ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 1451

ปีศาจเลือดโต้กลับอย่างเต็มกำลัง อู๋เป่ยรู้สึกได้ถึงพลังอันน่ากลัวโต้กลับ เขาจึงเปิดใช้งานตาวิเศษ สำรวจพื้นที่แห่งหนึ่งในร่างกายของปีศาจเลือด พบเมล็ดพันธุ์หนึ่งเม็ด

ดวงตาของเขาเป็นประกาย ยื่นมือแทงเข้าไปในร่างกายของปีศาจเลือด ล้วงเข้าไปข้างใน จับเมล็ดพันธุ์ที่เปล่งแสงศักดิ์สิทธิ์เก้าสีเอาไว้ในฝ่ามือหนึ่งเม็ด

เมล็ดพันธุ์เม็ดนี้ ขนาดเท่าถั่วลิสง ถือไว้ในมือหนักอย่างมาก ลึกลับอย่างมาก

เขาโยนเมล็ดพันธุ์เข้าไปในถ้ำสวรรค์ของตัวเอง หลังจากนั้นต่อยปีศาจเลือดหนึ่งหมัด หลังจากนั้นยกชิงหลี่และปีศาจหมูขึ้นแล้วจากไป

ปีศาจหมูตะโกน : “ท่านเซียน เจ้าพาข้าไปด้วยทำไม”

อู๋เป่ยไม่มีเวลาไปสนใจเอ้อฮุนแล้ว สอบถามชิงหลี่จะออกไปยังไง

ชิงหลี่ : “มีกระแสวังวนห้วงเวลาอยู่ข้างหน้า รีบไปทางนั้นเลย!”

อู๋เป่ยใช้ก้าวสายฟ้า มาถึงอย่างรวดเร็ว ปีศาจเลือดตนนั้นตามไม่ทันแล้ว

ข้างหน้าไม่ไกล มีกระแสวังวนห้วงเวลาขนาดใหญ่อยู่หนึ่งอัน ภายในกระแสวังวนมีสายฟ้าคำราม ปลดปล่อยพลังที่น่าสะพรึงกลัวออกมา

ชิงหลี่ : “เพื่อน ฉันมีอาวุธวิเศษปกป้องร่างกาย พวกเราจะปลอดภัยอย่างมาก”

อู๋เป่ยหันกลับไปมองหนึ่งครั้ง ปีศาจเลือดตนนั้นไล่ตามมาแล้ว พลังของปีศาจเลือดน่าสะพรึงกลัว แม้ว่าเขาจะแย่งเมล็ดพันธุ์มาได้แล้ว แต่เมื่อมีการต่อสู้จริงๆจะต้องเสียเปรียบอย่างแน่นอน ยิ่งกว่านั้น ที่แห่งนี้ไม่ได้มีปีศาจเลือดแค่หนึ่งตัว อยู่ที่นี่นานไม่ได้ห

“ไป!” เขาตะโกนเบาๆหนึ่งที มือซ้ายยกหมู มือขวายกชิงหลี่ พุ่งเข้าไปในกระแสวังวน

ชิงหลี่หยิบตะเกียงโบราณออกมา ตะเกียงโบราณแขวนอยู่เหนือศีรษะของคนทั้งสอง กลายเป็นเกราะป้องกันแสงอย่างหนึ่ง มีพลังงานห้วงเวลาแปลก ๆ อยู่ข้างนอก อันตรายอย่างมาก

ผ่านไปประมาณสิบห้านาที จู่ๆทั้งสองคนก็ตกลงมาที่พื้น

อู๋เป่ยหยุดอยู่กลางอากาศ หลังจากนั้นร่อนลงอย่างช้าๆ

ทันทีที่คนกลับมา เขาก็รู้ว่าที่นี่คือทวีปรกร้าง!

เขาปล่อยมือ ชิงหลี่ถอนหายใจด้วยความโล่งอก พูด : “ในที่สุดก็กลับมาได้แล้ว!”

หลังจากนั้นเธอโค้งคำนับอู๋เป่ยหนึ่งที : “ยังไม่ได้ถามชื่อเสียงเรียงนามเลย”

อู๋เป่ย : “ผมชื่อหลี่ซวินเป่ย”

“คุณชายหลี่ ขอบคุณมาก สำนักเซิ่งเซียนอยู่ใกล้ๆนี้ เชิญคุณชายไปดื่มชาที่นั่น”

อู๋เป่ย : “แม่นางชิงหลี่ไม่ต้องเกรงใจ ผมเป็นลูกศิษย์ของตำหนักฮุนเทียน ก็ถือได้ว่าเป็นผู้บำเพ็ญของทวีปรกร้างเช่นกัน”

ชิงหลี่ตกใจอย่างมาก : “ไม่น่าแปลกใจเลยที่พลังของคุณชายแข็งแกร่งเพียงนี้ เป็นผู้บำเพ็ญของตงเทียนเซินทู่นี่เอง ด้วยพลังของคุณชาย เชื่อว่าต้องเป็นศิษย์หลักของตำหนักฮุนเทียนอย่างแน่นอน”

อู๋เป่ย : “ถือว่าใช่มั้ง แม่นางชิงหลี่ งั้นผมขอตัวก่อนนะ”

เมล็ดพันธุ์ที่อยู่บนตัวเขา ต่อให้ชิงหลี่ไม่มีเจตนาชั่วร้ายก็ตาม แต่สำหรับสำนักเซิ่งเซียนนั้นคุยกันยากแล้ว

ชิงหลี่พูด : “ได้ คุณชายหลี่ รอให้บาดแผลของฉันหายดีแล้ว ชิงหลี่จะไปขอบคุณถึงที่”

แยกทางกับชิงหลี่ อู๋เป่ยมุ่งหน้าไปจวนจ้านหวัง ครึ่งทาง ปีศาจหมูยังคงกรีดร้อง อู๋เป่ยพูด : “แกยังตะโกนอีก ฉันจะเอาแกไปทำเป็นหมูหัน”

แน่นอนปีศาจหมูไม่กล้าตะโกนแล้ว พูด : “ท่านเซียน ท่านปล่อยข้าเถอะนะ”

อู๋เป่ยไม่สนใจมัน ร่อนลงที่จวนจ้านหวัง

แน่นอนคนของจวนจ้านหวังรู้จักเขา เห็นเขาแล้ว โค้งคำนับทีละคน นอกจากนี้ยังมีคนไปรายงานหลานซินเยว่

ไม่นาน หลานซินเยว่ออกมาด้วยความเร่งรีบ ใบหน้าสวยเต็มไปด้วยความดีใจ เจอหน้ากันแล้วตะโกน : “ท่านพี่!”

อู๋เป่ย : “ซินเยว่ ช่วงเวลาที่ผมจากไป จวนจ้านหวังไม่มีปัญหาอะไรใช่ไหม”

หลานซินเยว่พูดด้วยรอยยิ้ม : “ไม่มีเลย ตอนนี้ทุกฝ่ายจ่ายภาษีตรงเวลา นอกจากนี้ยังมีการถวายสมบัติบางส่วน”

มาถึงหน้าประตูตำหนัก หลานหมิงถอยหลังหลายก้าว พูด : “พี่เขย พลังชั่วร้ายของอาวุธที่อยู่ข้างในนี้รุนแรงเกินไปแล้ว ตอนเปิดประตูต้องระวัง”

อู๋เป่ยผลักประตูหนึ่งที จิตสังหารนับร้อยพุ่งเข้ามาหาเขา แต่ไม่มีผลกระทบใดๆต่อเขา

ตำหนักใหญ่อย่างมาก ข้างในเต็มไปด้วยชั้นวางอาวุธหลายพันอัน อาวุธทหารและอาวุธวิเศษต่างๆ ถูกวางไว้ในแต่ละชั้น

อู๋เป่ยกวาดมองหนึ่งที ถาม : “เสี่ยวหมิง ของที่นายพูดถึงอยู่ไหนเหรอ”

หลานหมิงชี้ไปทางชั้นวางหยกที่อยู่ไกลๆ บนชั้นวางหยก มีง้าวขนาดใหญ่วางอยู่หนึ่งเล่ม ดำสนิท สูงประมาณห้าเมตร

อู๋เป่ยมองดูหนึ่งที ตะลึงเล็กน้อย พูด : “ง้าวเล่มนี้ไม่ธรรมดาอย่างมาก มีโลกถูกผนึกไว้ในมีดพระจันทร์เสี้ยวของมัน! ด้านในของปลายง้าว ก็มีโลกหนึ่งใบเช่นกัน! นอกจากนี้ บนตัวของง้าวมีข้อจำกัดที่เก่าแก่และซับซ้อนอย่างมาก คนธรรมดาไม่สามารถเปิดใช้งานได้”

หลานหมิงตื่นเต้นอย่างมาก พูด : “พี่เขย ง้าวนี้มีชื่อว่าง้าวสวรรค์รกร้าง ต้นกำเนิดของมันเป็นปริศนา ว่ากันว่าเป็นอาวุธของผู้ศักดิ์สิทธิ์”

อู๋เป่ยยื่นมือไปจับง้าว ใส่พลังดั่งเดิมเข้าไป ทันใดนั้น ข้อจำกัดที่อยู่ข้างในง้าวสว่างขึ้น เริ่มกลืนกินพลังดั่งเดิมอย่างบ้าคลั่ง

อู๋เป่ยปล่อยให้มันกลืนกิน เมื่อเวลาที่พลังดั่งเดิมในร่างกายของเขาถูกง้าวดูดซับไปประมาณหนึ่งในสี่ ในที่สุดข้อจำกัดก็อิ่มแล้ว หลังจากนั้น ง้าวทั้งหมดเปล่งประกายแสงอันเจิดจ้า เส้นพลังงานจางๆ ผ่านมือและในอ้อมแขนของเขา ผสานเป็นหนึ่งเดียวกับเลือดและเส้นประสาทของเขา

หลังจากนั้น ความคิดที่โบราณอย่างหนึ่ง สื่อสารกับเขา เขาได้รับข้อมูลที่เกี่ยวข้องกับง้าวทั้งหมด การสื่อสารสิ้นสุดลง เขารู้สึกเหมือนกับว่าง้าวเป็นส่วนหนึ่งของร่างกายของเขา เหมือนแขนที่ใช้นิ้ว

เขายกขึ้นเบาๆ ง้าวก็ถูกยกขึ้นแล้ว

หลานหมิงดีใจอย่างมาก : “พี่เขย ท่านร้ายกาจมาก! ตอนนั้น ท่านพ่อของข้าล้วนแล้วแตะต้องมันไม่ได้!”

อู๋เป่ยพูด : “เสี่ยวหมิง ง้าวเล่มนี้มอบให้ข้าได้ไหม”

หลานหมิงพูดด้วยรอยยิ้ม : “มีเพียงพี่เขยที่สามารถขยับมันได้ มันเป็นของพี่เขยแน่นอน! พี่เขย ข้าจะไปบอกข่าวดีนี้กับท่านพี่!”

หลานหมิงหันตัวแล้ววิ่งออกไป อู๋เป่ยยกง้าวแล้วเดินออกมาจากตำหนักใหญ่ สะบัดมือหนึ่งที ร่างกายก็กลายเป็นสูงหลายพันเมตร และง้าวก็ใหญ่ตามเช่นกัน กลายเป็นง้าวยักษ์แปดพันเมตร

เขาโบกมือในอากาศหนึ่งที ข้อจำกัดถูกเปิดใช้งาน โลกที่อยู่ในมีดโค้งพระจันทร์เสี้ยว ค่ายกลทั้งหมดสว่างขึ้นมา จิตสังหารที่ทำลายสวรรค์และโลกแทรกซึมอยู่ในอากาศ หลังจากนั้นแสงสังหารอันเจิดจ้าและมหึมา พุ่งขึ้นไปบนท้องฟ้า!