ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 1410

ออกมาจากสถาบันการศึกษา อู๋เป่ยเดินทางมาถึงทางเข้าดินแดนสามราชา ดินแดนสามราชาแห่งนี้ถูกเปิดแล้ว แต่ว่านอกจากเขาแล้ว กลับไม่มีใครเคยได้รับมรดกสามราชาที่แท้จริง

สามราชาแห่งนี้ แบ่งออกเป็น ราชาเทพ ราชาแม่มด ราชาซวิน ครั้งที่แล้ว อู๋เป่ยได้รับมรดกระดับแรกจากสามราชา เจตจำนงของดินแดนสามราชาสำหรับเขาแล้ว ถ้าหากเข้าสามารถเข้าสู่ระดับจักรพรรดิได้ ก็สามารถมาที่แห่งนี้ได้ ได้รับมรดกเฉพาะของสามราชา และสมบัติของสามราชา

เข้ามาในดินแดนสามราชาอีกครั้ง เสียงนั้นดังขึ้นอีกครั้ง พูด : “อย่างที่คาด เจ้าไม่ได้ทำให้ข้าผิดหวัง”

เขาถูกพลังหนึ่ง พาไปถึงในตำหนักแห่งหนึ่ง

แสงอันเจิดจ้าวิ่งผ่าน เขารู้สึกว่าตัวเองถูกสแกนไปหนึ่งรอบ เสียงนั้นพูด : “เจ้าเป็นจักรพรรดิมนุษย์แล้ว สามารถรับรางวัลได้แล้ว”

ทันใดนั้นหนังสือหยกสามเล่มก็ปรากฏขึ้นตรงหน้าเขา ลอยอยู่กลางอากาศ หนังสือหยกสามเล่ม แบ่งออกเป็นสีม่วง สีทอง และสีแดง

เสียงนั้นพูด : “สิ่งเหล่านี้เป็นมรดกเฉพาะของสามราชา”

ต่อจากนั้น มีแหวนปรากฏขึ้นอีกสามวง แบ่งออกเป็นแหวนสะสมสิ่งของของราชาแม่มด ราชาเทพ และราชาซวิน

เขายังไม่ได้ดูก็เก็บแหวนและหนังสือสามเล่มแล้ว

เสียงนั้นพูด : “มรดกสามราชาได้พบทายาทแล้ว ภารกิจของดินแดนสามราชาเสร็จสิ้นแล้ว”

สิ้นสุดเสียง โลกหมุน ดินแดนสามราชาพังทลายทั้งหมดทันที และอู๋เป่ยก็ถูกส่งออกมานอกดินแดนสามราชาแล้ว คนที่ถูกส่งออกมาพร้อมกับเขา ยังมีผู้ฝึกฝนอีกหลายพันคนที่กำลังค้นหาดินแดนสามราชา

คนเหล่านี้เต็มไปด้วยความมึนงง เกิดอะไรขึ้น ทำไมถึงออกมาแล้ว

มีเพียงอู๋เป่ยเท่านั้นที่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น เขาบ่นพึมพำ : “มรดกนี้ถือเป็นการตรัสรู้ถึงสามราชาในช่วงเริ่มต้น เป็นการเปิดเส้นทางให้กับฉัน เพียงแต่ไม่รู้ว่า ท้ายที่สุดแล้วพวกมันจะสามารถเดินไปถึงระดับไหน”

เขากระตือรือร้นที่จะช่วยพ่อของเขา ซื้อยันต์ระดับเต้าจวินจำนวนมากในเครือข่ายเซียนขายของทันที หลังจากนั้นรีบไปที่ภูเขาแห่งความโกลาหล

ภูเขาแห่งความโกลาหลตั้งอยู่ในทวีปรกร้าง นี่ก็เป็นครั้งแรกที่อู๋เป่ยเข้ามาในทวีปรกร้าง

เพราะว่าไม่คุ้นเคยกับเส้นทาง ดังนั้นเขาก็เลยไปที่เทียนเต้าเหมินก่อน ขอให้เซียวไท่จุนนำทาง หลังจากที่รู้ว่าเขาจะไปทวีปรกร้าง เซียวไท่จุนจึงส่งเขาไปทวีปรกร้างเป็นการส่วนตัว

อู๋เป่ยไม่เคยคิดเลยว่า ทวีปรกร้างแห่งนี้จะใหญ่ขนาดนี้!

เมื่อเขาเข้ามาในทวีปรกร้างครั้งแรก ก็รู้สึกได้ถึงสมัยก่อนประวัติศาสตร์พุ่งเข้ามาที่หน้าของเขา ทำให้เขาผ่อนคลายอย่างมาก มีความรู้สึกเหมือนกลับบ้าน

มันก็น่าแปลกเหมือนกัน ตอนนี้เขามีร่างกายของผู้เที่ยงแท้โบราณ และทวีปรกร้างก็เป็นสถานที่ที่ผู้เที่ยงแท้โบราณใช้ชีวิตอยู่ในยุคแรก!

ทวีปรกร้างไม่ได้ใหญ่อย่างเดียว กฎแห่งสวรรค์และโลกและระเบียบของถนนก็แข็งแกร่งกว่าเช่นกัน ดังนั้นจึงเป็นเรื่องยากที่จะใช้ศิลปะการต่อสู้หรือพลังเวทย์มนตร์ที่นี่มากกว่าในโลกแห่งเซียนและโลกมนุษย์

ตัวอย่างเช่นคนๆหนึ่ง เขาสามารถบินได้นับล้านไมล์ต่อวันในโลกแห่งเซียน แต่มาถึงทวีปรกร้าง เขาสามารถบินได้แค่หนึ่งแสนไมล์เท่านั้น แตกต่างกันอย่างมาก

อีกอย่าง แรงโน้มถ่วงของทวีปรกร้างสูงกว่า มากกว่าโลกมนุษย์หนึ่งร้อยกว่าเท่า หินก้อนหนึ่งมีน้ำหนักหนึ่งร้อยกิโลกรัมในโลกเบื้องล่าง เมื่อมาอยู่ในทวีปรกร้างก็จะหนักถึงหนึ่งหมื่นกว่ากิโลกรัม!

สูดลมหายใจแรกถึงอากาศของทวีปรกร้าง อู๋เป่ยรู้สึกผ่อนคลายจนหลับตาลง

เซียวไท่จุนพูดด้วยรอยยิ้ม : “ไม่ชินใช่ไหม ไม่เป็นไร ค่อยๆทำความคุ้นเคยแล้วกัน กฎแห่งระเบียบในทวีปรกร้างนั้นแข็งแกร่งมาก ไกลเกินกว่าโลกแห่งเซียนและทวีปคุนหลุน ตอนที่ฉันมาถึงที่นี่แม้แต่เดินก็ลำบากอย่างมาก”

แต่คำตอบของอู๋เป่ย ทำให้เซียวไท่จุนอึ้งไปเลย

“อาจารย์ ผมไม่ใช่ว่าไม่ชิน ก็แค่รู้สึกว่าผ่อนคลายอย่างมาก เหมือนกับว่าได้กลับบ้าน”

เซียวไท่จุน : ......

“ซวินเป่ย ภูเขาแห่งความโกลาหลอันตรายอย่างมาก อันที่จริงอาจารย์ไม่อยากให้นายไปตอนนี้ ท้ายที่สุดแล้วนายเพิ่งกระโดดข้ามประตูมังกร ยังไม่ถึงขั้นอมตะ”

อู๋เป่ย : “อาจารย์วางใจได้เลย ขั้นอมตะสำหรับผมแล้ว ไม่ได้สำคัญขนาดนั้น”

อู๋เป่ยถาม : “เผ่าของพวกคุณ อยู่ไกลจากที่นี่ไหม”

ชายหนุ่มพูด : “ไม่ไกล ประมาณสองพันลูกธนู”

หนึ่งพันลูกธนูของที่นี่ เทียบเท่ากับสามไมล์ สองพันลูกธนู ระยะทางประมาณหกไมล์

อู๋เป่ยมาที่นี่ครั้งแรก ยังไม่คุ้นเคยกับทวีปรกร้างอย่างมาก เขาพูด : “ผมเพิ่งมาที่นี่ อยากไปเดินเล่นที่เผ่าของพวกคุณ พวกคุณต้อนรับไหม”

ชายหนุ่มทั้งสี่คนดีใจจนเกือบจะหมดสติไป คิดไม่ถึงเลยว่าจักรพรรดิมนุษย์จะไปเผ่าของตัวเอง ดีมากเลย!

เพราะว่าตื่นเต้นเกินไป ชายหนุ่มพูดไม่ออกเป็นเวลานาน

อู๋เป่ยพูดด้วยรอยยิ้ม : “พวกคุณไม่ต้อนรับเหรอ”

“ไม่ใช่ไม่ใช่ไม่ใช่” ชายหนุ่มรีบพูด “พวกเราต้อนรับใต้เท้าอย่างมาก! ใต้เท้า เชิญขึ้นไปนั่งบนหมีตัวนี้ พวกเราจะนำทางอยู่ข้างหน้า”

หมีดำหมอบลงบนพื้นทันที เป็นการแสดงความเคารพต่อจักรพรรดิมนุษย์ พลังของจักรพรรดิมนุษย์ ต่อให้เป็นราชาของเผ่าหมีดำ ก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้เช่นกัน แน่นอนก็ต้องแสดงความเคารพที่เพียงพอเช่นกัน

อู๋เป่ยกระโดดขึ้นไปบนหลังหมีดำ หมีดำค่อยลุกขึ้นมา เดินอย่างรวดเร็ว ชายหนุ่มหลายคนนำทางอยู่ข้างหน้า ก็วิ่งเหมือนบินเช่นกัน ความเร็วนั้นไม่ได้ช้าไปกว่าหมีดำเลย

เหล่าชายหนุ่มเดินไปประมาณหนึ่งพันกว่าลูกธนู จู่ๆก็เดินไปทางซ้าย อู๋เป่ยถาม : “ทำไมไม่ใช้เส้นทางตรงล่ะ”

ชายหนุ่มพูด : “ใต้เท้า ข้างหน้าคืออาณาเขตของราชาหมาป่าหลังเงิน หมีดำของพวกเราเอาชนะมันไม่ได้ ดังนั้นพวกเราทำได้แค่ใช้เส้นทางอ้อม”

อู๋เป่ยพูดอย่างไม่แยแส : “ไม่ต้องใช้เส้นทางอ้อม เดินไปข้างหน้า”

ในฐานะจักรพรรดิมนุษย์ เขาจะกลัวราชาหมาป่าได้อย่างไร

อย่างที่คาด หมีดำเดินไปได้ประมาณหนึ่งร้อยกว่าลูกธนู มีเสียงหอนของหมาป่าดังขึ้นข้างหน้า เสียงหอนของหมาป่าใกล้เข้ามาเรื่อยๆ ผ่านไปไม่นาน หมาป่ายักษ์ตัวหนึ่งยาวร้อยเมตรมีดวงตาสีฟ้าและหลังสีเงินปรากฏขึ้น จ้องมองอู๋เป่ยและพรรคพวดด้วยความเย็นชา