ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ นิยาย บท 858
ถวนจื่อพยักหน้าตอบ จากนั้นมันก็ใช้กรบเล็บจากอุ้งเท้าข้างหนึ่ง เจาะเข้าไปในอุ้งเท้าอีกข้างอย่างนุ่มนวล และหยดไข่มุกโลหิตสีแดงฉานก็ไหลออกมา!
ต่อมาไข่มุกโลหิตก็ลอยขึ้นมาช้าๆ ฉู่หลิวเยว่ยื่นมือออกไป พลันไข่มุกโลหิตเหล่านั้นก็ลอยเข้ามาอยู่ในฝ่ามือของนางอย่างเงียบเชียบ
ซึ่งหากเพ่งมองใกล้ๆ ก็จะเห็นชั้นแสงสีสันสดใสปกคลุมอยู่
มีแรงกดดันมหาศาลแผ่ออกมาจากพวกมัน!
สิ่งนี้…คือโลหิตของอสูรศักดิ์สิทธิ์ กษายะหางวายุ!
ทั้งซั่งกวนหว่านและจั่วหมิงซี ต่างจ้องมองสิ่งที่อยู่ในมือฉู่หลิวเยว่ด้วยความตกใจและคาดหวัง
มันถือเป็นเรื่องมหัศจรรย์ของราชวงศ์เทียนลิ่งเชียวนะ!
น้อยคนนักที่จะได้เห็นอันใดแบบนี้ในชีวิตด้วยตาตัวเอง!
ทว่ายามนี้ เจ้าสิ่งนี้ได้ปรากฏขึ้นต่อหน้าต่อตาพวกเขาแล้ว!
ฉู่หลิวเยว่ทำทียื่นกล่องไม้ให้จั่วหมิงซี
“ใต้เท้าจั่ว เท่านี้ก็เพียงพอแล้วใช่หรือไม่?”
“พอแล้วๆ!”
จั่วหมิงซีรีบดึงสติกลับมา พร้อมพยักหน้าระรัว มันยากที่จะซ่อนความตื่นเต้นของเขาไว้ได้
ในฐานะเซียนหมอแล้ว การได้เห็นสมบัติล้ำค่าหายากที่สุดในโลกเช่นนี้ มันทำให้เขามีความสุขมาก!
และในปัจจุบัน โอกาสที่จะได้ใช้วัตถุดิบเหล่านี้ในการเคี่ยวยา ก็หายากยิ่งนัก!
“หากมีวัตถุดิบเหล่านี้ กระหม่อมเชื่อว่าไม่นานพระวรกายของฝ่าบาท จักต้องดีขึ้นในเร็ววันอย่างแน่นอน!”
เมื่อฉู่หลิวเยว่ได้ยินเช่นนั้นก็พลอยวางใจ ก่อนจะยื่นกล่องไม้และไข่มุกโลหิตให้อีกฝ่ายไป
จั่วหมิงซีรับมาอย่างระมัดระวัง
และเพื่อความปลอดภัย เขาก็ย้ายมันออกจากล่องไม้ ไปใส่หม้อต้มโอสถสำริดของตนแทน
เปลวไฟลุกกลมสีส้มลุกไหม้อยู่ในหม้อต้มโอสถ!
จั่วหมิงซีโยนสมนุไพรสองสามอย่างลงไปในหม้อ ก่อนจะทำการเคี่ยวอยู่พักหนึ่ง จากนั้นก็ค่อยๆ ใส่บัวระบำลงไปอย่างระมัดระวัง
กลีบดอกโปร่งใสและสวยงามม้วนตัวอย่างรวดเร็ว แล้วเริ่มละลายอย่างช้าๆ และควบแน่นเป็นไข่มุกธาราสีขาว
เมื่อมองรวมๆ แล้วอย่างกับก้อนหิมะเล็กๆ ก็มิปาน
และสุดท้ายจั่วหมิงซีก็ใส่เลือดของถวนจื่อเข้าไป
ไข่มุกธาราสองหยดเริ่มหลอมรวมกันอย่างช้าๆ
หลังจากผ่านไปประมาณหนึ่งชั่วยาม วัตถุดิบยาทั้งหมดในหม้อต้มโอสถก็หลอมรวมกัน!
ทว่าเนื่องจากคราวนี้พวกเขาไม่ได้กลั่นโอสถให้เป็นเม็ดยา จึงไม่ได้มีการเคลื่อนไหวใดเกิดขึ้นมากนัก
แต่ยาต้มที่อยู่ในหม้อต้มโอสถนั้น กลับปรากฏบีบอัดของมวลพลังขึ้นจางๆ! อย่าได้ประเมินมันต่ำเกินไปเชียว!
จั่วหมิงซีแทบจะเปียกโชกไปด้วยเหงื่อ ริมฝีปากของเขาเปลี่ยนเป็นสีขาวซีดน้อยๆ นั่นหมายความว่าเขากำลังสูญเสียพลังไปกับการเคี่ยวโอสถตรงหน้า
ไม่ว่าจะเป็นเลือดของอสูรศักดิ์สิทธิ์หรือบัวระบำ ล้วนแล้วแต่มีพลังที่แข็งแกร่ง
ซึ่งมันไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะปรับสมดุลของยาให้ไปในทางเดียวกันได้
ในท้ายที่สุด ทันทีที่จั่วหมิงซีสะบัดแขนเสื้อ ยาน้ำในหม้อก็ย้ายไปอยู่ในชามหยก
ซั่งกวนหว่านยืนอยู่ข้างๆ พลางจ้องมองที่ชาม และกำลังขยับตัว
ถ้านางสามารถใช้ยานี้กับตัวเองได้ล่ะก็…
ความแข็งแกร่งของนางจะเพิ่มขึ้นอย่างมาก และแม้แต่รอยแผลเป็นบนใบหน้า ก็อาจจะฟื้นตัวได้อย่างสมบูรณ์ด้วย!
เมื่อคิดเช่นนี้แล้ว ความปรารถนาในใจของนางก็ยิ่งเพิ่มพูนขึ้น
แต่น่าเสียดายที่พวกเขามีบัวระบำเพียงอันเดียว และตอนนี้มันก็ถูกใช้ไปแล้ว
ทว่าเลือดของอสูรศักดิ์สิทธิ์นั้น…
ยังมีกษายะหางวายุของฉู่หลิวเยว่อยู่มิใช่หรือ?
“องค์หญิงขอรับ”
จั่วหมิงซีส่งชามยาต้มให้นาง
“ท่านโปรดนำมันไปถวายฝ่าบาทเถิด?”
ซั่งกวนหว่านจ้องมองเขาพักหนึ่ง พลันรีบดึงสติกลับมา
นางพยักหน้าแล้วรับชามมา และก้าวไปข้างหน้าเพื่อปัดม่านออก พลางนั่งลงข้างเตียง
ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหาประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดหญิงลิขิตสวรรค์
สนุกมากค่ะ...
อ่านสนุกมากค่ะ ติดตามอ่านทุกตอน...