หัวใจของซั่งกวนหว่านสั่นสะท้านในบัดดล!
คำพูดของฉู่หลิวเยว่นั้นเปรียบเสมือนเสียงฟ้าผ่า ที่ดังระเบิดใส่หูของนาง!
พลันร้อนใจลนลานอยู่ไม่เป็นสุข แล้วหันไปมองฉู่หลิวเยว่ด้วยความประหลาดใจ
ที่ว่ามานั่น… มันหมายความว่าอย่างใดกันแน่!?
ทว่าฉู่หลิวเยว่กลับเลิกคิ้วขึ้น ราวกลับไม่ได้พูดอันใดที่ดูซับซ้อน
ซั่งกวนหว่านแอบกลั้นหายใจ และพยายามสูดหายใจเข้าออกอย่างอดกลั้น
“เจ้าแค่บอกมาว่าจะให้เลือดของอสูรศักดิ์สิทธิ์หรือไม่ก็พอ!”
ฉู่หลิวเยว่ยิ้มเยาะ ก่อนจะตอบว่า
“ในเมื่อองค์หญิงสามต้องการ มีหรือข้าจะไม่ให้? ถวนจื่อ…”
นางหันศีรษะไปมองถวนจื่อที่เกาะอยู่บนไหล่
เจ้าตัวน้อยมันขดตัวเป็นลูกกลมๆ แล้วก็หันไปด้านข้าง พร้อมทำท่าขยะแขยง
ไม่ต้องพูดถึงว่าเลือดนี้มีค่ามากสำหรับมันมากเพียงใด แต่ถึงมันจะไม่ต้องการ มันก็จะไม่ยอมยกให้ซั่งกวนหว่านเด็ดขาด!
ฉู่หลิวเยว่พยายามเกลี้ยกล่อมมันสองสามประโยค จากนั้นถวนจื่อที่ไม่เต็มใจบริจาคโลหิตให้ ถึงยอมกลั่นไข่มุกโลหิตออกมาอีกเม็ดหนึ่ง
ดวงตาของซั่งกวนหว่านเป็นประกาย
หลังจากที่ไข่มุกโลหิตลอยมาอยู่บนฝ่ามือแล้ว ฉู่หลิวเยว่ก็กล่าวว่า
“องค์หญิงสาม ท่านจักเอามันไปก็ย่อมได้ แต่… ท่านต้องนำสิ่งอื่นที่มีค่าพอๆ กันมาแลก”
ซั่งกวนหว่านเย้ยหยันอย่างเหยียดหยาม
ฉู่หลิวเยว่คนนี้ ชอบพูดจาวกไปวนมายิ่งนัก แต่สุดท้ายก็เพื่อหวังของตอบแทน
“แล้วเจ้าต้องการอันใด?”
ฉู่หลิวเยว่กระตุกยิ้มมุมปากเล็กน้อย
“ข้าต้องการอันใด…ไว้ข้าจะบอกท่านพรุ่งนี้ หวังว่าเมื่อถึงเวลาแล้วองค์หญิงสามจักไม่อิดออดแล้วกัน”
ซั่งกวนหว่านขมวดคิ้วนิดๆ
“พรุ่งนี้เป็นวันอภิเษกสมรสของข้า ถึงตอนนั้นข้าคงไม่มีเวลามาสนใจเจ้าเท่าไร”
พลันมีแสงวาบเข้ามาในดวงตาของฉู่หลิวเยว่
“ปล่อยให้ข้าจัดการเอง”
ซึ่งซั่งกวนหว่านเองก็ไม่ได้สนใจ
เนื่องจากวันพรุ่งนี้จะมีพิธีการที่ยิ่งใหญ่ และนางก็มีหลายสิ่งหลายอย่างที่ต้องทำ เมื่อเวลานั้นมาถึง นางคงไม่เสียเวลามาสนทนากับคนระดับอย่างฉู่หลิวเยว่เป็นแน่
และนางเองก็ไม่มีอันใดต้องกังวลเช่นกัน
“เช่นนั้นข้าตกลง!”
ได้ยินเช่นนั้นฉู่หลิวเยว่ก็ยิ้มบางและพยักหน้า ครั้นสะบัดนิ้วของนาง ไข่มุกโลหิตก็ลอยไปทางซั่งกวนหว่าน
“ในเมื่อเป็นเช่นนี้แล้ว… ก่อนอื่นข้าจะขออวยพรให้องค์หญิงสามมีชีวิตสมรสที่ราบรื่น และมีความสุขกับองค์ชายใหญ่เจียงตราบนานเท่านาน”
หลังจากพูดจบ ฉู่หลิวเยว่ก็หันหลังกลับแล้วเดินออกไปทันที
ซั่งกวนหว่านคว้าไข่มุกโลหิตอย่างรวดเร็ว แล้วกลืนมันลงไปอย่างไม่รีรอ!
ทันใดนั้น ก็ดูเหมือนว่ามีเปลวไฟลุกไหม้อยู่ในอกของนาง!
ซั่งกวนหว่านถอดหน้ากากออกอย่างรวดเร็ว ความรู้สึกคันและชาแพร่กระจายออกมาจากบาดแผลบนใบหน้าของนาง!
ร่างกายทั้งหมดดูเหมือนจะถูกล้อมรอบด้วยเปลวไฟ ทั้งร้อนผ่าวและเจ็บปวด!
ซั่งกวนหว่านกัดฟันแน่นและฝืนทนกับความทรมานเหล่านั้น!
ขอเพียงแค่กลับมางดงามดังเดิมได้… ต่อให้เจ็บแค่ไหนนางก็ทนไหว!
…
ฉู่หลิวเยว่ออกจากตำหนักชิงเฟิง พลางเดินไปตามทางอย่างสบายใจ
ถวนจื่อกลับเข้าไปสถิตในกายของนางแล้ว
“แสดงได้ไม่เลวเลยนะ”
ฉู่หลิวเยว่ชมเชยมันในใจ
ถวนจื่อกางปีกออกอย่างภาคภูมิใจ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดหญิงลิขิตสวรรค์
สนุกมากค่ะ...
อ่านสนุกมากค่ะ ติดตามอ่านทุกตอน...