ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ นิยาย บท 509

เสียงคำรามนั้นก้องอยู่ในหูของฉู่หลิวเยว่!

เสียงหวีดร้องของกระบี่ ดังขึ้นมาในโสตประสาท ส่งเข้าถึงหัวใจ!

พริบตาเดียว ปราณกระบี่สีดำสายหนึ่งก็พุ่งออกมา ทันใดนั้นกระบี่หลงหยวนก็บินแหวกอากาศออกมา! แล้วพุ่งมาหาฉู่หลิวเยว่อย่างรวดเร็ว!

ฉู่หลิวเยว่รีบสะกิดปลายเท้าแล้วถอยหลังลงไป!

แต่พลังของกระบี่หลงหยวนแข็งแกร่งแค่ไหน?

แต่ในชั่วพริบตา มันก็พุ่งมาหาฉู่หลิวเยว่! จนเกือบจะเจาะระหว่างคิ้วนางได้อยู่แล้ว!

ทันใดนั้นก็กลางฝ่ามือของฉู่หลิวเยว่ก็มีแส้เพลิงปรากฏขึ้น! พร้อมตวัดไปที่กระบี่ด้วยอย่างแรง!

พรึ่บ!

พลังทั้งสองสายปะทะกันอย่างรุนแรง!

แต่แส้เพลิงนั้นถูกปราณกระบี่ทำลายไปในทันที

ฉู่หลิวเยว่ตกใจอย่างมาก จากนั้นก็สะบัดมือเรียกพรมแดนไวฑูรยะออกมา!

เคร้ง!

เสียงกระทบใสๆ ก็ดังขึ้น

ปราณกระบี่กระทบพรมแดนไวฑูรยะอย่างรุนแรง

ภายในสมองของฉู่หลิวเยว่ก็รู้สึกบ้าคลั่งอย่างมาก นางกำลังคิดหาโอกาสหนีออกไปจากที่นี่อย่างใดดี แต่ตอนนั้นเองก็ต้องตกใจเมื่อเห็นว่าพรมแดนไวฑูรยะสามารถขวางกั้นปราณกระบี่นี้ได้

แสงสีเงินจำนวนมากมายนับไม่ถ้วนวิ่งวนอยู่รอบๆ พรมแดนไวฑูรยะดูตระการตาอย่างมาก แต่เมื่อปราณกระบี่สีดำเหล่านั้นสัมผัสกับม่านพลัง มันกลับไม่สามารถพุ่งเข้ามาด้านในได้อีกแม้แต่ครึ่งก้าว

ฉู่หลิวเยว่รู้สึกตกใจอย่างมาก

กระบี่หลงหยวนเล่มนี้เป็นอาวุธศักดิ์สิทธิ์ ปราณกระบี่ที่มันสร้างออกมาได้นั้นล้วนน่ากลัวอย่างมาก!

แต่คาดไม่ถึงว่าพรมแดนไวฑูรยะ จะสามารถขวางกั้นมันเอาไว้ได้!

ทันใดนั้นนางก็คาดเดาสิ่งหนึ่งขึ้นมาในใจได้

หรือที่หรงซิวมอบพรมแดนไวฑูรยะอันใหม่ให้นาง ก็เพราะว่า…

แต่ที่นางมั่นใจอย่างหนึ่งคือ พรมแดนไวฑูรยะอันแรกที่หรงซิวมอบให้ มันไม่ได้แข็งแกร่งเช่นนี้แน่นอน!

ไม่เช่นนั้นเหตุใดมันถึงแตกละเอียดจนหรงซิวต้องมอบชิ้นที่สองให้นาง

ด้วยเหตุการณ์เมื่อครู่นี้ นางหยิบพรมแดนไวฑูรยะออกไปด้วยสัญชาตญาณ แต่ก็ไม่คิดว่าจะสามารถป้องกันปราณกระบี่ที่น่ากลัวเช่นนั้นได้!

ตู้ม!

ปราณกระบี่หายไปแล้ว!

ฉู่หลิวเยว่ยืนจ้องพื้นที่ว่างเปล่าด้วยความเหม่อลอย

มัน…มันจะจบเช่นนี้หรือ?

เพื่อหลีกเลี่ยงปฐม…

“ด้านหน้า”

ทันใดนั้นก็มีเสียงหนึ่งดังขึ้นมา

นั่นคือเสียงของอินทรีสามตา

ฉู่หลิวเยว่ถามอย่างสงสัย

“อันใดหรือ?”

“ในกระบี่เล่มนั้นมีกระดูกของอสูรศักดิ์สิทธิ์อยู่!”

อินทรีสามตาพูดขึ้นมาสั้นๆ ด้วยความรวดเร็ว

แม้ว่าน้ำเสียงของมันจะเย็นชาเหมือนเดิม แต่ฉู่หลิวเยว่ก็สามารถสัมผัสความตื่นเต้นที่อยู่ในน้ำเสียงของเขาได้

ฉู่หลิวเยว่กะพริบตาปริบๆ แล้วถามขึ้นอย่างไม่อยากจะเชื่อ

“เจ้าคงไม่ได้ให้ข้าไปเอามันมาหรอกนะ!?”

มันมีอันใดผิดพลาดหรือเปล่า นั่นคือกระบี่หลงหยวนเชียวนะ!

อินทรีสามตาพูดขึ้นว่า

“หากเจ้าอยากจะช่วยข้าฟื้นฟูร่างกาย กระดูกของอสูรศักดิ์สิทธิ์ก็เป็นสิ่งจำเป็น ดังนั้นเจ้าต้องไปเอามันมา!”

ฉู่หลิวเยว่ถามขึ้นอย่างไม่เต็มใจ

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน