ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ นิยาย บท 492

ตอนที่พูดออกมา ฉู่หลิวเยว่เองก็รู้สึกตกใจตัวเองอยู่เหมือนกัน

นางไม่ใช่คนที่จะเห็นอกเห็นใจคนอื่น มีหลายครั้งที่ต้องบอกว่านางเป็นคนจิตใจโหดเหี้ยมไร้ความปรานีน่าจะเหมาะสมกว่า

แต่ไม่รู้ว่าเหตุใด เมื่อเห็นสีหน้าอ้างว้างของเชียงหว่านโจวตอนที่พูดประโยคนั้น ในใจของนางกลับรู้สึกเจ็บปวดอยู่ครู่หนึ่ง

ความรู้สึกแบบนี้ เจอได้น้อยมาก

กับคนที่ไม่มีความเกี่ยวข้องกับตัวนางเลย นางมักจะไม่ยอมเข้าไปยุ่งและสร้างปัญหาให้ตัวเอง

แต่สำหรับเชียงหว่านโจวแล้ว มันต่างออกไป

“จริงหรือ?”

เมื่อเชียงหว่านโจวได้ยินเช่นนั้น ก็หันกลับมามองนาง

พริบตาเดียวแววตาสีน้ำตาลและเส้นผมสีทองอ่อนนุ่มก็เปล่งประกายออกมาเหมือนดอกไม้ไฟ

ทันใดนั้นฉู่หลิวเยว่ริมฝีปากของนางก็ยกยิ้มขึ้นอย่างไม่ลังเล จากนั้นนางก็พูดขึ้นว่า

“ข้าเป็นคนพูดจริงทำจริง! แต่ว่าต้องทำตามข้อตกลง เจ้าต้องมาเป็นผู้ติดตามของข้าหนึ่งเดือน”

เชียงหว่านโจวพยักหน้าทันที

“ได้เลย!”

เมื่อพูดจบเขาก็ยกมือขึ้นมา แล้วชูนิ้วก้อย

“พันธสัญญา”

ฉู่หลิวเยว่เบิกตากว้าง “…เจ้าทำอันใดหรือ?”

เชียงหว่านโจวพูดอย่างตรงไปตรงมาว่า “นี่คือพันธสัญญาสูงสุดระหว่างคนสองคน ในเมื่อข้ากับเจ้าทำสัญญากันแล้ว จะมากลับคำไม่ได้เด็ดขาด”

ฉู่หลิวเยว่ “…”

เมื่อมองไปที่ใบหน้าที่มุ่งมั่นดูน่าเชื่อถือของเชียงหว่านโจว ทันใดนั้นฉู่หลิวเยว่ก็นึกอันใดบางอย่างขึ้นมาได้

“คนคนนั้นเป็นคนสอนเจ้าหรือ?”

เด็กหนุ่มคนนั้นพยักหน้าจริงๆ ด้วย

“ก่อนหน้านี้ข้ากับนางได้ทำสัญญาร่วมกันเอาไว้แล้ว เจ้าเป็นคนที่สอง”

เมื่อได้ยินดังนั้นแล้ว เหมือนว่าเขาต้องการทำท่าเกี่ยวก้อยกับนางใช่หรือไม่?

ฉู่หลิวเยว่กลอกตา จากนั้นก็ยื่นนิ้วก้อยออกไปพร้อมเกี่ยวก้อยกับเขาเอาไว้

คาดไม่ถึงว่ามือของเด็กคนนี้จะเย็นราวกับน้ำแข็ง

ฉู่หลิวเยว่เหลือบสายตามองอย่างไม่พูดอันใด

มิน่าล่ะเขาถึงบอกว่าต้องการเชื้อไฟเพื่อใช้ชีวิตต่อไป ดูจากภายนอกเด็กคนนี้ไม่ได้ต่างจากเด็กธรรมดาเลย แต่ความจริงแล้วอวัยวะภายในของเขากำลังถูกความเย็นกัดกินร่างกาย

อวัยวะภายในส่วนใหญ่ของเขาถูกแช่แข็งไปหมดแล้ว

ในเมื่อเป็นขนาดนี้แล้ว คาดไม่ถึงว่าเขาจะมีพลังการต่อสู้ที่แข็งแกร่งขนาดนั้น ไม่รู้ว่าระดับการต่อสู้ที่แท้จริงของเขาจะน่าทึ่งขนาดไหน…

“มานี่”

หลังจากที่ฉู่หลิวเยว่เกี่ยวก้อยสัญญากับเขาแล้ว นางก็ดึงตัวอีกฝ่ายทันที

เชียงหว่านโจวเอนตัวไปหาฉู่หลิวเยว่โดนไม่ทันตั้งตัว

ระยะห่างระหว่างพวกเขานั้นน้อยมาก ในที่สุดฉู่หลิวเยว่ก็สามารถเห็นหน้าตาของอีกฝ่ายได้แล้ว จากนั้นนางก็ชะงักไปเล็กน้อย

คนผู้นี้เป็นคนที่เกิดมาพร้อมกับความงดงามเกินไป

ผิวของเขาขาวมาก แทบจะสามารถสะท้อนแสงได้เลย ผมสั้นสีทอง ดวงตาที่เย็นชาสีน้ำตาล ทั้งสะอาดและบริสุทธิ์ เหมือนกับหิมะที่อยู่บนภูเขาสูง

ปลายจมูกเชิดขึ้น ริมฝีปากสีแดงเหมือนกุหลาบ มุมปากโค้งขึ้น

คางเรียวแหลม ทำให้เขาดูเป็นเด็กหนุ่มที่สะอาดและเยาว์วัย

ถ้าไม่ใช่เพราะท่าทางและรูปร่างของเขาเหมือนผู้ชายจริงๆ ฉู่หลิวเยว่ก็จะสงสัยแล้วว่าเขาต้องเป็นสาวน้อยรูปงามแน่นอน

ฉู่หลิวเยว่ยกมือขึ้นแล้วขยี้ผมสีทองของเขาให้ยุ่งเหยิง!

เชียงหว่านโจวชะงักไปครู่หนึ่ง จากนั้นก็ขมวดคิ้วแน่นขึ้น

“เจ้าทำอันใดเนี่ย?”

ฉู่หลิวเยว่มองหน้าตาที่ยุ่งเหยิงของเขา แล้วแกว่งนิ้วก้อยของเขาพร้อมยิ้มแล้วพูดว่า

“ในเมื่อเราทำสัญญากันแล้ว มันก็มีผลแล้วใช่หรือไม่? นับว่าวันนี้เป็นวันแรกที่เจ้าจะต้องมาติดตามข้า”

แต่จะว่าไปแล้ว เป็นผู้ติดตามก็ต้องติดตามสิ เกี่ยวอันใดกับลูบหัวข้าด้วยเล่า?

เชียงหว่านโจวจ้องมองหน้าอยู่ครู่หนึ่ง สายตาที่งดงามของเขายังมีประกายความโกรธอยู่ แต่สุดท้ายแล้วเขาก็ไม่ได้พูดอันใดออกมา เขาจึงหันหน้ากลับไป และนั่งหลังตรงเช่นเดิม

หลังจากนั้นไม่นานเขาก็เอ่ยขึ้นด้วยเสียงเย็น

“เข้าใจแล้ว”

ฉู่หลิวเยว่เกือบจะหลุดหัวเราะออกมาเสียงดังแล้ว

เชียงหว่านโจวคนนี้เหมือนว่าจะเย็นชาไม่น่าเข้าใกล้ แต่ว่าเป็นคนที่หลอกได้ง่ายมาก…

ตอนนี้นางเริ่มเข้าใจแล้วว่าเหตุใดคนที่เขาต้องการตามหาจะต้องโกหกเรื่องเล็กๆ น้อยๆ แบบนี้ด้วย

เมื่อคิดไปแล้ว ความกังวลที่อยู่ภายในใจของฉู่หลิวเยว่ก็หายวับไปทันที

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน