ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ นิยาย บท 860
หลังจากที่ฉู่หลิวเยว่เดินออกจากพระราชวังได้ไม่นานนัก นางก็ได้พบกับซุนฉีที่กำลังตามหานางอยู่พอดี
“คุณหนูฉู่ คุณชายใหญ่ของข้า อยากเชิญท่านไปเยี่ยมชมสวนซินหลี่สักครา”
ซุนฉีพูดด้วยน้ำเสียงที่กระชับและสุภาพ
ในใจของฉู่หลิวเยว่กลับมีความสงสัยขึ้นมา
ในเวลาเช่นนี้ เจียงอวี่เฉิงมาตามหานางเพื่ออันใดกัน?
ทั้งยังจะให้ไปสวนซินหลี่อีกอย่างนั้นหรือ?
ฉู่หลิวเยว่ยิ้มให้อีกฝ่ายเล็กน้อย และกล่าวว่า
“วันนี้คุณชายเจียงน่าจะยุ่งมากนะ เหตุใดเจ้ากลับมีเวลามาหาข้า มีอันใดด่วนหรือเปล่า?”
ก่อนงานวันอภิเษกสมรส ไม่ใช่ว่าเจียงอวี่เฉิงควรจะกำลังยุ่งอยู่กับการเตรียมงานในวันพรุ่งนี้หรอกหรือ?
หรือเพราะจะ… ถูกจับได้เรื่องกู่ฉินแล้ว?
ขณะที่ความคิดนี้แวบเข้ามาในหัวของฉู่หลิวเยว่ นางก็รีบปฏิเสธทันที
เป็นไปไม่ได้
เรื่องราวในวันนั้นนางได้ทำมันอย่างลับๆ โดยไม่ได้ทิ้งร่องรอยใดๆ ไว้ อีกทั้งตั้งแต่นั้นมา นางก็ไม่เคยใช้รอยประทับดอกท้อบนข้อมือในการเคลื่อนย้ายต่อหน้าใครเลย
หรือว่าตัวตนของเซี่ยมู่อาจจะถูกเปิดเผยเสียแล้ว?
แต่ก็ดูเหมือนไม่น่าจะเป็นไปได้
คนเหล่านี้คงไม่ได้รับรู้เรื่องราวของเพลิงแห่งกรรมโปร่งใสในหม้อน้ำเทวศักดิ์สิทธิ์นั้นแน่ๆ
ยิ่งไปกว่านั้น ไม่ว่าจะเป็นเหตุการณ์ใดในสองสถานการณ์นี้ เจียงอวี่เฉิงจักต้องตามหานางเพื่อคิดบัญชีด้วยตนเองอย่างแน่นอน แต่เขาไม่น่าจะส่งซุนฉีมา เพราะอีกฝ่ายนั้นดูสุภาพและให้เกียรติยิ่งนัก
“ข้าน้อยผู้นี้ก็ไม่ทราบเช่นกัน”
ซุนฉีโน้มหัวลงเล็กน้อย
“ทว่าก็เอาตามที่คุณหนูฉู่สะดวกเถิดขอรับ”
เดิมทีฉู่หลิวเยว่ไม่อยากจะตอบรับคำเชิญนี้
เพราะยิ่งเห็นเจียงอวี่เฉิงมากเท่าไร นางก็ยิ่งรู้สึกขยะแขยง นับประสาอันใดกับคำเชิญพิเศษเช่นนี้ เพียงแค่คิดเล่นๆ ก็รู้สึกถึงความผิดปกติบางอย่างแล้ว
นางคิดอยู่ครู่หนึ่งและในที่สุดนางก็พยักหน้าตอบ
“ก็ได้”
…
เวลาผ่านไปอย่างช้าๆ หลังจากผ่านช่วงเวลาที่ทนทุกข์ทรมานมาเป็นเวลานาน ในที่สุดความรู้สึกเจ็บปวดและความคันไปทั่วใบหน้าของซั่งกวนหว่าน ก็ค่อยๆ จางหายไป
เวลานี้ ร่างของนางเปียกโชกชุ่มไปด้วยเหงื่อ ราวกับว่าร่างทั้งร่างนั้นจะทรุดลงได้ทุกเมื่อ
แต่หลังจากที่นางตื่นขึ้น สิ่งแรกที่นางทำก็คือรีบวิ่งไปที่กระจกสีบรอนซ์ข้างๆ เพื่อส่องมองหน้าตาของตนเอง
ใบหน้าเดิมของนางสะท้อนอยู่ในกระจกสีบรอนซ์
บาดแผลที่เคยเป็นหนองอย่างต่อเนื่องก่อนหน้านี้ ได้ตกสะเก็ดไปแล้ว! และเหลือเพียงรอยแผลเป็นสีชมพูอ่อนๆ เท่านั้น!
แม้ว่ามันจะยังดูแย่ แต่ก็ดีกว่าเมื่อก่อนมาก!
ซั่งกวนหว่านมีความสุขมากและสัมผัสใบหน้าของตัวเองอย่างระมัดระวัง
ทั้งๆ ที่เพิ่งได้รับเลือดของอสูรศักดิ์สิทธิ์มาได้ไม่นาน และมันกลับได้ผลเร็วเกินคาด!
และหากใช้ยาอื่นเสริมเข้าช่วยในภายหลัง ไม่นานมันจะสามารถฟื้นตัวได้เต็มที่แน่นอน!
ปัญหาเรื่องหน้าตาทรมานจิตใจของนางมานานเกินไปแล้ว และตอนนี้นางก็สามารถถอนหายใจด้วยความ
โล่งอกได้ในที่สุด
“ข้าจักต้องกลับมางดงามดังเดิมให้ได้…”
ซั่งกวนหว่านพึมพำเสียงต่ำ ดวงตาของนางฉายแววดื้อรั้นและน่ากลัว
“เข้ามา!”
ฉานอี้ที่รออยู่ข้างนอกได้ยินเสียงเรียก พลันผลักประตูให้เปิดออกทันที
“องค์หญิงทรงมีรับสั่งอันใดหรือเจ้าคะ?”
นางโค้งคำนับด้วยความเคารพ พลันเงยหน้าขึ้นโดยไม่ตั้งใจ ก่อนจะโพล่งออกมาด้วยความยินดี
“องค์หญิง ใบหน้าของท่านดีขึ้นแล้ว…”
ถึงแม้ว่าซั่งกวนหว่านจะเกลียดการที่คนอื่นพบเห็นใบหน้าอันเสียโฉมของนาง แต่ขณะนี้นางจำเป็นต้องรักษาตัวอยู่ ยิ่งไปกว่านั้นนางกลับดีใจที่มีฉานอี้คอยอยู่เคียงข้าง เช่นนั้นนางจึงไม่ถือสาเรื่องนี้แล้ว
“แต่ก็ยังต้องดูแลมันต่อไป ข้าจะอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า เจ้าไปเตรียมชุดให้ข้าด้วย”
ฉานอี้รีบตอบรับ
“เจ้าค่ะ บ่าวจะไปเดี๋ยวนี้เลยเจ้าค่ะ!”
ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหาประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดหญิงลิขิตสวรรค์
สนุกมากค่ะ...
อ่านสนุกมากค่ะ ติดตามอ่านทุกตอน...