ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 1452

ในตอนที่ท้องฟ้ามืดมิดถูกตัดออกเป็นร่องรอยอย่างเห็นได้ชัดดและไม่สามารถเชื่อมต่อได้เป็นเวลานาน นี่อาจจะเพราะว่า

อู๋เป่ยยังไม่พยายามอย่างเต็มที่ ไม่อย่างนั้นพลังคงจะแข็งแกร่งกว่านี้มาก

ในเวลานี้หลานซินเย่วและซีเหลียนเซิ่งได้รีบเข้ามาดูรอยดำจางๆ บนท้องฟ้า และทั้งคู่ก็ประหลาดใจ

หลานซินเย่วพูดว่า "ท่านพี่ ในที่สุดเทพแห่งสงครามหลิงเทียนก็ได้พบกับเจ้านายแล้ว"

อู๋เป่ยพูดว่า "ซินเย่ว ถ้าอย่างนั้นผมก็จะไม่เกรงใจ"

หลานซินเย่วพูดว่า "ความโชคดีที่ได้พบกับท่านพี่ในครั้งนี้ก็เป็นความโชคดีของเทพแห่งสงครามหลิงเทียน"

ในเวลานี้คนรับใช้ในบ้านคนหนึ่งก็รีบมาและพูดเสียงดังว่า "องค์หญิงอารมณ์ไม่ดีแล้ว! เมื่อฮูหยินรองและฮูหยินสามทั้งสองคนออกไปเที่ยวด้านนอก พวกเขาถูกกลุ่มโจรลักพาตัวไป !กลุ่มโจรยัวส่งข้อความมา ต้องการให้พวกเราเตรียมเหรียญเหรียญมังกรศักดิ์สิทธิ์หมื่นล้านเหรียญ มิฉะนั้นจะฉีกตั๋ว!”

หลานซินเย่วตกใจและพูดว่า "อะไรนะ มีเลขตัวอักษรไหม?"

คนรับใช้พูดว่า "องค์หญิง อีกฝ่ายเรียกตัวเองว่า 'ราชาเฮยเฟิงผู้ยิ่งใหญ่'"

การแสดงออกทางสีหน้าของหลานซินเย่วนั้นเปลี่ยนไป และเธอก็พึมพำว่า "ตอนนี้ประสบปัญหาเข้าให้แล้ว!"

อู๋เป่ยถามว่า "ซินเย่ว ราชาเฮยเฟิงผู้ยิ่งใหญ่คนนี้มีชื่อเสียงหรือไม่"

หลานซินเย่วมีคท่าทีที่ดูกังวล "ราชาเฮยเฟิงผู้ยิ่งใหญ่เป็นบุคคลที่มีอำนาจเก่งกาจลำดับที่สามสิบเจ็ดในรายชื่ออันธพาลที่เหี้ยมโหด ใครก็ตามที่ถูกเขาลักพาตัวไปจะต้องจ่ายค่าไถ่ตัวหรือถูกฉีกตั๋ว"

อู๋เป่ย: "ยังมีรายชื่ออันธพาลที่ดุร้าย อันธพาลที่ดุร้ายมีมากมายขนาดนี้เหรอ" .

หลานซินเย่วพูดว่า "ไม่มีที่สิ้นสุดและเก่งด้วย ตัวอย่างเช่น ราชาเฮยเฟิงผู้ยิ่งใหญ่คนนี้ เขาเคยลักพาตัวองค์ชาย ราชวงศ์ไม่มีทางเลือกสําหรับเรื่องนี้ และในที่สุดก็ให้ค่าไถ่อย่างเชื่อฟัง หลังจากนั้นเมื่อองค์ชายกลับมาอย่างปลอดภัย ราชวงศ์ก็ส่งกองทัพใหญ่ไปปราบปราม ผลที่ได้ไม่เพียงแต่ล้มเหลวในการกําจัดราชาเฮยเฟิงผู้ยิ่งใหญ่ แต่ยังทําลายผู้เที่ยงแท้ไปด้วยหลายคน"

"ราชาเฮยเฟิงผู้ยิ่งใหญ่นั้นโกรธมาก จึงมัดองค์ชายและองค์หญิงด้วยเชือก ในที่สุดราชวงศ์ก็ทําอะไรไม่ได้ ได้แต่จ่ายเงินเพื่อไถ่ตัวคนต่อไป"

อู๋เป่ยขมวดคิ้ว "แม้แต่ราชวงศ์ก็กล้าลงมือ ราชาเฮยเฟิงผู้ยิ่งใหญ่คนใช่คนขี้คลาดตาขาว"

หลานซินเย่วยิ้มอย่างขมขื่น "พวกเขากล้าหาญ เพราะว่าพวกเขามีพละกำลังที่แข็งแร็ง ดังนั้นพวกเขาจึงกล้าที่จะท้าทายราชวงศ์"

อู๋เป่ยพูดว่า "ซินเย่ว นั่นคุณกำลังจะทำอะไร? จะจ่ายค่าไถ่ให้ไหม?"

หลานซินเย่วพูดว่า "ถ้าเราปฏิบัติตามกฎของราชาเฮยเฟิงผู้ยิ่งใหญ่ก่อนหน้านี้ พวกเราก็ไม่มีทางเลือกอื่น"

อู๋เป่ยหัวเราะอย่างเย็นชาว่า "เงินจำนวนสามหมื่นล้านไม่ใช่จำนวนเล็กน้อย คุณจะมอบให้กับพวกเขาฟรีๆได้อย่างไร!"

หลานซินเย่วพูดว่า "มันเป็นเรื่องยากที่พวกเราจะต้องสู้กับราชาเฮยเฟิงผู้ยิ่งใหญ่จริงๆเหรอ?"

อู๋เป่ยคิดอยู่พักหนึ่งแล้วถามว่า "ราชาเฮยเฟิงผู้ยิ่งใหญ่มีที่อยู่อาศัยถาวรไหม"

หลานซินเย่วพูดว่า "ราชาเฮยเฟิงผู้ยิ่งใหญ่และผู้ใต้บังคับบัญชาของเขามีเรือที่ทรงพลังมาก พวกมันปรากฏตัวและหายไป ไม่มีใครรู้ตำแหน่งเฉพาะของพวกเขา"

อู๋เป่ยพูดว่า "คุณรู้จักความแข็งแกร่งของราชาเฮยเฟิงผู้ยิ่งใหญ่ไหม? เขาไม่ใช่ปรมาจารย์ของดินแดนต้าหลัวใช่ไหม?"

หลานซินเย่วพูดว่า "ต้าหลัวไม่ใช่แน่นอน แต่เขาเป็นปรมาจารย์ที่เก่งมาก ผู้เที่ยงแท้ธรรมดาไม่สามารถเดินได้ภายใต้มือเขา"

อู๋เป่ยพูดว่า "ก็คงจะง่ายกว่านี้ถ้าหากไม่ใช่ดินแดนต้าหลัว เตรียมค่าไถ่ไว้ แล้วฉันจะไปไถ่คนนั้น"

หลานซินเย่วรีบพูดอย่างรวดเร็ว "ท่านพี่ คุณไม่สามารถไปได้ ราชาเฮยเผิงผู้ยิ่งใหญ่นั้นอันตรายเกินไป!"

อู๋เป่ยพูดว่า "ไม่ต้องกังวล ถ้าผมรู้ว่าผมจะพ่ายแพ้ ผมจะจ่ายค่าไถ่ให้พวกเขา"

หลานซินเย่วยังคงลังเล หลานหมิงพูดว่า "พี่สาว พี่เขยของฉันมีพลังมาก ราชาฮยเฟิงผู้ยิ่งใหญ่ไม่สามารถเขาทำอะไรได้อย่างแน่นอน"

อู๋เป่ยพูดด้วยรอยยิ้มว่า "ผมไม่กล้าพูดอะไรอีก ภายใต้อำนาจของต้าหลัว ผมไม่กล้าพูดสามารถชนะได้อย่างแน่นอน แต่ก็ไม่มีปัญหาในการหลบหนีอย่างแน่นอน"

หลานซินเย่วถอนหายใจและพูดว่า "เอาล่ะ แต่คุณต้องสัญญากับฉันว่าสิ่งที่สำคัญที่สุดคือความปลอดภัยของคุณเอง

เงินหมื่นล้านหมดไปแล้ว แต่ก็สามารถสร้างมันขึ้นมาได้อีก"

หลานซินเย่วถามคนรับใช้ว่า "ราชาเฮยเฟิงผู้ยิ่งใหญ่กำหนดเวลาไหม"

หลังจากที่ชายในชุดสีเทาออกจากจวนจ้านหวังไปแล้ว เขาก็เริ่มหนีทันทีและหายตัวไปอย่างไร้ร่องรอยในไม่ช้า

โดยใช้เครื่องหลบหนีสามตัวติดต่อกัน ชายในชุดสีเทาปรากฏตัวบนภูเขาร้างที่อยู่ห่างออกไปหลายล้านไมล์ เขามาถึงเนินเขาที่แห้งแล้งและเป่านกหวีด

ทันใดนั้นก็มีเรือสีดำก็ปรากฏขึ้นบนท้องฟ้า เขายิ้มแล้วกระโดดขึ้นไปในเรือ

บนเรือบินนั้นมีชายคนหนึ่งสวมหน้ากากสีดำและเสื้อคลุมสีดำหยิบถุงเงินแล้วพูดด้วยรอยยิ้มว่า "จวนจ้านหวังจะไม่มีสงครามอะไรอะไรมากไปกว่านี้"

ผู้ใต้บังคับบัญชาถามว่า "ท่านราชา พระองค์จะทรงปล่อยไปหรือไม่"

ชายในชุดคลุมสีดำพูดว่า "ผมฉันได้ยินมาว่าฮูหยินเซียงรุ่ยและฮูหยินหร่วนยู่มีกลิ่นหอมลอยมา ผมไม่รู้ว่าจะไม่ชิมได้หรืออย่างไร"

เขาหัวเราะแล้วจึงเดินไปที่ห้อง

ในห้องหยินเซียงรุ่ยและฮูหยินหร่วนยู่ถูกควบคุมตัว และทั้งคู่นั่งอยู่บนโซฟาไม่สามารถขยับเขยื้อนได้

ชายในชุดคลุมสีดำเดินเข้ามาแล้วพูดด้วยรอยยิ้มว่า "สาวงามทั้งสองท่าน ผมปล่อยให้พวกคุณรอมานานแล้ว"

สีหน้าของเซียงรุ่ยฮูหยินนั้นมีสีซีดลงและพูดวว่า"ราชาเฮยเฟิง นั่นคุณจะทำอะไร?"

ชายในชุดคลุมสีดำนี้คือราชาวาเฮยเฟิง เขาหัวเราะออกมาอย่างเสียงดังและพูดว่า "แล้วผมจะสามารถทำอะไรได้ แน่นอนว่าผมอยากจะแบ่งปันความสุขให้กับสาวงามทั้งสองท่านนี้!"

เซียงรุ่ยฮูนหยินพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า "ราชาเฮยเฟิงผู้ยิ่งใหญ่ ถ้าคุณพูดแล้วทำอะไรไม่ได้จะไม่มีความน่าเชื่อถือ แล้วหลังจะตั้งหลักในถิ่นได้อย่างไร"

ราชาเฮยเฟิงผู้ยิ่งใหญ่พูดอย่างใจเย็นว่า "ผมแค่บอกว่าจะปล่อยคน แต่ผมไม่ได้บอกว่าจะไม่นอนกับพวกคุณ ตอนนี้มีแต่สาวสวย แล้วผมจะพลาดไปได้อย่างไร"

"ตู๊ม!"

ทันใดนั้นก็มีเสียงฟ้าร้องดังขึ้นนอกประตู หลังจากนั้นก็มีเสียงกรีดร้องของทุกคนตามมา

ราชาเฮยเฟิงผู้ยิ่งใหญ่ตกใจและรีบไปที่ล็อบบี้ทันที ในเวลานี้มีคนแปลกหน้ายืนอยู่ในล็อบบี้ โดยมีแสงไฟฟ้ากะพริบอยู่รอบตัวกระพริบ จะเป็นไปไม่ได้ถ้าไม่ใช่อู๋เป่ย?