ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 1423

ทันใดนั้นเมื่อเข้าใจข้อมูลและข่าวสารเหล่านี้แล้ว จู่ ๆ ก็เข้ามารวบรวมอยู่ภายในหัวสมองของเขา หลังจากนั้นกลายเป็นความคิดที่คิดต่างกัน และในที่สุดก็ปรากฏภาพราวกับภาพผู้หญิงแสนสวย

เมื่อมองเห็นผู้หญิงคนนี้อู๋เป่ยก็ตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่งและถามว่า "คุณเป็นใคร"

ใบหน้าของผู้หญิงคนนั้นเย็นชาราวกับน้ำแข็ง และเธอก็พูดอย่างใจเย็นว่า "ฉันเป็นคนของฉื่อหมิงเต้าถง" คุณสามารกเรียกฉันว่าหลิงโร่ว

อู๋เป่ยพูดว่า "คุณเป็นคนของฉื่อหมิงเต้าถงเหรอ?"

ผู้หญิงคนนั้นพูดว่า "ไม่มีผิดหรอก"

อู๋เป่ยพูดว่า "ฉื่อหมิงเต้าถงนี่คือลัทธิอะไร มันเป็นช่วงเวลาอีกยุคหรือเปล่า?"

ผู้หญิงคนนั้นพูดว่า "เป็นอีกยุคหนึ่งที่สูงกว่าในสมัยยุคปัจจุบัน"

อู๋เป่ยตกตะลึง ถ้าอย่างนั้นคือวิชาเทพยุคแห่งสวรรค์คือวิชาอะไรล่ะ?

ผู้หญิงคนนี้พูดว่า "คุณไม่จำเป็นต้องคิดมาก แค่ซึมซับการใช้ชีวิตและแนวคิดตามลัทธิเต๋าก็เพียงพอแล้ว"

อู๋เป่ย "ฮุนเทียนต้าเต้าจวินที่อยู่ด้านนอก เขาไม่ได้รับมรดกของจากพวกคุณไม่ใช่เหรอ?"

ผู้หญิงคนนั้นพูดอย่างเย็นชาว่า "ไม่มีการวิชาและฝึกฝนแล้ว มีผู้คนจำนวนมากที่นับไม่ถ้วนได้รับความรู้เกี่ยวกับวิชานี้มาแล้ว นี่คุณกำลังพูดถึงเรื่องไหนอยู่?"

อู๋เป่ยพูดว่า "คนสุดท้าย"

ผู้หญิงคนนั้นพูดว่า "อืม เมื่อเขามาถึงก็พบกับคุณสมบัติของเขาแย่มาก ดังนั้นเขาจึงไม่สามารถหามรดกหลักได้ และได้รับเพียงเคล็ดลับเล็กน้อยจากฮุนเทียนต้าเต้าจวินเท่านั้น นั่นจึงเป็นวิธีการเริ่มต้นของพื้นฐาน"

อู๋เป่ยเกิดอาการสะดุ้ง "นั่นเป็นเทคนิคที่ช่วยให้เขาบรรลุกฏเกณฑ์ต้าหลัว แต่มันเป็นเพียงเทคนิคเบื้องต้นเท่านั้น?"

ผู้หญิงคนนั้นพูดว่า "หลังจากนั้นคุณจะรู้ว่าด้านนอกยังมีผู้คนอยู่มากมายและมีท้องฟ้าอยู่เหนือฟ้า"

อู๋เป่ยถอนหายใจและพูดว่า "มันน่ากลัวเกินไปแล้ว!"

ผู้หญิงคนนั้นพูดว่า "ฉันตรวจสอบแล้วพบว่าคุณสมบัติของคุณค่อนข้างดี ดังนั้นฉันจะฝากเต้าถงไว้กับคุณชั่วคราว"

อู๋เป่ย: "ให้ผมดูแลแค่ชั่วคราวเหรอ?"

ผู้หญิงคนนั้นพูดว่า "ถ้าคุณไม่มีความสามารถและภาระอันหนักหน่วงที่ยังไม่ดีพอที่จะแบกรับเต้าถงได้ ฉันจะเรียกคืนกลับมาโดยธรรมชาติ เพื่อมองหาคนที่เหมาะสมกว่า"

อู๋เป่ยพูดว่า "คุณหมายถึงมีผู้คนมากมายที่ได้รับสิทธิจากเต้าถงที่มาก่อนผมเหรอ?"

ผู้หญิงคนนั้นพูดว่า “ในยุคนี้ คุณเป็นบุคคลที่เจ็ดที่ได้รับสิทธิจากลัทธิเต๋า”

อู๋เป่ยพูดว่า "ถ้าอย่างนั้นวิชาเทพยุคแห่งสวรรค์ก่อนหน้าล่ะ?"

ผู้หญิงคนนั้นพูดว่า "โดยปกติแล้วทุกยุคสมัยวิชาเทพยุคแห่งสวรรค์ แต่ละยุคจะมีสิ่งมีชีวิตประมาณสิบตัวที่ได้รับสิทธิให้อยู่ในเต้าถง"

อู๋เป่ยพูดว่า "ยุคก่อนหน้านี้หกคนก่อนหน้านี้ประสบความสําเร็จแล้วบ้างไหม"

ผู้หญิงคนนั้นพูดว่า "พวกเขาทั้งหมดต่างล้มเหลว และทั้งหมดต่างก็จบลงอย่างไม่ดีเลย"

หนังศีรษะของอู๋เป่ยรุ้สึกชาและพูดว่า "การสืบทอดเต้าถงมันยากขนาดนี้เลยเหรอ?"

ผู้หญิงคนนั้นพูดว่า "แน่นอนว่ามันยากมาก นี่เป็นเหตุการณ์ที่มีความจะน่าเป็นไปได้น้อยมากอย่างยิ่ง"

อู๋เป่ยถามว่า "แล้วเต้าถงที่คุณพูดถึงคืออะไรกันแน่"

ผู้หญิงคนนั้นพูว่า "ความสามารถในการมองผ่านภาพลวงตาและเข้าถึงแก่นแท้สาระสำคัญ"

อู๋เป่ยยังถามอีกว่าและ ผู้หญิงคนนั้นก็ยังพูดต่อไปว่า "ตอนนี้ ฉันจะให้งานแรกแก่คุณ การฝึกฝนทักษะเบื้องต้นในคัมภีร์กำเนิดจี้หมิง ในบรรดาเทคนิคเบื้องต้นพื้นฐานของฉื่อหมิงเต้าถงเป็นการฝึกที่ยากที่สุด ถ้าคุณสามารถฝึกได้ คุณก็สามารถเลือกสมบัติชิ้นหนึ่งชิ้นได้จากเขตหนึ่งนี้

หลังจากที่พูดจบราวกับมีวิชาพุ่งเข้ามาในหัวของอู๋เป่ยและมีชื่อว่าคัมภัร์กำเนิดจี้หมิง

เขาคิดอยู่สักครู่หนึ่งแล้วถามว่า "คนสวย เทคนิคนี้การฝึกมีความยากแค่ไหน?"

ผู้หญิงคนนั้นพูดอย่างเย็นชาว่า "ฉันชื่อหลิงโร่ว"

จากนั้นเธอก็พูดต่อว่า "ยุคนี้ หกคนก่อนคุณ มีคนเสียชีวิตไปห้าคนเนื่องจากฝึกเทคนิคนี้"

อู๋เป่ยพูดไม่ออกอยู่ครู่หนึ่ง เทคนิคนี้สามารถฆ่าคนได้จริง ๆ !

เขายิ้มแห้ง ๆพร้อมกับหัวเราะและพูดว่า“ถ้าหากมีเวลา ผมจะฝึกฝนให้ดีแน่นอน"

หลิงโร่วพูดว่า "คุณควรฝึกฝนให้เร็วที่สุด ถ้าหากภายในหนึ่งยังไม่มีความคืบหน้า ฉันจะละทิ้งคุณ"

อู๋เป่ยพูดว่า ถ้าหากหัวใจคุณยอมแพ้ก็จะแพ้ ผมก็ไม่แปลกใจที่คุณจะละทิ้ง

อู๋เป่ยคิดอยู่ครู่หนึ่ง "ไม่เป็นไร!"

หลังจากนั้น ทั้งสองคนก็นำร่างที่แท้จริงของตนออกไป แปลงร่างเป็นร่างขนาดมนุษย์ และเดินออกจากไปวิหารโราณเคียงข้างกัน

ด้านนอกวิหารยังมีองค์หญิงเอ๋าเยว่และซีเหลียนเซิ่งกําลังรออยู่ ฮุนเทียนยิ้มและพูดว่า "เชิญนั่งกับท่านอู๋ที่ด้านในด้วยกัน"

ซีเหลียนเซิงก็ตกใจมาก แม้แต่เขาไม่เคยไปตำหนักของเจ้านายเลย!

ฮุนเทียนพูดว่า "เหลียนเซิ่ง คุณก็มาด้วยเหมือนกัน"

ซีเหลียนเซิ่งรู้สึกปลื้มใจแล้วตอบว่า "ใช่!"

การโบกมือของฮุนเทียนทั้งหมดและเมฆม้วนตัว วินาทีต่อมาพวกเขาก็มาถึงสวนแห่งหนึ่ง

สวนนี้เรียบง่ายมาก ผู้หญิงคนหนึ่งกําลังทอผ้าอยู่หน้าบ้าน มีเด็กอายุเจ็ดหรือแปดขวบนั่งอ่านหนังสืออยู่ในบ้าน เป็นหนังสือดังและมีตัวอักษรกลมมาก

ผู้หญิงสวมผ้าจิงไฉ่ แต่หน้าตาไม่เป็นสองรองใคร เธอยิ้มเล็กน้อยว่า "เซียงกง คุณกลับมาแล้ว เหล่านี้เป็นเพื่อนของคุณเหรอ"

ผู้หญิงคนนั้นแต่งกายสวมใส่ด้วยเสื้อผ้าไหม แต่มีรูปร่างหน้าตาไม่มีใครเทียบได้ เธอยิ้มเล็กน้อยแล้วพูดว่า "เซียงกง

คุณกลับมาแล้ว ผู้คนเหล่านี้เป็นเพื่อนของคุณหรือเปล่า"

ฮุนเทียนยิ้มและพูดว่า "ผมมีเพื่อนหลายคน คุณไปดูแลหลงเอ๋อเถอะ"

ผู้หญิงคนนั้นพยักหน้าเล็กน้อยให้อู๋เป่ยและคนอื่น ๆ จากนั้นไปดูแลเด็กในบ้าน

ฮุนเทียนเชิญคนสองสามคนมาที่ห้องนั่งเล่น ชงชาด้วยตัวเอง หัวเราะแล้วพูดว่า "ท่านอาจารย์อู๋ นามสกุลของผมคือจีและชื่อของผมคือเซียนเผิง ถ้าหากคุณไม่เห็นภายนอก ต่อไปนี้จะเรียกผมว่าพี่จีก็ได้"

องหญิงเอ๋าเย่วและซีเหลียนเซิ่งก็โง่แล้ว เกิดอะไรขึ้น ต้าเต้าจวินคาดไม่ถึงว่าจะจับคู่เพื่อนร่วมงานของเขากับผู้มาใหม่จริงหรือ?

สิ่งที่ทำให้พวกเขาประหลาดใจยิ่งกว่านั้นก็คืออู๋เป่ยไม่สุภาพเลย เขายิ้มแล้วพูดว่า "เอาล่ะ พี่จีสถานที่ของคุณช่างดีจริงๆ"

จีเซียนเผิงยิ้ม "ฮ่าฮ่า" "เงอะงะจิงติดตามผมตั้งแต่ยังเป็นนักเรียนตกอับ ต่อมาผมค่อย ๆ สูงขึ้น แต่พบว่าเธอไม่ชินกับชีวิตในโลกของการปฏิบัติแบบนั้น พูดตรง ๆ ก็คือ ผมสร้างสวนเล็ก ๆ แห่งนี้ขึ้นมาในตำหนัก แล้วเธอให้กําเนิดลูกและให้เรียนหนังสือ คุณอย่ามองผมเหมือนคนสูงศักดิ์ในตำหนักวิหารนั้น จริง ๆ แล้วผมจะสอนลูกชายอ่านหนังสือที่บ้านเดือนละยี่สิบวัน จริงสิผมยังเป็นครูสอนหนังสือในเมืองอยู่เลย"

เมื่อได้ยินสิ่งนี้ซีเหลียนเซิ่งก็พึมพำว่า "ตำหนักนี้ผมไม่รู้เรื่องนี้ด้วยซ้ำ!"