ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 1390

อย่างไรก็ตาม ในท้ายที่สุดแล้วเว่ยหยวนไม่พบสิ่งใด ความโกรธในอกของเขาไม่สามารถสงบลงได้ และเขาก็อดไม่ได้ที่จะส่งเสียงคำรามที่สั่นสะเทือนสวรรค์ทั้งเก้า

อู๋เป่ย : “ท่านแม่ทัพ คุณคิดว่าใครเป็นผู้กระทำความผิดมากที่สุด？”

เว่ยหยวนถอนหายใจ : “มีศัตรูมากเกินไป และฉันไม่สามารถกำหนดเป้าหมายคนหรือกองกำลังเฉพาะเจาะจงได้”

อู๋เป่ย : ”ถ้าวันนี้ฉันไม่อยู่ที่นี่ ท่านแม่ทัพจะสามารถระงับเหตุการณ์นี้ได้หรือไม่ ? “

เว่ยหยวนส่ายศีรษะ : “ถ้าเป็นฉัน ฉันคงทำได้เพียงใช้การฆาตกรรมเพื่อระงับสถานการณ์ แต่ด้วยวิธีนี้ พี่น้องผู้บริสุทธิ์จำนวนมากจะต้องตาย”

อู๋เป่ย : “อืม ดูเหมือนว่าอีกฝ่ายต้องการใช้สิ่งนี้ เพื่อทำลายขวัญกำลังใจของกองทัพต้องห้ามและทำให้ความแข็งแกร่งของกองทัพต้องห้ามอ่อนแอลง กองทัพต้องห้ามคือคนของจักรพรรดิ หากบุคคลนี้กล้าโจมตีกองทัพต้องห้าม แน่นอนว่าคือการต่อต้านจักรพรรดิ”

หลังจากที่อู๋เป่ยพูดแบบนี้ เว่ยหยวนก็พูดว่า : “สิ่งที่ผู้ฝึกสอนพูดเป็นความจริงอย่างแน่นอน ถ้าเขาเป็นศัตรูของจักรพรรดิ มันก็จะเดาได้ง่ายแล้ว”

อู๋เป่ย : “โอ้ มีศัตรูของจักรพรรดิอยู่ในโลกมนุษย์ด้วยเหรอ ? ”

เว่ยหยวน : “ขณะนี้แคว้นหลงกั๋วกำลังใช้กองกำลังอยู่ทุกหนทุกแห่ง เนื่องจากได้รับการสนับสนุนจากราชสำนักเซียนและต้าเทียนจุน ดังนั้นจึงก้าวหน้าอย่างรวดเร็ว อย่างไรก็ตาม แคว้นหลงกั๋วยังต้องเผชิญกับความยากลำบากอย่างเช่น’ แคว้นต้าซี‘ที่กำลังโจมตีอย่างสุดกำลัง ”

“แคว้นต้าซีตั้งอยู่ในภูมิภาคตะวันตก มีประชากรจำนวนมาก อาณาเขตกว้างใหญ่ มีโลหะจำนวนมากในดินแดนนี้ เช่น ทองคำนางฟ้า เหล็กศักดิ์สิทธิ์ ฯลฯ เนื่องจากมีแร่โลหะจำนวนมาก อาวุธและหุ่นเชิดสงครามของแคว้นต้าซีจึงทรงพลังมาก หุ่นเชิดสงครามที่พวกเขาสร้างสามารถแข่งขันกับเทพเซียนได้ อาวุธยังทรงพลังมาก ในช่วงหกเดือนที่ผ่านมาของการต่อสู้กับพวกมัน แคว้นต้าซีได้รับความสูญเสียอย่างหนัก และสูญเสียเงินจำนวนมหาศาล！”

“เมื่อเห็นว่าแคว้นต้าซีไม่สามารถพิชิตได้เป็นเวลานาน จักรพรรดิทรงกังวลมาก พระองค์จึงตัดสินใจเคลื่อนทัพไปทางตะวันตกในเดือนหน้า และพิชิตแคว้นต้าซีเป็นการส่วนตัว ในขณะที่จักรพรรดิเดินทัพด้วยตัวเอง กองทัพต้องห้ามจักรวรรดิของเราจะติดตามเขาไปเพื่อปกป้องอย่างแน่นอน แคว้นต้าซีอาจวางแผนต่อต้านกองทัพจักรวรรดิด้วยเหตุนี้”

อู๋เป่ย : “ฝ่าบาททรงเดินทัพด้วยตัวเอง ดังนั้นพระองค์จึงต้องมีวิธีเอาชนะศัตรูแล้ว”

เว่ยหยวนกล่าวด้วยรอยยิ้ม : “ฝ่าบาทได้ยืมทหารยันต์เกราะทองจำนวนหนึ่งแสนคนจากต้าเทียนจุน ! เมื่อถึงเวลาทหารยันต์หนึ่งแสนคนคนถูกส่งออกไป ไม่ว่าแคว้นต้าซีจะแข็งแกร่งแค่ไหนก็ตาม พวกเขาก็ไม่สามารถต้านทานได้ และจะต้องพินาศอย่างแน่นอน！”

อู๋เป่ยตัดสินใจทันที : “ดังนั้น วิธีที่เป็นไปได้มากที่สุดที่อีกฝ่ายจะทำลายกองทัพต้องห้ามจักรวรรดิ คือการลอบสังหารจักรพรรดิแห่งแคว้นหลงกั๋ว”

เว่ยหยวนพยักหน้า : “คงจะเป็นเช่นนั้นแล้ว ศิษย์น้องอู๋ ในช่วงเวลานี้ โปรดฝึกกองทหารของคุณให้ดี ฉันหวังว่านายจะเดินทางร่วมกับฉันด้วยตัวเองในเดือนหน้า เพื่อปกป้องฝ่าบาท”

อู๋เป่ย : “ฝ่าบาทมีพลังยุทธ์ที่สูงมาก หากต้องการทำร้ายเขา เกรงว่าจะต้องไม่ใช่ปรมาจารย์ธรรมดา”

เว่ยหยวน : “ใช่แล้ว ดังนั้นเราต้องเตรียมพร้อมอย่างเต็มที่ ศิษย์น้องอู๋ ถ้านายเป็นนักฆ่า นายจะจะใช้วิธีการใด ในการลอบสังหารเซียนจินครึ่งก้าว ? ”

อู๋เป่ย : “ วิธีที่ดีที่สุดในการลอบสังหารเซียนจินครึ่งก้าว คือการส่งท่านต้าลัวเต้าจวินไป แต่ถ้าเป็นเต้าจวินก็จะต้องไม่มีต้าหลัวจินเซียนในแคว้นต้าซีใช่ไหม ? ”

เว่ยหยวน : “ไม่มี”

อู๋เป่ย : “ถ้าอย่างนั้น เราก็ใช้วิธีที่สองเท่านั้นแล้ว ใช้รูปแบบการฆ่า ! ผู้อ่อนแอยังสามารถใช้รูปแบบการฆ่า เพื่อฆ่าเซียนจินที่ทรงพลังได้ ไม่ต้องพูดถึงเซียนจินครึ่งก้าวเลย”

เว่ยหยวน : ”หากใช้รูปแบบการสังหาร ฝ่ายตรงข้ามจะเรียกหัวหน้ารูปแบบอย่างแน่นอน ฉันจะรายงานให้จักรพรรดิทราบพรุ่งนี้ และเตรียมตัวล่วงหน้า ! ”

อู๋เป่ย : “ยังมีวิธีที่สาม”

เว่ยหยวนรีบถาม : “วิธีอะไร? ”

อู๋เป่ย : “ใช้พิษ ทุกสิ่งเกิดมาเพื่อช่วยเหลือ และยับยั้งซึ่งกันและกัน แม้ว่าต้าหลัวจินเซียนจะแข็งแกร่ง แต่พิษบางชนิดก็สามารถฆ่าได้ทันที แต่พิษดังกล่าวจะต้องอยู่ในสมบัติของเทียนตี้ และมีเพียงไม่กี่ชนิดเท่านั้น”

เว่ยหยวน : ”ไม่จำเป็นต้องกังวล ฝ่าบาทมีไข่มุกศักดิ์สิทธิ์ต่อต้านพิษ ไม่ว่าพิษจะแรงแค่ไหนก็ไม่สามารถทำร้ายเขาได้”

อู๋เป่ย : “ยังมีความเป็นไปได้ที่สี่ก็คือ คำสาป”

เว่ยหยวนขมวดคิ้ว : “คำสาป ? ”

อู๋เป่ยพยักหน้า : “เทคนิคคำสาปมีลักษณะเฉพาะ ที่สามารถร่ายคำสาปได้หลายคนในเวลาเดียวกัน คำสาปหมื่นคนอาจไม่ส่งผลกระทบต่อจักรพรรดิ แต่จะเกิดอะไรขึ้น ถ้ามีคนสิบล้านหรือร้อยล้านคนล่ะ ? คำสาปที่ออกโดยคนร้อยล้านคนในเวลาเดียวกัน สามารถทำให้เซียนผู้เที่ยงแท้เสียชีวิตได้ในทันที และแม้แต่ต้าหลัวครึ่งก้าวก็ยังได้รับบาดเจ็บสาหัสหรือแม้กระทั่งเสียชีวิต”

เว่ยหยวน ตกใจ : “ดูเหมือนว่าเราจำเป็นต้องมุ่งเน้นไปที่การป้องกันพวกมันจากการสาปแช่งฝ่าบาท！”

หลังจากพูดคุยกันสักพัก เว่ยหยวนรู้สึกกระสับกระส่าย และไปพบจักรพรรดิแห่งแคว้นหลงกั๋วในคืนนั้น

ถังจื่อยี่อุทาน : “เธอกำลังนั่งสมาธิอยู่เหรอ ? ”

อู๋เป่ยยิ้มและพูดว่า : “แม้ว่าลูกสาวจะยังไม่เกิด แต่เธอก็ฉลาดมาก ฉันเคยสอนเธอให้นั่งสมาธิและฝึกลมปราณทุกวัน และเธอก็เรียนรู้ได้เร็วมาก”

ถังจื่อยี่กล่าวว่า : “ล้วนบอกว่าฝึกศิลปะการต่อสู้ตั้งแต่อยู่ในท้องแม่ ยังคิดว่ามันเป็นเรื่องเกินจริง แต่คิดไม่ถึงเลยว่ามันจะเกิดขึ้นกับฉันจริง ๆ”

อู๋เป่ย : “ ดอกบัวแดงในท้องของแม่นั้นน่าทึ่งมากเลยนะ”

ถังจื่อยี่ : “คุณตัดสินใจเลือกชื่อลูกสาวของคุณแล้วหรือยัง ? ”

อู๋เป่ย : “อืม ชื่อหลักคือหลี่ซีซวน และชื่อเล่นคือเขอเอ่อร์ ลูกสาวที่น่ารักของพวกเรา”

ถังจื่อยี่ยิ้มและพูดว่า : “คุณมันขี้เกียจเกินไปแล้ว ใช้ชื่อของเราสองคนมาตั้งเป็นชื่อของลูกสาว”

อู๋เป่ยยิ้มและพูดว่า : “แล้วมันไม่ดีเหรอ? ซีซวนฟังดูค่อนข้างดีเลย”

ถังจื่อยี่ : “ตกลง เรียกเธอว่าซีซวนก็แล้วกัน”

ในขณะที่เขากำลังพูดอยู่ มีปลาสีทองซีดว่ายผ่านด้านข้างไป และปลาตัวนั้นแอบจ้องมองไปที่อู๋เป่ยอย่างลับ ๆ

เมื่อมองแวบเดียว ทันใดนั้นเป่ยก็รู้สึกได้ และคว้าปลาตัวนั้นไว้ในมือของเขา

เมื่อเขามองดูดี ๆ แล้วนั้น เห็นว่าเป็นหงส์เพลิงน้อยที่ซื้อมันมาจากตลาดลอยฟ้าครั้งที่แล้ว เขาบอกว่าปลาตัวนี้เป็นบรรพบุรุษของลัทธิเต๋าคนหนึ่งในชาติที่แล้ว

หลังจากที่เขานำปลากลับบ้าน เขาก็โยนมันลงในทะเลสาบตงหู่แล้วเพิกเฉยต่อมัน คิดไม่ถึงเลยว่า วันนี้มันจะมาที่หัวเรือ แล้วมองมาที่ตัวเอง

เขาพูดว่า : “นายไม่ได้ถูกปลาตัวใหญ่ในทะเลสาบกินหรอกเหรอ ดูเหมือนจะฉลาดมากเลยนะ เมื่อครู่ นายกำลังสังเกตเห็นฉันเหรอ? ”