างมิหยุดยั้งบนฟากฟ้า รวมทั้งอัสนีบาตรซึ่งปรากฏอยู่เป็นนิจในชั่วขณะหนึ่ง ฉู่หลิวเยว่ขมวดคิ้วเล็กน้อย

ว่าตามสภาพโดยทั่วไป มีเพียงตอนที่ผู้ปราดเปรื่องเหนือมนุษย์ทำพลั้งพลาดเท่านั้นถึงจะส่งผลกระทบอันน่าพิศวงต่อโลกเช่นนี้ได้

แต่ประหนึ่งว่าเป็นนักพรตที่ต้องการกระตุ้นด้วยสุรเสียงที่กึกก้องขนาดนี้ ว่าอย่างน้อยที่สุดต้องทะลวงไปให้ถึงนักรบระดับห้า!

ใคร่รู้นัก ในคราแรกที่ฉู่หนิงหายจากอาการบาดเจ็บป่วยที่เป็นอยู่นาน ตอนที่ตีฝ่าไปถึงนักรบระดับห้า ทุกอย่างก็ดูมิเหมือนกันกับสิ่งที่เป็นตอนนี้…

ถ้าทำแบบนั้นต่อไป ก็มีความเป็นไปได้อย่างสูงที่ซือถูซิงเฉิงจะทะลวงระดับของนักรบได้อย่างต่อเนื่อง

ทว่ากล่องไม้ที่อยู่ภายใต้การแบกรับของฟากฟ้าและแผ่นดิน กลับเกิดการสั่นคลอนที่เพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ

ฉู่หลิวเยว่เกือบเกิดความสนใจแล้ว

นางรู้สึกเหมือนว่าในกล่องไม้นั้นจะมีอันใดบางอย่าง ที่ต้องการจะออกไปโจมตี!

ในขณะนั้นเอง จักรพรรดิจยาเหวินก็ได้ยินเสียงนั้น เขาหันหน้ากลับมาอย่างรวดเร็ว

พลันฉู่หลิวเยว่ก็เข้าไปแอบตรงโต๊ะหนังสืออย่างรีบเร่ง

จักรพรรดิจยาเหวินในตอนนี้มีสภาพจิตใจที่มิสู้ดีนัก เหลือเพียงแต่สติสัมปชัญญะและการตั้งใจจดจ่ออันน้อยนิด จิตใจของเขาถูกปล่อยทะยานขึ้นสู่ลำแสงบนนภาผืนนั้น มิได้สนใจถึงการมีอยู่ของฉู่หลิวเยว่มาตั้งแต่แรก

เขาเดินอย่างเชื่องช้าไปจนถึงริมหน้าต่าง แต่หน้าต่างถูกตรึงไว้แน่นจากด้านนอก และไม่สามารถเปิดออกได้ตั้งแต่แรก เขาจึงมองไม่เห็นสภาพการณ์ของภายนอก

เขามองเห็นเพียงแค่แสงจากดวงสุริยนที่ถูกส่องสะท้อนมายังหน้าต่าง

“เหตุใดถึง…เหตุใดมันถึงเป็นเช่นนี้…”

จักรพรรดิจยาเหวินตกตะลึงพรึงเพริด พึมพำเสียงแผ่ว

“หรูเยว่…ในที่สุด ถึงคราวที่ข้าต้องขอการอภัยจากเจ้า…”

ฉู่หลิวเยว่งงงัน

หรูเยว่?

หากนั่นมิใช่สนมเอกตำแหน่งหว่านอี๋ผู้แสนอ่อนโยนในปีนั้น ก็เป็นมารดาผู้ให้กำเนิดของหรงซิวอย่างนั้นหรือ

ในตอนนี้ จักรพรรดิจยาเหวินเอ่ยคำพูดนี้ออกมามีความหมายว่าอย่างใดกัน?

ทั้งยัง…ฟังดูแล้ว ในน้ำเสียงนั้น มีความเสียใจและคับแค้นใจอย่างสุดซึ้งจากการกระทำผิดของตน

มีการเล่าลือกันว่าในปีนั้นจักรพรรดิจยาเหวินหลงรักหว่านอี๋มาก ต่อให้มีนางสนมสามพันคน แต่ก็ล้วนเทียบนางเพียงผู้เดียวมิได้

ทว่าหลังจากนั้นต่อมา… ตอนที่หว่านอี๋ได้ให้กำเนิดหรงซิวออกมาได้ไม่นาน นางก็ได้มีปากเสียงกับจักรพรรดิจยาเหวินอย่างหนักหน่วง นางย้ายออกจากพระราชวัง ตรงไปยังสำนักเทียนลู่

หลังจากอยู่ที่สำนักวิชาได้สองปี นางก็ถึงแก่มรณกรรม

จักรพรรดิจยาเหวินมิสามารถลบนางออกไปจากใจได้ แท้จริงแล้วมันเป็นเรื่องสามัญ แต่เหตุใดถึงจงใจพูดถึงนางขึ้นมาในตอนนี้กันล่ะ?

ขณะนั้นเอง จักรพรรดิจยาเหวินก็หยิบบางอย่างมาจากลำคอ

เนื่องจากเขาเอี้ยวตัวให้กับตำแหน่งที่ฉู่หลิวเยว่อยู่ จึงทำให้ฉู่หลิวเยว่แค่พอมองเห็นรูปร่างของมัน หากแต่ยังเพ่งมองให้เห็นอย่างชัดเจนว่าแท้จริงแล้วนั่นคือสิ่งใดกันแน่

“เจ้ายังคงตำหนิในตัวข้า…ก็ใช่ มันเป็นความผิดของข้าเอง…ด้วยเหตุนั้น วันนี้ถึงได้ตกต่ำจนน่าอัปยศอดสู”

จักรพรรดิจยาเหวินว่าเสียงเบาราวกับกระซิบกระซาบ มองไปยังสิ่งของที่อยู่ในมือ ดูเหมือนจะหัวเราะ แต่ก็คล้ายว่าจะร้องไห้

เพียงครู่เดียว ของในมือของเขาก็หลั่งพรั่งพรูออกมาเป็นเส้นแสงวาววับอย่างกะทันหัน! ประหนึ่งเหมือนสายลำธาร เลียบไปตามแขนของจักรพรรดิจยาเหวินจนลุกลามแผ่ขยายไปทั่วทั้งร่าง!

ด้วยความรวดเร็ว จักรพรรดิจยาเหวินถูกแผ่คลุมอยู่ภายใต้แสงอันรุ่งโรจน์ที่ดูประหลาดและน่ามหัศจรรย์นั่นไปทั่วทั้งตัว!

นัยน์ตาดำของฉู่หลิวเยว่หดตัวลง!

เป็นเพราะลมปราณบนเรือนร่างของจักรพรรดิจยาเหวิน กำลังค่อยๆ ถูกเสริมให้มีกำลังแข็งแกร่งขึ้นอย่างมิน่าเชื่อ

ทว่าพละกำลังนั้น มันหลั่งทะลักออกมาจากภายในร่างกายของตัวเขาเอง!

บนกระหม่อมของเขา ปรากฏอักขระชนิดหนึ่งซึ่งดูแปลกประหลาดขึ้นมา

ฉู่หลิวเยว่แอบมองอย่างเร็วปรือ พบว่าลวดลายนั้นกับลวดลายที่อยู่บนลำแสงสีแดงด้านนอกเหมือนกันอย่างกับแกะ!

ทว่าพลังปราณของสิ่งที่อยู่บนกระหม่อมของจักรพรรดิจยาเหวินนั้นดูแล้วธรรมดามาก ไม่เหมือนกับสิ่งนั้นที่อยู่ข้างนอกเลย

แควก!

จู่ๆ รอยแยกเป็นแนวยาวก็ปรากฏบนอักขระนั่น

และเมื่อเกิดรอยแยก พลังปราณในร่างกายจักรพรรดิจยาเหวินก็ เปลี่ยนเป็นแข็งแกร่งขึ้นอย่างมิทันคาดคิด!

ในที่สุดฉู่หลิวเยว่ก็เข้าใจถ่องแท้ถึงอันใดบางอย่าง

จักรพรรดิจยาเหวินฝังอักขระไว้ในร่างกาย!

และตอนนี้ เขาเกือบจะทำให้ลวดลายอักขระเหล่านั้นขาดออกจากกันอยู่แล้ว!

เห็นได้ชัดว่ากำลังวังชาและความสามารถของจักรพรรดิจยาเหวิน มิได้ธรรมดาอย่างที่ปรากฏให้เห็นอยู่ภายนอก!

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน