ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 1154

หลังจากพูดจบ อู๋เป่ยก็นึกอะไรบางอย่างขึ้นมาได้จึงพูดว่า “คงจะไม่เหมาะถ้าจะใช้ชื่อของผมในการลงมือครั้งนี้”

หยวนเค่อเซี่ยว “เอาแบบนี้แล้วกัน ผมจะให้รหัสกับคุณไว้ คุณสามารถใช้รหัสนี้ในการลงมือจัดการได้เลย รหัสนั้นคือ ใต้พิภพ คนที่เคยใช้รหัสนี้เคยเป็นคนที่ฝีมือดีที่สุดของพวกเรา แต่น่าเสียดายที่เขาเสียชีวิตลงจากการต่อสู้ ไม่เช่นนั้นเขาจะกลายเป็นคนที่มีฝีมือระดับพระกาฬของพวกเราอย่างแน่นอน”

อู๋เป่ย “ตกลง ถ้างั้นก็ใช้รหัสใต้พิภพในการลงมือ เดี๋ยวคุณช่วยส่งข้อมูลที่เกี่ยวข้องให้ผมที ผมจะลงมือคืนนี้เลย”

เวลาผ่านไปไม่นาน เขาก็ได้รับข้อมูลที่เกี่ยวข้องทั้งหมด บุคคลที่ต้องทำการชดใช้มีชื่อว่า ซ่งซีฮ่วน ผู้บำเพ็ญตนแห่งคุนหลุน ตี้เซียนดินแดนเทพอันศักดิ์สิทธิ์ ปัจจุบันเขาดูแลเมืองหลงอยู่ และในอนาคตเขาจะได้รับแต่งตั้งให้เป็นผู้ว่าการแห่งเมืองหลงคนต่อไป

เมืองหลงเป็นอำเภอเมืองของมณฑลเหอตง อู๋เป่ยไม่ได้มาที่นี่เป็นครั้งแรก เขาคุ้นเคยกับถนนหนทางที่นี่เป็นอย่างดี ใช้เวลาไม่นานนักก็มาถึงบ้านพักของซ่งซีฮ่วนในเมืองหลง

ซ่งซีฮ่วนกำลังปฏิบัติหน้าที่อยู่ในบ้านพักที่ตั้งอยู่ตรงกลางภูเขา ทันใดนั้นเขาได้ยินเสียงบางอย่างที่ลานบ้าน

ซีซ่งฮ่วนในฐานะตี้เซียนแห่งดินแดนเทพอันศักดิ์สิทธิ์ ประกอบกับความบ้าระห่ำของเขา จึงไม่รีรอรีบรุดออกไปตรวจสอบดูทันที เขาเห็นเพียงแค่ร่างดำๆ สวมหน้ากากสีดำยืนอยู่ใต้ต้นไม้ และมองตรงมาที่เขา

ซีซ่งฮ่วนตะคอกใส่อย่างเย็นชา “มาทำลับๆ ล่อๆ อะไร ไสหัวไปซะ!”

เขาใช้มือใหญ่ๆ ของเขาคว้าขึ้นไปในอากาศเพื่อจับเงาดำนั้นไว้ แต่ครั้งนี้เขากลับคว้าได้แค่อากาศ จากนั้นเขาก็ได้ยินเสียงดังมาจากด้านหลังของเขาว่า “แกช้าเกินไปแล้ว”

จากนั้นเขาก็รู้สึกปวดหัว หน้ามืดและหมดสติไป

เมื่อซีซ่งฮ่วนฟื้นคืนได้สติขึ้นมา เขาพบว่าตนเองไม่ได้สวมใส่เสื้อผ้า แถมยังถูกจับมัดติดกับต้นไม้ใหญ่ตรงด้านหลังภูเขา

เขาทั้งรู้สึกตกใจและโกรธมาก พยายามสลัดเชือกให้หลุด แต่กลับไม่มีกำลังมากพอที่จะทำเช่นนั้นได้ พลังประหลาดเหล่านั้นได้ควบคุมพลังในตัวของเขาไว้จนหมด

ในเวลานี้ พรานป่าที่อาศัยอยู่บนภูเขามานานก็ปรากฏตัว เมื่อเห็นซ่งซีฮ่วน เขาจึงเอ่ยถามว่า “คุณฟื้นแล้วหรือ?”

ซ่งซีฮ่วนถามด้วยน้ำเสียงขึงขังว่า “แกเป็นใคร?”

พรานป่าตอบว่า “ผมเป็นพรานป่าบนเขาแห่งนี้ เมื่อวานมีคนจ้างผมด้วยเงินหนึ่งหมื่นหยวน ให้ผมช่วยทำงานให้เขา เขาจับคุณมัดไว้ที่นี่ และให้ผมคอยมองดูอยู่ห่างๆ เพราะกลัวว่าสัตว์ป่าจะลากคุณไปกิน แถมยังบอกว่าถ้าคุณฟื้นขึ้นมาแล้ว ให้ผมแก้มัดให้คุณ และให้เอาสิ่งนี้ให้กับคุณด้วย”

พูดจบ เขาก็แก้มัดให้กับซ่งซีฮ่วน และยื่นเสื้อผ้าเก่าๆ ให้เขาไป พร้อมกับพูดว่า “เอานี่ ใส่ซะ อย่ารังเกียจเลย นี่เป็นเสื้อผ้าของลูกชายผมเอง”

ซ่งซีฮ่วนถอนใจยาว และสวมเสื้อผ้า จากนั้นเขาจึงรับจดหมายจากมือของพรานป่าผู้นั้น ในจดหมายนั้นมีข้อความเขียนไว้ว่า ไปจากเมืองหลงซะ ไม่เช่นนั้นฉันจะกลับมาจัดการแก ครั้งนี้ฉันแค่สกัดจุดพลังของแกไว้เป็นเวลาสามวัน ครั้งหน้าถ้าแกยังกลับมาเมืองหลงอีกหล่ะก็ ฉันจะสกัดจุดพลังแกสามปี ลงชื่อ ใต้พิภพ

เมื่อเห็นดังนั้น ยิ่งทำให้ซ่งซีฮ่วนทั้งตกใจและยิ่งโกรธมากขึ้น เขาเก็บจดหมายฉบับนั้น และลองพยายามผนึกกำลังอีกครั้ง แต่ก็ยังไม่เกิดผลใดใด

เขาถอนใจยาวอีกครั้ง และรีบเดินลงเขาไป พลังเวทย์ใช้การไม่ได้แล้ว แต่เขามีร่างกายที่แข็งแรงมากกว่าคนปกติทั่วไปอยู่มาก เคลื่อนย้ายรวดเร็วราวกับบินได้ ไม่นานนักก็กลับมาถึงที่พัก

หลังจากกลับมาถึงแล้ว กลับพบว่ามีชายวัยกลางคนผู้หนึ่งมารอเขาอยู่ด้วยความกระวนกระวาย เมื่อเห็นเขากลับมาจึงรีบถามขึ้นว่า “นายท่านไปไหนมาหรือ?”

บุคคลท่านนี้คือคนที่เจ้านายส่งมาให้คอยดูแลจัดการเรื่องต่างๆ เขาได้ชื่อว่าเป็นผู้ว่าการ แต่อันที่จริงแล้วไม่ได้ทำงานอะไรเลยสักนิด คนที่ทำงานจริงๆ คือชายผู้นี้ต่างหาก

เขาพูดว่า “ท่านอาจารย์ ผมต้องไปแล้ว ข้อตกลงระหว่างเราถือเป็นโมฆะแล้วกันนะ”

ท่านอาจารย์รู้สึกตกใจ “นายท่าน ท่านหมายความว่ายังไง?หรือมีเรื่องอะไรขึ้นอย่างนั้นหรือ?”

ซ่งซีฮ่วนตอบกลับอย่างไม่ปิดบัง และอธิบายเรื่องราวที่เกิดขึ้นอย่างละเอียดออกมา ในที่สุดก็พูดว่า “คนผู้นี้สามารถฆ่าผมได้อย่างสบาย แต่เขายังไว้ชีวิตผม ผมเองต้องรู้จักบุญคุณ และต้องออกจากที่นี่ภายในวันนี้”

ท่านอาจารย์กัดกรามและพูดว่า “ต้องเป็นคนพวกนั้นแน่ๆ!นายท่านไม่ต้องกลัว คนของพวกเราก็มีฝีมือไม่แพ้ใคร ต้องจัดการเขาได้แน่นอน ความคับแค้นใจให้กับนายท่านจะได้เบาบางลง”

ซ่งซีฮ่วนจ้องมองเขา “ฆ่าเขาอย่างนั้นหรือ?ท่านรู้ไหมว่า พลังยุทธ์ของเขาอยู่ในขั้นไหน?”

ท่านอาจารย์ชะงักงัน พร้อมกับถามว่า “ถึงระดับขั้นไหนกัน?”

ซ่งซีฮ่วน “อย่างน้อยก็เซียนสวรรค์ครึ่งก้าว!คนแบบนี้ผมไม่ต่อกรด้วยจะดีกว่า หากพวกท่านมีผู้มีฝีมืออยู่ ก็ให้เขามาเป็นผู้ว่าการเถอะ ผมขอลาก่อน!”

ซ่งซีฮ่วนมีความสามารถรับตำแหน่งผู้ว่าการได้ แน่นอนหล่ะว่าเขาต้องเป็นคนฉลาด ตอนนี้ไม่ว่าท่านอาจารย์จะพูดอะไร ยังไงซะเขาก็จะไปอยู่ดี

ไม่ว่าท่านอาจารย์จะทำยังไงก็รั้งเขาไว้ไม่อยู่ เขามีท่าทีกระวนกระวายใจ จากนั้นจึงติดต่อกับระดับผู้บังคับบัญชา

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน