ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ นิยาย บท 464

พลังปราณดั้งเดิมรอบตัวเขาเพิ่มพูนขึ้น และอักขระที่เคยปรากฏเหนือศีรษะก็หายไปเกือบหมด!

ฉู่หลิวเยว่เคยคิดว่าจักรพรรดิจยาเหวินนั้นแข็งแกร่งมากกว่าที่เห็น แต่นางไม่คาดคิดว่ามันจะแข็งแกร่งขนาดนี้!

ซึ่งเขาในตอนนี้ได้ทะลวงสู่ขั้นสูงสุดของระดับหกแล้ว!

และไม่แน่ว่าอาจจะทะลวงขึ้นไปอีก!

การคาดเดาที่ไร้น้ำหนักปรากฏขึ้นในสมองของฉู่หลิวเยว่

หากอักขระนั่นหายไปโดยสมบูรณ์ ความแข็งแกร่งของจักรพรรดิจยาเหวินย่อมทะลุทะลวงสูงขึ้นไปอีก…

และก็เป็นไปตามคาด ในจังหวะสุดท้ายที่ลวดลายอักขระค่อยๆ หายไป พลังงานโดยรอบจากสวรรค์และโลกก็หลั่งไหลเข้าสู่ร่างของจักรพรรดิจยาเหวินอย่างบ้าคลั่ง!

ลมปราณบนร่างกายของเขาพวยพุ่งออกมาไม่หยุด!

แม้แต่ฉู่หลิวเยว่เห็นยังตกใจขนาดนี้ นับประสาอันใดกับคนอื่นที่ยังไม่เข้าใจถึงสถานการณ์ที่กำลังเกิดขึ้น?

เมื่อร่างของจักรพรรดิจยาเหวินปรากฏขึ้นในอากาศ และเผยให้เห็นสภาพที่แท้จริงของเขา ผู้คนทั้งหลายก็ล้วนตะลึง!

“นั่น นั่นคือ…ฝ่าบาทหรือ!?”

“ใช่ฝ่าบาทจริงๆ! แต่ไม่ใช่ว่าพระองค์…ถูกคุมตัวไปยังตำหนักชิงเหอแล้วหรอกหรือ? เหตุใดตอนนี้ถึง…”

“นักรบระดับหก… ฝ่าบาททะลวงถึงระดับหกได้แล้วหรือ!?”

ทุกคนต่างพูดคุยกัน และในที่สุดประโยคสุดท้ายนั่น ก็ปลุกพวกเขาให้ตื่นจากภวังค์!

ผู้อาวุโสหลายคนที่ยืนอยู่บริเวณนั้นต่างตกอยู่ในความเงียบที่น่าอึดอัด พลางสบสายตาเปลี่ยนสายตาระหว่างกันและกัน!

เรื่องนี้มันฉุกละหุกและน่ากลัวเกินกว่าที่พวกเขาจะรับได้!

คนทั้งแคว้นเย่าเฉินรู้ดีว่า หากเทียบกับอัจฉริยะแล้ว ความสามารถในการฝึกตนของจักรพรรดิจยาเหวินนั้น เรียกได้ว่าอยู่ในระดับ “ดี” เท่านั้น ซึ่งไม่ถือว่าน่ายกย่องเชิดชูแต่อย่างใด

ควบคู่ไปกับการขาดการฝึกฝนในช่วงหลายปีที่ผ่านมา ยิ่งรู้เลยว่าพลังต่อสู้ของจักรพรรดิจยาเหวินถดถอยเพียงใด

และจวบจนเมื่อครู่ พวกเขาก็ยังคิดเช่นนั้น

มิฉะนั้นยามที่หรงจิ่วบุกเข้ามา จักรพรรดิจยาเหวินคงจะไม่พ่ายแพ้เร็ว และเกิดสถานการณ์น่าอับอายเช่นนั้นหรอก

ทว่าตอนนี้…ดูเหมือนว่าพลังปราณมหาศาลและการบีบเค้นที่น่าเกรงขามนั้น กำลังพุ่งออกมาจากร่างของจักรพรรดิจยาเหวินอย่างชัดเจน!

นี่แสดงให้เห็นว่าเขาแตกต่างจากซือถูซิงเฉิน ที่เป็นฝ่ายถูกกลืนกินเสียเอง และพยายามฝืนทะลวงให้ผ่านระดับห้า!

นั่นหมายความว่า เขาซ่อนความแข็งแกร่งที่แท้จริงของตัวเองเอาไว้!

เพื่อปลดปล่อยมันออกมาในครานี้!

แต่จู่ๆ ก็มีคนเอ่ยถามขึ้นมา

“แล้วองค์ชายสามเล่า?”

ฝูงชนล้วนพากันชะงักราวตกใจ

เมื่อครู่หรงจิ่วบอกจะไปตามหาจักรพรรดิจยาเหวินหนิ!

ผู้ใดจะจินตนาการได้ว่าในช่วงเวลาสั้นๆ สิ่งต่างๆ จะพลิกผันกลับตาลปัตรเช่นนี้!

และกลายเป็นว่าตอนนี้หรงจิ่วเสียเปรียบอย่างเห็นได้ชัด!

แม้ว่าเขาจะมีอุบายทางการทหารมากมาย แต่ก็เป็นไปไม่ได้ที่เขาจะสามารถต่อกรกับนักรบระดับหก!

ทว่าในความเป็นจริง สภาพของหรงจิ่วในตอนนี้นั้น ดีกว่าที่ทุกคนจินตนาการไว้ เขาเพียงบาดเจ็บเล็กน้อยเท่านั้น

ย้อนกลับไปในตอนที่เขามาถึงบริเวณด้านนอกของตำหนักชิงเหอ เขาก็บังเอิญเจอจักรพรรดิจยาเหวินที่กำลังทะลวงขอบเขตอยู่

ซึ่งขณะที่เขากำลังจะเข้าไป จักรพรรดิจยาเหวินก็พุ่งทะยานขึ้นไปบนท้องฟ้าโดยไม่สนใจเขาเลย

และพลังปราณบางส่วนที่แผ่ออกมากระทบเขา พลอยทำให้เขาได้รับบาดเจ็บไปด้วย

แต่ความคับแค้นใจนั้น มีมากกว่าเสียใจหมื่นเท่า!

เขามองขึ้นไปที่จักรพรรดิจยาเหวิน ที่กำลังพัฒนาความแข็งแกร่งอยู่บนท้องฟ้า คิ้วของเขาขมวดเป็นปม พร้อมอารมณ์มากมายที่ฉายวาบขึ้นในดวงตาของเขา

ทั้งตกใจ สับสน สงสัย และไม่เชื่อ…

ก่อนจะหลุดหัวเราะออกมา

ทำให้เว่ยหลินที่ตามหลังมาอย่างใกล้ชิด เอ่ยถามทันทีว่า

“ท่านยังไหวหรือไม่ องค์ชาย?”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน