ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 1450

ได้ยินพู่กันลงโทษแห่งสวรรค์ อู๋เป่ยตะลึงเล็กน้อย วาดแค่ครั้งเดียวก็สามารถถอนพลังของคนอื่นเหรอ อาวุธวิเศษนี้น่ากลัวเกินไปแล้ว!

ปีศาจหมู : “ท่านเซียน เซียนจื่อคนนั้นสวยอย่างมาก ถ้าหากท่านไปช่วยนางเอาไว้ตอนนี้ นั่นก็คือวีรบุรุษช่วยสาวงาม กลายเป็นเรื่องราวดีๆ.....”

อู๋เป่ยเตะหมูป่าบินออกไป พูด : “แกถามฉันหรือยัง”

ปีศาจหมูรีบหุบปาก จ้องมองเขาอย่างเงียบๆ

ครุ่นคิดสักพักหนึ่ง อู๋เป่ยพูด : “งั้นก็ไปโลกแห่งปีศาจเลือดหนึ่งรอบ”

พูดกับคนในครอบครัวสักพัก เขาเอาแผ่นหยกเลือดนั้นออกมา ปล่อยพลังจิตเข้าไป ทันใดนั้นก็มีแสงที่ปกคลุมคนหนึ่งคน หมูหนึ่งตัว และหมาหนึ่งตัว หายไปจากที่เดิม

โลกแห่งปีศาจเลือด เป็นโลกที่กว้างขวางอย่างมาก เหนือท้องฟ้า จู่ๆก็มีจุดสามจุดปรากฏขึ้น ร่อนลงมาบนพื้นดิน

“ตุ้ม!”

แสงสายฟ้ากะพริบ ก่อนที่อู๋เป่ยจะตกลงมาถึงบนพื้น หยุดอยู่กลางอากาศ แต่ปีศาจหมูและเอ้อฮุนตั้งตัวไม่ทัน กระแทกกับพื้นอย่างแรง

อู๋เป่ยมองดูรอบๆ พบว่าที่แห่งนี้เต็มไปด้วยผืนป่าและทุ่งหญ้า มีแม่น้ำใหญ่สายหนึ่งอยู่ไม่ไกล มีระลอกแสง

ปีศาจหมูป่าสะบัดหัว พูด : “ท่านเซียน พวกเรามาถึงโลกแห่งปีศาจเลือดแล้ว”

เอ้อฮุนกระโดดขึ้นมา กระดิกหางด้วยความตื่นเต้น พูด : “ดีมากเลย!”

อู๋เป่ยถาม : “โลกแห่งปีศาจเลือดมีมนุษย์ไหม”

ปีศาจหมู : “ชาวพื้นเมืองล้วนเป็นปีศาจ แต่บางครั้งก็มีมนุษย์ผ่านเข้ามาเช่นกัน เพียงแต่โดยทั่วไปแล้วจะจบอย่างเลวร้าย คนที่มีชีวิตรอดออกไปมีน้อยอย่างมาก”

อู๋เป่ย : “พาฉันไปพบปีศาจเลือด”

ปีศาจหมู : “ท่านเซียน ข้าขอแนะนำให้ท่านทำความคุ้นเคยกับสภาพแวดล้อมที่นี่ก่อน ในตอนนั้น จักรพรรดิปีศาจกุ๋ยซุ่ยกักขังปีศาจยักษ์สามตัวที่นี่ เดิมทีต้องการขัดเกลาพวกมัน หลังจากจักรพรรดิปีศาจกุ๋ยซุ่ยเสียชีวิต พลังที่กักขังพวกมัน อ่อนลงเรื่อยๆ ดังนั้นปีศาจยักษ์สามตัวล้วนตื่นขึ้นแล้ว ต่างครอบครองพื้นที่หนึ่งแห่ง แม้แต่ปีศาจเลือด ก็ทำอะไรพวกมันไม่ได้”

อู๋เป่ย : “เป็นปีศาจตัวอะไร”

ปีศาจหมู : “แบ่งออกเป็นปีศาจกระดูกขาว ปีศาจศพ ปีศาจดวงตา”

อู๋เป่ยรู้สึกประหลาดใจ : “ทำไมถึงเป็นปีศาจกระดูกขาว และเป็นปีศาจศพ ปีศาจสามตัวนี้มาจากไหนเหรอ”

ปีศาจหมู : “ว่ากันว่าถือกำเนิดมาจากศพของจักรพรรดิเทพองค์หนึ่ง พวกมันสืบทอดมาจากพลังศักดิ์สิทธิ์ส่วนหนึ่งของจักรพรรดิเทพ”

อู๋เป่ย : “ฉันได้ยินมาว่ากองกำลังของเผ่าปีศาจแข็งแกร่งอย่างมาก ไม่ด้อยกว่าเผ่าเทพ”

ปีศาจหมู : “แน่นอนอยู่แล้ว เผ่าพันธุ์มนุษย์เป็นเพียงเผ่าพันธุ์เดียวเท่านั้น แต่เผ่าปีศาจของพวกเรามีมากมาย สิ่งมีชีวิตทุกอย่างสามารถเป็นปีศาจได้ เลยทำให้จำนวนของปีศาจเพิ่มมากขึ้น”

อู๋เป่ย : “ปีศาจประเภทเดียวกัน จะรวมตัวด้วยกันไหม”

ปีศาจหมู : “ปีศาจบางตัวค่อนข้างสันโดษ บางตัวชอบอยู่เป็นกลุ่ม ดังนั้นระหว่างปีศาจทั้งหมด ล้วนแล้วมีการติดต่อหากัน ท่านเซียนก็รู้ ปีศาจกับคนไม่เหมือนกัน สิ่งมีชีวิตต่างๆที่ยังไม่ได้กลายเป็นปีศาจ ยังไม่มีปัญญา หรือบางทีมีปัญญาไม่มาก ดังนั้นการบำเพ็ญเป็นปีศาจจึงเป็นเรื่องที่ยากอย่างมาก ดังนั้นปีศาจทุกตัวจึงหวงแหนการเติบโตของตัวเองที่ได้มาอย่างยากลำบาก”

อู๋เป่ยพยักหน้า : “ฉันขอเดินดูรอบๆก่อน”

เขามองไปทางเอ้อฮุน : “แกเดินได้อย่างอิสระ อย่าลืมกลับมาให้ทันเวลา”

เอ้อฮุนดีใจอย่างมาก ปลดปล่อยร่างเดิมออกมาทันที หลังจากนั้นบินขึ้นไปบนท้องฟ้า หายไปแล้ว

มองเห็นร่างเดิมของเอ้อฮุน ปีศาจหมูตกใจจนร่างกายแข็งทื่อไปเลย บ่นพึมพำ : “มันเป็นตัวอะไร พลังน่ากลัวอย่างมาก!”

อู๋เป่ยก็ไม่มีการอธิบายเช่นกัน เขาโยนปีศาจหมูเข้าไปในถ้ำสวรรค์ของตัวเอง หลังจากนั้นบินขึ้นไปบนท้องฟ้า สำรวจโลกแห่งปีศาจเลือด

หนูนักล่าสมบัติโผล่หัวเล็กๆ ออกมา มันตื่นเต้นอย่างมาก พูดขึ้นมาแล้ว หนูนักล่าสมบัติก็เป็นปีศาจเช่นกัน บรรพบุรุษของมันเป็นหนูเฒ่าธรรมดาตัวหนึ่ง เข้าใจการบำเพ็ญโดยบังเอิญ สิ่งนี้ให้กำเนิดบรรพบุรุษของมัน จากนั้นรุ่นแล้วรุ่นเล่า สืบทอดมาถึงรุ่นของมัน

บินไปได้สักพักหนึ่ง อู๋เป่ยมาถึงแม่น้ำสายหนึ่ง แม่น้ำมีความอ่อนโยน ทิวทัศน์ริมฝั่งแม่น้ำก็สวยงาม น้ำและท้องฟ้าเป็นสีเดียวกัน

หมูตัวนี้ เห็นคนพูดภาษาคน เห็นผีพูดภาษาผี ชอบเล่นลิ้นอย่างมาก

หญิงสาวไม่เชื่อแน่นอน เธอพูด : “ที่แท้คุณไปเจอปีศาจหมูตัวนี้นี่เอง พู่กันลงโทษแห่งสวรรค์เป็นอาวุธวิเศษที่นักบุญผู้ยิ่งใหญ่สร้างออกมา พลังของฉันมีจำกัด ไม่สามารถใช้งานได้อย่างต่อเนื่อง”

ระหว่างที่อู๋เป่ยคุยกับเธอ ยกมือขึ้นแล้วใช้กระบวนท่าที่หนึ่งของคัมภีร์ดาบเทียนจีออกมา ภาพลวงตา! แสงดาบพุ่งขึ้นไปบนท้องฟ้า ปิดบังใบหน้านั้นเอาไว้ ทำให้ตกอยู่ในสภาวะภาพลวงตา ออกไม่ได้เป็นเวลานาน

รู้สึกได้ถึงวิชาดาบที่แข็งแกร่งของอู๋เป่ย หญิงสาวชื่นชมอย่างมาก พูด : “เพื่อน ฉันเป็นลูกศิษย์ของสำนักเซิ่งเซียน ชิงหลี่ ขอบคุณเพื่อนที่ลงมือช่วย”

อู๋เป่ย : “ไม่ต้องเกรงใจ แม่นางชิงหลี่ ปีศาจหมูตัวนี้บอกว่า ปีศาจเลือดตนนั้นแย่งสมบัติไปหนึ่งชิ้นเหรอ”

ชิงหลี่ถอนหายใจเบาๆหนึ่งที : “มันเป็นเมล็ดพันธุ์ที่เกิดมาจากดินแดนแห่งความโกลาหล ไม่ง่ายเลยที่ฉันจะได้มันมา เพิ่งถึงมือก็ถูกปีศาจเลือดแย่งไปแล้ว”

อู๋เป่ย : “เมล็ดพันธุ์มีประโยชน์อะไรเหรอ”

ชิงหลี่ : “เมล็ดเม็ดนี้ไม่ธรรมดา มันเป็นเมล็ดพันธุ์แห่งปัญญาที่กลับชาติมาเกิดสิบกว่าครั้งในยุคนั้น”

อู๋เป่ยอึ้งไปเลย : “กลับชาติมาเกิดมากกว่าสิบครั้งในภัยพิบัติครั้งใหญ่แห่งยุค”

ชิงหลี่พยักหน้า : “น่าเสียดายที่ฉันไร้วาสนากับมัน ถ้าหากเพื่อนมีวิธี จะต้องแย่งเมล็ดพันธุ์นั้นมาให้ได้ เมล็ดพันธุ์ต้องในมือของเผ่ามนุษย์พวกเราเท่านั้น!”

หัวใจของอู๋เป่ยเต้นแรง พูด : “แม่นางชิงหลี่ ขอบคุณที่บอก”

พูดจบเขาบินขึ้นไปบนท้องฟ้า เผยร่างที่แท้จริงออกมา หลังจากนั้นกลายเป็นคนยักษ์หลายพันเมตร มือใหญ่จับไปทางปีศาจเลือดโดยตรง

ปีศาจเลือดตนนี้บำเพ็ญอยู่ในโลกแห่งนี้นับปีไม่ถ้วน ความแข็งแกร่งนั้นใกล้เคียงกับของต้าหลัวจินเซียนอย่างไม่มีสิ้นสุด แต่ในเวลานี้มันถูกอู๋เป่ยจับหนึ่งที คิดไม่ถึงเลยว่าจะจับโดนร่างกายล่องหน พลังที่น่าสะพรึงกลัวพุ่งเข้าไป

พลังนี้ ก็คือพลังดั่งเดิม ไร้การป้องกัน ปีศาจเลือดตัวนี้เจ็บปวดจนร่างกายพ่นควันออกมา ส่งเสียงกรีดร้อง

“ส่งเมล็ดพันธุ์ออกมา!” เขาตะคอกเสียงดัง