ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 1227

อู๋เป่ย : “สำนักเซิ่งยิงแห่งนี้มีปรมาจารย์ไหม”

หมีดำพูด : “สำนักเซิ่งยิงเป็นหนึ่งในสี่สำนักใหญ่ของประเทศอินทรีทองคำ เจ้าสำนักเป็นเซียนสุญญตาคนหนึ่ง”

อู๋เป่ย : “คิดไม่ถึงเลยว่าจะเป็นเซียนสุญญตา ดูเหมือนว่าสำนักเซิ่งยิงอย่างน้อยก็เป็นนิกายระดับสาม สำนักเซิ่งยิงแห่งนี้ มีการติดต่อกับโลกแห่งเซียนไหม”

หมีดำ : “ดูเหมือนว่ามี แต่สถานการณ์เฉพาะ พวกเราก็ไม่รู้เหมือนกัน”

อู๋เป่ยพูด : “ต่อจากนี้ไปอย่าให้ฉันเห็นพวกแกอีก”

หมีดำและหนูยักษ์ราวกับว่าได้รับการนิรโทษกรรม รีบหนีออกไปอย่างรวดเร็ว

อายี่ตกใจอย่างมาก : “พี่หลี่ เมื่อกี้ก็คือสัตว์ประหลาดเหรอ”

อู๋เป่ย : “พวกมันถือได้ว่าเป็นวิญญาณเท่านั้น ไม่ใช่ปีศาจ วิญญาณมีสติปัญญาบางอย่างและรู้วิธีฝึกฝนบางอย่าง แต่ก็ยังอยู่ห่างจากปีศาจอยู่บ้าง”

อายี่ : “ทำไมพวกมันถึงกลัวพี่หลี่ขนาดนี้”

อู๋เป่ยพูดด้วยรอยยิ้ม : “เพราะว่าออร่าที่ฉันปลดปล่อยออกมา บอกพวกเขาอย่างชัดเจนแล้ว ไม่ว่ายังไงพวกมันก็ไม่ใช่ศัตรูของฉัน”

อายี่นับถือย่างมาก : “พี่หลี่ร้ายกาจมาก!”

อู๋เป่ย : “อายี่ ฉันจะไปสำนักเซิ่งยิงหนึ่งรอบ ดังนั้นนายกลับหมู่บ้านก่อน ไว้ฉันจะกลับไปหานายหนึ่งรอบ”

อายี่พยักหน้า : “ได้เลยพี่หลี่”

ระหว่างทาง อู๋เป่ยสอบถามเส้นทางจากผู้คน ไม่นานเท่าไหร่ เขามาถึงบริเวณใกล้กับสำนักเซิ่งยิง

สำนักเซิ่งยิงแห่งนี้ใกล้กับเมืองหลายเมือง หนึ่งในนี้มีเมืองที่ค่อนข้างใหญ่ ชื่อว่าเมืองซานเซิ่ง ห้าสิบไมล์ทางตะวันออกของเมืองซานเซิ่ง ก็คือสำนักเซิ่งยิง

เมืองซานเซิ่งมีประชากรนับล้านคน ไม่นับว่าเป็นเมืองใหญ่ แต่มันสำคัญต่อสำนักเซิ่งยิงอย่างมาก ผู้ฝึกฝนจำนวนมากของสำนักเซิ่งยิงอาศัยอยู่ในเมืองซานเซิ่ง

อู๋เป่ยหาร้านน้ำชาแห่งหนึ่ง พบว่าสกุลเงินที่ใช้ที่นี่คือเหรียญทองแดงและเหรียญทอง เหรียญทองสามารถแลกเปลี่ยนเป็นเงินยันต์ได้ หนึ่งเงินยันต์ สามารถแลกเปลี่ยนเป็นหนึ่งแสนเหรียญทอง อัตราส่วนการแลกเปลี่ยนนี้คล้ายกับสถานการณ์ในขอบเขตเซียนไท่ชิง

ประชาชนทั่วไป โดยปกติจะใช้แผ่นทองแดงและเหรียญทอง แต่ผู้ฝึกฝน โดยทั่วไปจะใช้เงินยันต์ กระทั่งเงินเป่า

สำหรับโลกใหม่แห่งนี้ คนมักจะเต็มไปด้วยความสงสัย อู๋เป่ยก็เป็นหนึ่งในนั้น เขามาถึงร้านอาหารธรรมดาแห่งหนึ่ง สั่งอาหารไปสี่จาน น้ำซุปหนึ่งถ้วย และเหล้าหนึ่งขวด อาหารสี่จานซุปหนึ่งถ้วยนี้ เขาใช้สามเหรียญทองและเหรียญทองแดงจำนวนหนึ่ง

รสชาติของอาหารถือว่าไม่เลว ถึงแม้จะไม่เก่งเท่าแม่ครัวที่บ้านก็ตาม แต่ก็มีสไตล์ที่เป็นเอกลักษณ์ของท้องถิ่นเช่นกัน เขาดื่มเหล้าไปหลายขวด ก็ได้ยินเสียงแผ่นดินสั่นสะเทือน ปรากฎว่ามีคนตกลงมาจากท้องฟ้า แล้วกระแทกกับถนน

ต่อจากนั้น คนอีกคนหนึ่งตกลงมาจากท้องฟ้า เหยียบคนก่อนหน้านี้ลงบนพื้นอย่างรุนแรง เหยียบจนไส้ทะลักออกมา มีเลือดไหลออกมาจากปาก

คนที่กินข้าวอยู่มองเห็นฉากนี้ ทำจิตใจให้สงบ เหมือนจะคุ้นเคยกับสถานการณ์แบบนี้แล้ว

อู๋เป่ยจึงถามคนที่อยู่โต๊ะข้างๆ : “ฆ่าคนบนถนนแบบนี้ ไม่ถูกกฎหมายลงโทษเหรอ”

คนผู้นั้นมองอู๋เป่ยด้วยความประหลาดใจ พูด : “คุณมาจากที่อื่นใช่ไหม เมืองซานเซิ่งของพวกเรา สำนักเซิ่งยิงก็คือกฎหมาย คนที่ฆ่าคน เป็นลูกศิษย์ของสำนักเซิ่งยิง คนที่ถูกฆ่าเป็นผู้ฝึกฝนที่สันโดษ”

อู๋เป่ย : “ทำไมต้องฆ่าเขาด้วย”

คนผู้นี้พูด : “น่าจะเป็นเพราะว่า บนตัวเขามีทรัพยากรสำหรับการฝึกฝน ฆ่าเขาแล้ว ก็สามารถแย่งทรัพยากรของเขาไป”

ในเวลานี้ คนที่อยู่บนพื้นเสียชีวิตไปแล้ว ฆาตกรค้นไปมาบนตัวของเขา เจอของบางอย่าง หลังจากนั้นบินขึ้นไปบนท้องฟ้าด้วยความพอใจ

คนที่อยู่ข้างโต๊ะคนนั้นพูด : “มองเห็นหรือยัง ผมพูดไม่ผิดใช่ไหม.....”

แต่เขาเพิ่งหันหน้ากลับมา พบว่าอู๋เป่ยหายตัวไปแล้ว

อู๋เป่ยในเวลานี้ ตามฆาตกรคนนั้นจากไปแล้ว ฆาตกรบินอยู่บนท้องฟ้าสักพักหนึ่ง ก็ร่อนลงที่คฤหาสน์หลังใหญ่แห่งหนึ่ง

คนผู้นี้อายุประมาณสามสิบต้นๆ รูปร่างสูงใหญ่ รูปลักษณ์ที่แข็งแรงหนา เขาเพิ่งมาถึงบ้าน ก็รู้สึกว่าข้างหลังมีคน ทันทีที่หันกลับไปก็มองเห็นอู๋เป่ย

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน