ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ นิยาย บท 883

“ฉีต้าเหอ เจ้ามาพูดเองเถิด!”

อวี้ฉือซงไม่สนใจใบหน้าที่เต็มไปด้วยความตกใจของเจียงอวี่เฉิง ทันใดนั้นเขาก็หันไปโบกมือเรียกบุคคลหนึ่งให้เข้ามา

ชายคนนั้นอายุยี่สิบกว่าปี ก่อนหน้านี้เขายืนรออยู่ที่ด้านหลังของอวี้ฉือซงอยู่ตลอด ทุกคนจึงคิดว่าเขาเป็นลูกศิษย์จากสำนักชงซูเก๋อ จึงไม่มีใครสนใจเขาเลย

เมื่อได้ยินดังนั้น เขาจึงสาวเท้าก้าวขึ้นมา ก่อนจะยื่นมือออกไปลูบใบหน้าแล้วถอดหน้ากากออก

ภายใต้หน้ากากนั้น คือผู้ชายคนหนึ่งที่มีใบหน้าซูบเซียว ผอมแห้งดูแล้วเหมือนเพิ่งหายจากการป่วยหนัก

อีกทั้งใบหูข้างซ้ายของเขาก็หายไป เหลือเพียงรอยแผลเป็นขนาดใหญ่เท่านั้น ซึ่งทำให้คนที่เห็นตกใจอย่างมาก

…คนผู้นั้นคือฉีต้าเหอแน่นอน!

ฉีต้าเหอควรจะเสียชีวิตในสำนักชงซูเก๋อตั้งนานแล้ว มือของเจียงอวี่เฉิงที่หลบอยู่ในแขนเสื้อก็กำหมัดกรอด!

เขายังไม่ตาย!

คาดไม่ถึงว่าเขาจะยังไม่ตาย!

แต่ประเด็นสำคัญก็คือ แววตาที่เคยขุ่นมัว ตอนนี้กลับกระจ่างใสอย่างมากแล้ว!

ดูเหมือนว่านอกจากอ่อนแรงเล็กน้อย เมื่อเทียบกับคนทั่วไปแล้วก็แทบจะไม่มีอันใดแตกต่างเลย

ฉีต้าเหอเงยหน้าขึ้นมองเจียงอวี่เฉิง อารมณ์รุนแรงพุ่งขึ้นอย่างกะทันหัน! แววตาเต็มไปด้วยความเกลียดชังและความแค้น! ร่างกายสั่นสะท้าน เขาอยากจะพุ่งตัวมาด้านหน้าจนแทบทนไม่ไหว และอยากจะฉีกเจียงอวี่เฉิงออกเป็นชิ้นๆ

อย่างใดก็ตามความโกรธแค้นที่อยู่ในใจมันพลุ่งพล่านออกมา แต่เขาก็ไม่สามารถพูดอันใดออกมาได้ มีเพียงแต่เสียงอึกอักที่ออกมาจากลำคอเท่านั้น

“ลำคอของเขาถูกคนวางยา ตอนนี้ไม่สามารถพูดอันใดได้แล้ว”

อวี้ฉือซงมองไปทางเจียงอวี่เฉิงด้วยแววตาราบเรียบ

“ไม่รู้เหมือนกันว่าคนที่วางยาใส่เขานั้น จะกลัวว่าเขาจะหลุดพูดอันใดออกไป”

อวี่เหวินเว่ยเหลือบสายตามองสถานการณ์โดยรอบ ดวงตาของเขาสั่นไหวเล็กน้อย ก่อนที่จะถามขึ้นมาว่า

“เจ้าสำนักอวี้ฉือ ฉีต้าเหอผู้นี้คือ…”

“เรื่องนี้มันยาวนัก”

หลังจากนั้นอวี้ฉือซงก็ได้อธิบายเรื่องที่เขาเจอทรายรวมศูนย์ และเรื่องราวที่เขาต้องตามหาคนร้ายอย่างสั้นๆ

“…ทรายรวมศูนย์นั้นมีอยู่แค่ในชายแดนใต้เท่านั้น อีกทั้งทั่วเมืองซีหลิง คนที่ไปเยือนชายแดนใต้มาก็มีจำนวนเท่าหยิบมือ ซึ่งมันบังเอิญมากที่หลังจากองค์หญิงใหญ่สวรรคตได้ไม่นาน คุณชายใหญ่เจียงก็ได้นำคนไปที่นั่น ข้าจะเชิญให้เขามาช่วยตรวจสอบ แล้วหลังจากนั้นไม่นาน เขาก็ส่งตัวฉีต้าเหอมา พร้อมบอกว่า เขาเป็นคนทำ อีกทั้งในตอนนี้ฉีต้าเหอก็หมดสติเพราะถูกทรมาน จนแทบไม่ใช่คนแล้ว สติไม่ครบถ้วน เดิมทีเขาไม่สามารถตอบคำถามอันใดได้เลย แม้ว่าข้าจะอยากถามเขานั่นจึงเป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้เลย”

เจียงอวี่เฉิงพูดเสียงเย็น

“เจ้าสำนักอวี้ฉือพูดเช่นนี้ หมายความว่ากำลังสงสัยข้าอยู่ใช่หรือไม่? บนร่างกายของฉีต้าเหอนั้นล้วนเป็นร่องรอยของการถูกทรายรวมศูนย์สะท้อนกลับ วันนั้นท่านก็เห็นอยู่แล้วไม่ใช่หรือ? เหตุใดตอนนี้ถึงจะไม่ยอมรับมันแล้วล่ะ?”

อวี้ฉือซงหัวเราะขึ้นมา

“ฉีต้าเหอ เจ้ายื่นมือของเจ้าออกให้ทุกคนดูหน่อย”

ฉีต้าเหอทำตามที่เขาพูด ก่อนจะถกแขนเสื้อของตัวเองขึ้น เผยให้เห็นปลายแขนของตัวเขาเอง

ที่แขนของเขานั้นมีเส้นสีแดงปรากฏออกมาจากฝ่ามือ!

“นี่มันเป็น…หลักฐานของการถูกทรายรวมศูนย์สะท้อนกลับหรือ?” เจี่ยนชูเย่มองไปอย่างตกใจ จากนั้นเขาก็โน้มตัวไปด้านหน้าเพื่อจ้องมองอย่างละเอียด

คนที่สามารถมองร่องรอยนี้ออก เกรงว่าในเมืองซีหลิงนี้จะมีไม่กี่คนเท่านั้น

ไม่เช่นนั้นอวี้ฉือซงและคนอื่นๆ คงไม่ใช้เวลาในการจัดการเรื่องนี้นานขนาดนี้หรอก

“ถูกต้อง นั้นเป็นเพราะในร่างกายของเขามีทรายรวมศูนย์แล้ว และมันก็ถูกสะท้อนกลับมา”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน