ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 1114

อู๋เป่ยเยาะเย้ย : “นายไม่เข้าใจอะไร ? นายไม่แข็งแกร่งเท่าฉัน ภูมิหลังของนายไม่แข็งแกร่งเท่าของฉัน และอนาคตของคุณก็ไม่ได้ไกลเท่ากับฉัน นายจะเอาอะไรมาแข่งกับฉัน? ”

หลี่โอวเซี่ยนพูดด้วยความโกรธ : “ขั้นของฉันสูงกว่าของแก ! ”

“งั้นเหรอ? ”

อู๋เป่ยเยาะเย้ย : “การมีระดับสูงไม่มีประโยชน์ ฉันจะเอาชนะนายในสามกระบวนท่า หากนายไม่พอใจ เราก็ออกปสู้กันสักสองสามรอบ ถ้าฉันไม่สามารถเอาชนะนายได้ในสามกระบวนท่า ฉันจะสละตำแหน่งผู้นำให้ เป็นยังไง ? ”

หลี่โอวเซี่ยนหวั่นไหว ไม่ว่านายจะพูดอย่างไรเขายังเป็นเซียนกษัตริย์ ! แต่คนที่อยู่ตรงหน้าเขาไม่มีกลิ่นอายของวิญญาณแรกเกิดเลย ซึ่งหมายความว่าเขาไม่ใช่กษัตริย์เทียงแท้ แม้ว่าเขาเคยฝ่ามือแห่งความว่างเปล่ามาก่อน แต่แล้วมันยังไงล่ะ ? วิธีการใดก็ตามของเซียนกษัตริย์ ก็จะต้องมีสักวิธีที่สามารถฆ่าเขาได้ !

“ตกลง นี่คือสิ่งที่คุณพูดเอง ! ”เขากล่าวอย่างเคร่งขรึม

อู๋เป่ย : “อย่ากังวล ฉันได้กำหนดเงื่อนไขแล้ว และนายก็ต้องบอกเงื่อนไขมาด้วย ถ้าหากนายแพ้ขึ้นมาจะทำยังไง？”

หลี่โอวเซี่ยนตะคอกอย่างเย็นชา : “ถ้าฉันแพ้ ฉันจะปล่อยให้นายทำทุกอย่างที่ต้องการ”

อู๋เป่ย : “นั่นมันกว้างเกินไปแล้ว เอาแบบนี้แล้วกัน หากนายแพ้แล้ว ต่อไปนายจะต้องเป็นศิษย์น้องของฉัน และไม่ว่าฉันจะทำอะไรนายก็จะต้องทำตาม”

หลี่โอวเซี่ยนหัวเราะเยาะ : “ตกลง ! ถ้าฉันแพ้ ฉันจะเชื่อฟังคำสั่งของคุณ ! ”

อู๋เป่ยกล่าว : “เอาล่ะ มากับฉัน ! ”

ทั้งสองบินออกจากเรือบินเซียน ก็มาถึงยังทะเล หานหลิงเว่ยก็ติดตามไปด้วย อันที่จริงแล้วเธอกังวลเล็กน้อยว่าหนึ่งในหลี่โอวเซี่ยนและอู๋เป่ยจะได้รับบาดเจ็บ และเมื่อสถานการณ์คล้ายกันเกิดขึ้น เธอก็จะดำเนินการอย่างเด็ดขาด เพื่อป้องกันไม่ให้ทั้งสองคนทะเลาะกัน

หลี่โอวเซี่ยนยืนอยู่บนท้องฟ้า กลิ่นอายของเซียนกษัตริย์นั้นน่าประหลาดใจอย่างยิ่ง เขาพูดอย่างเย็นชา : “คุณคงยังไม่เคยมีประสบการณ์สินะว่าอะไรเรียกว่าขั้นอมตะ? ”

อู๋เป่ยพูดอย่างใจเย็น : “อย่าพูดเรื่องไร้สาระ ลงมือกันเถอะ”

“ตู้ม ! ”

หลี่โอวเซี่ยนยื่นมือออกมา และคว้าหัวใจของอู๋เป่ย อันที่จริงแล้วฝ่ายตรงข้ามเพิกเฉยต่อระยะห่าง และคว้าหัวใจของเขาโดยตรง

แต่ในวินาทีต่อมา พลังของคู่ต่อสู้ก็ถูกทำให้สลายหายไป พลังเซียนฮุนหยวนของอู๋เป่ยนั้นแข็งแกร่งมาก เมื่อเปิดใช้งานมันจะบดขยี้พลังที่บุกรุกเข้ามาทันที

หลี่โอวเซี่ยนตกใจมาก ไม่สำเร็จเหรอ ?

ทันใดนั้น หมัดหนึ่งก็ปรากฏขึ้น และโจมตีเข้าที่หน้าเขาโดยตรง

“ปั๊ก ! ”

หลี่โอวเซี่ยนไม่เคยคิดเลยว่า คนคนหนึ่งจะเร็วและทรงพลังได้ขนาดนี้ ! พลังที่โจมตีเข้าสู่ร่างกายของเขาผ่านใบหน้าของเขา และปราบปรามพลังเซียนทั้งหมดของเขา !

หลังจากนั้น ก็มีมือมาจับคอของเขา แล้วยกเขาขึ้นไปในอากาศ จากนั้นเสียงของอู๋เป่ยก็ดังก้องอยู่ในหูของเขา : “ฉันประเมินนายสูงไปแล้ว คิดว่านายจะสามารถรับสามกระบวนท่าของฉันได้”

ดวงตาของหลี่โอวเซี่ยนมืดมนลง เขาพึมพำ : “เป็นไปไม่ได้ ! ฉันคือเซียนกษัตริย์ผู้เป็นอมตะ และขั้นก็สูงกว่านายเยอะหลายเท่า！”

อู๋เป่ยหัวเราะเยาะ : “แม่ทัพนั้นสูงกว่าทหาหัวโตหลายระดับ แต่ทหารหัวโตก็สามารถฆ่านายพลได้ใช่ไหม？”

หลี่โอวเซี่ยนก้มศีรษะลงแล้วพูดว่า : “ฉันแพ้แล้ว ! ”

อู๋เป่ยปล่อยเขาไป และพูดอย่างใจเย็น : “นายมีคุณสมบัติค่อนข้างดี ต่อไปนี้ก็ติดตามฉันก็แล้วกัน”

สีหน้าของหลี่โอวเซี่ยนดูแย่ ราวกับว่าพ่อแม่ของเขาเสียชีวิตไปแล้ว แต่เขากลับไม่มีโอกาสเสียใจเลย

อู๋เป่ยตบหน้าเขา : “อย่ารู้สึกเสียใจเลย นายก็เป็นลูกหลานของตระกูลหลี่เช่นกัน ไม่รู้สึกเลยเหรอว่าฉันมีอะไรที่แตกต่าง？”

ขณะที่พูด เขาก็ปล่อยกลิ่นอายของสายเลือดของตระกูลหลี่ ออร่านี้ ทำให้หลี่โอวเซี่ยนรู้สึกอยากบูชาเขาทันที เขาอุทาน : “พลังแห่งสายเลือดของตระกูลหลี่ คุณเป็นราชามนุษย์เหรอ？”

หานหลิงเว่ยก็ตกตะลึงเช่นกัน เธอคิดว่าก่อนหน้านี้อู๋เป่ยเป็นอัจฉริยะ แต่เธอไม่คาดคิดมาก่อนว่าเขาจะเป็นราชาแห่งมนุษย์จริง ๆ !

อู๋เป่ยพูดอย่างใจเย็น : “ฉันได้รับสืบทอดจากเหล่าจวินแล้ว หากติดตามฉัน นายจะรู้สึกถูกเอาเปรียบไหม？

ทันใดนั้น หลี่โอวเซี่ยนก็ไม่เสียใจอะไรแล้ว ดวงตาของเขาเป็นประกาย และเขาก็คุกเข่าลงบนพื้นอย่างรวดเร็วและพูดด้วยเสียงสั่นเครือ : “นักบุญศักดิ์สิทธิ์！”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน