ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ นิยาย บท 901

เมื่อเห็นว่าแสงสีดำเส้นสุดท้ายกำลังหลบหนี ฉู่หลิวเยว่จึงลงมือโจมตีไปทันที ทันใดนั้นเสียงขององค์ปฐมกษัตริย์กลับดังขึ้นในโสตประสาทของนาง

“เยว่เอ๋อ อย่าไล่ตามคนร้ายไป!”

เพียงแค่เสี้ยววินาทีเดียว ของชิ้นนั้นก็ได้หนีรอดไปได้แล้ว!

ฉู่หลิวเยว่หันกลับไปมองอย่างประหลาดใจ แต่กลับเห็นว่าสีหน้าขององค์ปฐมกษัตริย์ยังคงราบเรียบเช่นเดิม

นี่มัน…เขากำลังกังวลกับกลุ่มที่มีชื่อว่า “ถ้ำปีศาจทมิฬ” ใช่หรือไม่?

นางมีฐานะเป็นองค์หญิงใหญ่ โดยพื้นฐานแล้วนางก็พอจะมีความรู้ความเข้าใจรูปแบบของแผ่นดินใหญ่อยู่บ้าง

ด้านนอกพรมแดนม่านฟ้า มีแคว้นขนาดเล็กๆ เท่ากับแคว้นเย่าเฉินอยู่จำนวนนับไม่ถ้วน

ส่วนภายในพรมแดนม่านฟ้านั้น ส่วนใหญ่แล้วมีเพียงราชวงศ์เทียนลิ่งที่แข็งแกร่งมากที่สุด

ราชวงศ์นี้มีพื้นที่อาณาเขตกว้างขวาง อีกส่วนใหญ่แล้วล้วนมีคนของตนเองที่มีหน้าที่ปกป้องพรมแดนม่านฟ้า เรียกได้ว่าเป็นสัตว์ขนาดยักษ์ที่อยู่บนพื้นแผ่นดิน

แต่ท้ายที่สุดแล้วพวกเขาล้วนมีการติดต่อสื่อสารอยู่บ้าง แต่ก็ไม่ได้มีการก้าวก่ายเรื่องอันใดกัน

หากลำดับเหล่านี้เกิดความโกลาหล อาจจะต้องมีชีวิตหลายหมื่นหลายแสนชีวิตที่จะต้องเกิดการสูญเสียประชากรจำนวนหลายสิบล้าน

อีกทั้งแคว้นที่สามารถครอบครองพื้นที่ส่วนใหญ่ของภายในพรมแดนม่านฟ้า พวกเขานั้นล้วนมีอำนาจอย่างมาก ไม่สามารถยั่วยุได้แน่นอน

แต่ทว่าฉู่หลิวเยว่กลับไม่เคยได้ยินชื่อของถ้ำปีศาจทมิฬมาก่อนเลย

องค์ปฐมกษัตริย์กลับดูกังวลขึ้นเล็กน้อย…

นี่เขากำลังกังวลเรื่องอันใดกันแน่?

แต่เหมือนว่าองค์ปฐมกษัตริย์ไม่อยากจะพูดเรื่องนี้อย่างละเอียดต่อหน้าคนจำนวนมหาศาล เพียงแค่ส่งสายตามามองฉู่หลิวเยว่อย่างมีความหมายแล้วส่ายหน้าเล็กน้อย

ในตอนนั้นเองนางก็ได้ยินเสียงร้องออกมาอย่างเจ็บปวดจากตำแหน่งด้านล่าง

เสียงนั้นมาจากซั่งกวนหว่านที่ไม่รู้ว่าไปนอนกองที่พื้นตั้งแต่เมื่อไร นางขดตัวเป็นก้อนกลมๆ ด้วยความเจ็บปวดเลือดภายในร่างกายของนางยังคงไหลออกมาอย่างต่อเนื่อง เมื่อมองไปแล้ว จนกลายเป็นสีดำคล้ำเล็กน้อย

เจ็บ!

เจ็บปวดอย่างที่สุด!

ในหัวสมองของนางขาวโพลน เพลือเพียงความเจ็บปวดที่ไม่อาจหลีกหนีได้!

เพราะว่าคนผู้นั้นได้พุ่งตัวออกมาจากซั่งกวนหว่านอย่างไม่สนใจใยดี จึงทำให้พลังดั้งเดิมของนางนั้นยุ่งเหยิง ปั่นป่วน มากเสียจนร่างกายของนางในตอนนี้เน่าเละ บางส่วนก็มีกระดูกสีขาวปรากฏออกมาด้วย!

ทั่วทั้งร่างกายของนางถูกแผดเผา! และยังดูเหมือนมีคนเอามีดพันเล่มมาแทงนางอยู่อย่างใดอย่างนั้น!

ซั่งกวนหว่านเจ็บปวดจนมองเห็นภาพด้านหน้าเป็นเพียงภาพเลือนรางเท่านั้น

อันใดที่เรียกว่าอยู่ไม่สู้ตายนั้น ในที่สุดวันนี้นางก็ได้ลิ้มลองมันแล้ว!

เมื่อเห็นสภาพของซั่งกวนหว่านครึ่งผีครึ่งคน คนจำนวนไม่น้อยก็แสดงสีหน้ารังเกียจออกมา จากนั้นก็ค่อยๆ ถอยหลังลงไป เหมือนว่ากลัวว่าจะติดเชื้ออย่างใดอย่างนั้น

ฉู่หลิวเยว่มองดูภาพเหตุการณ์เหล่านั้นอย่างเย็นชา

จากนั้นนางก็เดินลงบันไดมา เดินลงมาทีละขั้นจนกระทั่งไปหยุดยืนอยู่ตรงหน้าของฉู่หลิวเยว่

กระบี่หลงหยวนกลับมาอยู่ในมือของนางอีกครั้ง คทาอาญาสิทธิ์เทียนลิ่งก็ติดตามนางอยู่ด้านข้างอย่างเงียบๆ เช่นกัน

เมื่อซั่งกวนหว่านได้ยินเสียงฝีเท้า ก็รู้ว่าฉู่หลิวเยว่มาแล้ว

ร่างกายที่สั่นสะท้านอยู่ตลอดของนางก็หยุดชะงักลง จากนั้นนางก็ค่อยๆ เงยหน้าขึ้นมา

เสียงสูดลมหายใจเย็นๆ ดังขึ้นท่ามกลางฝูงชน

ในตอนนี้ใบหน้าที่เต็มไปด้วยรอยแผลเป็นของซั่งกวนหว่านนั้น เริ่มมีหนองไหลทะลักออกมาอย่างต่อเนื่อง

กลิ่นคาวเลือดลอยตามลมออกมา บนใบหน้าของนางนั้นมีสีแดงสีดำผสมอยู่รวมกัน ดูแล้วเหมือนผีอย่างใดอย่างนั้น จึงทำให้ผู้คนหวาดกลัวอย่างมาก

วันนี้นางสวมชุดแต่งงานสีแดงสด ดังนั้นต่อให้ตัวของนางมีรอยเลือดก็ไม่สามารถมองเห็นได้อย่างชัดเจน

มีเพียงเลือดที่ไหลกองอย่างต่อเนื่องตรงใต้พื้นเท่านั้น ที่บ่งบอกว่านางกำลังได้รับบาดเจ็บสาหัส!

นางเงยหน้าขึ้นอย่างยากลำบาก แววตาที่มองฉู่หลิวเยว่นั้นเต็มไปด้วยความสิ้นหวังและอ้างว้าง

ในตอนนี้แม้แต่แรงที่จะต้องโกรธแค้นฉู่หลิวเยว่ นางยังไม่มี

ฉู่หลิวเยว่มองนาง

“คนเมื่อครู่นี้มีความเกี่ยวข้องอย่างใดกับเจ้า?”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน