ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 1226

เมื่อเห็นว่าชายหนุ่มกำลังจะถูกหมาป่าฆ่า ทันใดนั้นหมาป่าก็เกิดความโกลาหลและหมอบลงกับพื้นทีละตัว เผยให้เห็นความหวาดกลัว ที่แท้ ข้างในถ้ำต้นไม้มีคนเซียนเดินออกมา ออร่าของเขาน่ากลัวอย่างมาก หมาป่าเหล่านี้ไม่กล้าแม้แต่จะคิดต่อต้าน

คนที่มาแน่นอนก็คืออู๋เป่ย เขารวบรวมวัตถุดิบยาครบแล้ว จิตวิญญาณกลับมาที่เดิม ร่างกายของเขา อยู่ภายใต้พลังจิตมาโดยตลอด ดังนั้นเรื่องที่เกิดขึ้นทั้งหมดก่อนหน้านี้ เขาล้วนแล้วเห็นอยู่ในสายตา

ชายหนุ่มคนนี้เป็นคนจิตใจดี เต็มใจที่จะปกป้องคนแปลกหน้าอย่างเขาคนนี้ สุดท้าย ทั้งๆที่รู้ว่าตัวเองอาจจะตายได้ ยังคงล่อหมาป่าออกไป เพื่อไม่ให้ร่างกายของเขาถูกหมาป่าทำร้าย

ชายหนุ่มมองอู๋เป่ยด้วยความตะลึง พูด : “ท่านเซียน จิตวิญญาณของท่านกลับมาแล้วเหรอ”

อู๋เป่ยพยักหน้า พูดด้วยรอยยิ้ม : “กลับมาแล้ว ขอบคุณนายที่ช่วยผมล่อฝูงหมาป่าออกไป”

ชายหนุ่มพูดด้วยรอยยิ้ม : “ไม่ต้องขอบคุณ ปกป้องท่านเซียน เป็นสิ่งที่ผมควรทำ”

อู๋เป่ยตะลึง : “ปกป้องท่านเซียนเหรอ”

ชายหนุ่มพูด : “ใช่แล้ว หมู่บ้านที่อยู่ใกล้พวกเราล้วนได้รับการคุ้มครองจากท่านเซียน พวกเราทุกคนรู้สึกขอบคุณท่านเซียน ที่ปกป้องการรุกรานจากสัตว์ร้าย”

อู๋เป่ย : “นายเป็นคนที่อยู่ในหมู่บ้านใกล้เคียงเหรอ”

ชายหนุ่มพยักหน้า : “ใช่”

อู๋เป่ยพยุงเขาลุกขึ้นมา กดมือบนขาที่บาดเจ็บของเขาหนึ่งที แสงศักดิ์สิทธิ์วิ่งผ่าน ขาของชายหนุ่มฟื้นฟูกลับมาเป็นปกติอย่างน่าอัศจรรย์

ชายหนุ่มอุทาน : “ขอบคุณท่านเซียน!”

อู๋เป่ยพูดด้วยรอยยิ้ม : “ฉันต่างหากที่ต้องขอบคุณนาย”

ชายหนุ่ม : “ท่านเซียน หมู่บ้านของผมอยู่ห่างออกไปหนึ่งร้อยกิโล”

อู๋เป่ยพยักหน้า : “ฉันสามารถไปดูที่หมู่บ้านของพวกนายได้ไหม”

ชายหนุ่มพูดอย่างมีความสุข : “ดีมากเลย พวกเรายินดีต้อนรับท่านเซียน!”

อู๋เป่ย : “ฉันแซ่หลี่ นายเรียกฉันว่าพี่หลี่ก็พอแล้ว”

ชายหนุ่มพูด : “อืม พี่หลี่ ผมชื่ออายี่”

เขาจับชายหนุ่ม แสงศักดิ์สิทธิ์ห่อหุ้มร่างกายของทั้งสอง ภายในพริบตาก็มาถึงหมู่บ้านแห่งหนึ่งแล้ว

หมู่บ้านสร้างอยู่บนเนินเขาเตี้ยแห่งหนึ่ง มีการสร้างรั้วไม้สูงกว่าสามเมตรล้อมรอบ ใช้เพื่อป้องกันสัตว์ร้ายเข้ามา แต่ในความเป็นจริง รั้วนี้ไม่มีผลกับสัตว์ร้ายที่แข็งแกร่ง

ดังนั้นจึงมีหอยามเป็นระยะ ๆ หอคอยสูงสิบห้าเมตรและมีชายที่เป็นผู้ใหญ่สองคนอยู่บนนั้น พวกเขาพกหน้าไม้เอาไว้ สามารถยิงสัตว์ร้ายที่บุกรุกได้

มาถึงหน้าหมู่บ้าน ผู้คนทางหอสังเกตการณ์ด้านซ้ายและขวาเห็นชายหนุ่มคนนั้น ต่างพูดว่า : “อายี่ นายพาใครมา”

อายี่พูดด้วยรอยยิ้ม : “เป็นคนเซียน! ฝูงหมาป่าเห็นท่านเซียน ต่างต้องนอนราบอยู่กับพื้น!”

คนที่อยู่บนหอคอยต่างตกตะลึงไปเลย พวกเขารีบพูด : “ท่านเซียนมาเยือน เสียมารยาทแล้ว!”

อู๋เป่ย : “พวกคุณไม่ต้องเกรงใจ ผมเป็นเพื่อนของอายี่ ดังนั้นเลยแวะมาดูที่นี่”

ประตูหมู่บ้านเปิดออก ผู้ใหญ่บ้านและผู้สูงอายุในหมู่บ้าน ออกมาต้อนรับทีละคน

อู๋เป่ยพบว่า คนเหล่านี้ล้วนแล้วไม่มีพลังยุทธ์ที่แท้จริง แต่ร่างกายของพวกเขานั้นดียิ่งกว่าคนทั่วไปในยุคก่อนมาก รูปร่างอาจจะคล้ายกับนักกีฬาอาชีพชั้นนำในสมัยนั้น

ผู้ใหญ่บ้านซาบซึ้งใจอย่างมาก พูด : “ท่านเซียนมาเยือน เป็นเกียรติของพวกเรา!”

ดังนั้น อู๋เป่ยรายล้อมไปด้วยผู้คน มาถึงอาคารที่หรูหราที่สุดในหมู่บ้าน ซึ่งเป็นอาคารไม้ทรงกลม ชั้นสองของอาคาร ผู้ใหญ่บ้านให้ประชาชนนำไวน์ผลไม้ ผลไม้สด เนื้อแห้ง ฯลฯ มาต้อนรับ

แม้ว่าสิ่งต่างๆจะดูหยาบๆ แต่สามารถมองออกได้ คนเหล่านี้กระตือรือร้นอย่างมาก

อู๋เป่ยยังไม่ค่อยรู้เรื่องสถานที่นี้มากนัก ถาม : “ที่นี่ของพวกคุณ มักจะมีคนเซียนมาเหรอ”

ผู้ใหญ่บ้านอายุสี่สิบกว่า เขาโบกมือ : “เป็นไปได้ยังไง โดยทั่วไปแล้วคนเซียนมักจะไปเมืองใหญ่ หรือไม่ก็ชนเผ่าใหญ่ๆ หมู่บ้านเล็กๆอย่างพวกเราแบบนี้ พวกเขาไม่มีทางมาหรอก”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน