ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 1153

อู๋เป่ยไร้สีหน้า เนื่องจากเกี่ยวข้องกับอาจารย์ที่ปรึกษาของสถาบันศิลปะการต่อสู้ งั้นก็จัดการง่ายแล้ว

เขาเหยียบไปที่หน้าอกของหวงปินหู่ พลังมหาศาลก็พุ่งเข้ามา ทำลายพลังยุทธ์ของเขาทันที

ไม่มีพลังยุทธ์แล้ว ร่างกายของหวงปินหู่อ่อนลง หลังจากนั้นกรีดร้องออกมา : “แกชั่วร้ายมาก คิดไม่ถึงเลยว่าจะทำลายพลังยุทธ์ของฉัน ฉันจะสู้กับแกอย่างสุดชีวิตแล้ว.....”

อู๋เป่ยเตะเขาออกไปหนึ่งที พูดอย่างเย็นชา : “ถ้าหากไม่ใช่เห็นแก่แกเพิ่งเป็นพ่อคน ลูกเตะของฉันนั้น เตะแกตายไปนานแล้ว!”

เฉียนเหวินเถาโกรธอย่างมาก : “บังอาจ!”

อู๋เป่ยพูดอย่างเย็นชา : “ลูกชายของแกเป็นผู้บัญชาการทหารไม่ใช่เหรอ พวกเราไปหาลูกชายของแกตอนนี้เลย ฉันก็อยากเห็นเหมือนกัน ขยะอย่างแกสามารถเลี้ยงลูกชายอะไรออกมา!”

เขาจับเฉียนเหวินเถาเอาไว้ อีกฝ่ายไม่ทันได้โต้กลับ โลกหมุนต่อหน้า ผ่านไปสักพักหนึ่ง ทั้งสองคนก็ปรากฏตัวที่สถาบันศิลปะการต่อสู้

ยืนอยู่บนสนามเด็กเล่นของสถาบันศิลปะการต่อสู้ เฉียนเหวินเถามีใบหน้าที่ซีดขาว : “คิดไม่ถึงเลยว่าแกจะกล้ามาที่สถาบันศิลปะการต่อสู้!”

อู๋เป่ยพูดเสียงลึก : “ใครคือเฉียนหมิงหยาง”

ในเวลานี้ มีชายวัยกลางคนคนหนึ่งกำลังสอนอยู่ในห้องเรียน ได้ยินชื่อของตัวเอง เขาอึ้งสักพัก วิ่งมาที่สนามเด็กเล่นทันที

เมื่อเขามองเห็นเฉียนเหวินเทาและอู๋เป่ย สีหน้าอดไม่ได้ที่จะเปลี่ยน รีบเข้าไปพูดทันท่ : “รองคณบดีอู๋!”

เฉียนเหวินเท่าตัวสั่นสะท้าน เขาเป็นรองคณบดีเหรอ

เฉียนหมิงหยางมองพ่อของตัวเองและพูด : “พ่อ คุณมาทำอะไร”

“ฉัน.....”บนหน้าผากของเฉียนเหวินเทามีเหงื่อเย็นไหลออกมาโดยตรง เขาถาม : “หมิงหยาง ระหว่างคณบดีอู๋คนนี้กับพ่อมีความเข้าใจผิดกัน”

อู๋เป่ยพูดอย่างไม่แยแส : “ได้ยินพ่อของนายบอกว่า นายจะไปเป็นผู้บัญชาการทหารของเขตใหม่เหรอ ยินดีด้วย”

สีหน้าของเฉียนหมิงหยางซีดขาวเหมือนกระดาษทันที เขารีบพูด : “รองคณบดีอู๋ ไม่มีเรื่องแบบนี้ ล้วนแล้วเป็นคนอื่นพูดไปเรื่อย”

อู๋เป่ย : “เดิมทีฉันอยากจะสั่งสอนพ่อของนายสักหน่อย แต่ในเมื่อนายเป็นที่ปรึกษาของสถาบัน นายจัดการเองแล้วกัน”

พูดจบ เขาออกไปโดยตรง ทิ้งไว้เพียงเฉียนหมิงหยางที่มีใบหน้าที่ซีดขาว

เฉียนเหวินเทามองอู๋เป่ยหนึ่งที พูดด้วยความรังเกียจ : “หมิงหยาง คนผู้นี้หยิ่งผยองเกินไปแล้ว เป็นรองคณบดีแล้วจะทำไม คณบดีให้ความสำคัญกับนายมากที่สุดเสมอมา.....”

“พอได้แล้ว!” ดูเหมือนว่าเฉียนหมิงหยางกำลังตะคอก

เฉียนเหวินเทาตัวสั่น พูดเสีงเบาทันที : “หมิงหยาง นายโกรธเหรอ อันที่จริงก็ไม่มีอะไร ลูกน้องคนหนึ่งของฉันถูกเขาทุบตีแล้ว”

เฉียนหมิงหยางพูดอย่างเย็นชา : “ตามผมมา”

เฉียนเหวินเทาและลูกชายมาถึงลานบ้านแห่งหนึ่ง เฉียนหมิงหยางถามเรื่องความเป็นมาทั้งหมด หลังจากนั้นเขาถอนหายใจหนึ่งที พูด : “พ่อ มันไม่ง่ายเลยที่ผมจะมอบตำแหน่งแบบนี้ให้คุณ ทำไมคุณต้องทำแบบนี้ด้วย”

เฉียนเหวินเทาเสียใจอย่างมาก : “หมิงหยาง พ่อไม่ได้ทำอะไรเลยนะ”

เฉียนหมิงหยาง : “ลูกน้องของคุณบ้าไปแล้วใช่ไหม คิดไม่ถึงเลยว่าจะกล้าเสียมารยาทต่อรองคณบดีอู๋ เขาเป็นขยะจริงๆ หลังจากกลับไป คุณไปฆ่าเขาเดี๋ยวนี้ ชดใช้และขอโทษรองคณบดีอู๋!”

เฉียนเหวินเทาตกใจอย่างมาก : “ฆ่าเขาเหรอ ไม่จำเป็นต้องทำแบบนี้มั้ง เขาก็แค่รองคณบดีคนหนึ่งเท่านั้น.....”

เฉียนหมิงหยางหมดหนทางอยู่ครู่หนึ่ง พูด : “พ่อ รองคณบดีอู๋เป็นปรมาจารย์ศิลปะการต่อสู้ในตำนาน พลังของเขาเหนือกว่าคณบดีอย่างมาก เขาอยากฆ่าผม กระทั่งตัวเองไม่ต้องลงมือเลยด้วยซ้ำ เพียงแค่พูดหนึ่งประโยคผมก็กลายเป็นศพที่แข็งทื่อไปแล้ว! นอกจากนี้ เบื้องหลังของรองคณบดีแข็งแกร่งกว่าผมอย่างมาก เป็นไปได้ว่ามีกองกำลังที่สูงส่งอย่างมาก!”

ในที่สุดเฉียนเหวินเทาก็กลัวนิดหน่อยแล้ว : “ทำยังไงดี เขาจะไม่พอใจนายด้วยเหตุนี้หรือเปล่า”

เฉียนหมิงหยางถอนหายใจ ในที่สุดพ่อของตัวเองก็ตระหนักถึงความร้ายแรงแล้ว เขาพูด : “เรื่องนี้จะใหญ่หรือเล็ก ขึ้นอยู่กับคุณแล้ว รีบไปขอโทษเดี๋ยวนี้ ในเวลาเดียวกัน ดูแลลูกน้องของคุณดีๆ อย่าให้เกิดเรื่องแบบนี้อีก ในฐานะเจ้าหน้าทีรักษากฎหมาย คุณเป็นคนรักษากฎหมาย ไม่ใช่การวางอำนาจบาตรใหญ่!”

เฉียนเหวินเทา : “หมิงหยาง ฉันจะฟังนาย”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน