ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 1453

ทันทีที่เขาเห็นอู๋เป่ย ราชาเฮยเฟิงผู้ยิ่งใหญ่ก็รู้ทันทีว่าบุคคลนี้ไม่ใช่ธรรมดา อย่างไรก็ตามเขาอยู่ในทวีปทุรกันดารมานานหลายปีแล้วจึงไม่มีแม้แต่ความกลัว เขากล่าวอย่างเย็นชา "ดูเหมือนว่าจวนจ้านหวังไม่ต้องการให้เงินสามหมื่นล้านเปล่าประโยชน์สินะ เขาเลยส่งแกไปตาย"

อู๋เป่ยมองไปที่ชายในชุดคลุมสีดำแล้วพูดว่า "แกคือราชาเฮยเฟิงผู้ยิ่งใหญ่เหรอ? ฉันว่าไม่ใช่นะ"

ราชาเฮยเฟิงผู้ยิ่งใหญ่หัวเราะ "งั้นเหรอ? แล้วแกรู้ไหมว่ากำลังคุยกับใครอยู่? "

อู๋เป่ย "ทำไม แกมีตัวตนอื่นหรือไงกัน? "

มีคนเยาะเย้ยราชาเฮยเฟิงผู้ยิ่งใหญ่อยู่ข้างๆ "ในตอนนั้น ราชาของข้ากำลังสั่นกระดิ่งอยู่ด้านนอกหอคอยหวงเทียน เสียงนั้นดังไปไกลถึงหนึ่งหมือนสามพันไมล์! "

อู๋เป่ยกล่าว "หนึ่งหมื่นสามพันไมล์? แล้วราชาของเจ้าอยู่ระดับสวรรค์หรือไม่? "

อีกฝ่ายสำลักแล้วเขาก็พูดขึ้น "ราชาของข้าอยู่ระดับดินชั้นหนึ่ง! "

อู๋เป่ยดูถูกเหยียดหยาม "ระดับดินชั้นหนึ่งงั้นเหรอ? ฉันก็คิดว่าเขาอยู่ในระดับสวรรค์ชั้นหนึ่งซะอีก"

ราชาเฮยเฟิงผู้ยิ่งใหญ่ "เจ้าหนู ฉันไม่มีเวลาจะพูดเรื่องไร้สาระกับแกแล้ว แกจะฆ่าตัวตายเองหรือจะรอให้ข้าลงมือ? "

อู๋เป่ยกล่าว "เรือลำนี้เปิดไม่ได้ ถ้ากล้าก็ลงจากเรือแล้วมาสู้กับฉัน"

ราชาเฮยเฟิงผู้ยิ่งใหญ่หัวเราะขึ้น "ฮ่าฮ่า" "ฉันได้ยินมาว่าที่ถิ่นของจวนจ้านหวังมีลูกเขยสวรรค์ระดับสวรรค์ชั้นห้า คนนั้นใช่เจ้าหรือเปล่า? "

อู๋เป่ย "ข้าเอง ทำไม ขี้ขลาดขึ้นมาแล้วเหรอ?"

ราชาเฮยเฟิงผู้ยิ่งใหญ่กล่าว "แกมีความสามารถมากจริงๆ แต่น่าเสียดายที่ยังอ่อนแอเกินไป อีกทั้งระดับของแกยังตามหลังข้าอยู่มาก! "

ทันทีที่เขาพูดจบ ราชาเฮยเฟิงผู้ยิ่งใหญ่ก็ปล่อยรัศมีของแท่นบูชาจิตวิญญาณออกมา เห็นได้ชัดเจนว่าเขาคือเซียนผู้เที่ยงแท้! นอกจากนี้ร่างกายของเขายังน่าทึ่ง เกินกว่าเซียนผู้เที่ยงแท้ทั่วไป

เมื่ออู๋เป่ยใช้ตาวิเศษมอง เขาก็ต้องประหลาดใจที่พบว่าร่างกายของราชาเฮยเฟิงผู้ยิ่งใหญ่นั้นใกล้เคียงกับร่างกายของเต้าจวิน เขากล่าวขึ้น "ไม่น่าแปลกใจเลยที่แกมั่นใจมาก ที่แท้แกก็ครอบครองร่างของต้าลัวเต้าจวินอยู่นี่เอง”

ราชาเฮยเฟิงผู้ยิ่งใหญ่รู้สึกประหลาดใจ เขาไม่คิดไม่ถึงว่าอู๋เป่ยจะมองเห็นพลังของเขาได้ในทันที เขาขมวดคิ้วแล้วถาม "แกรู้จักฉันเหรอ?"

อู๋เป่ยตอบ "ฉันเพิ่งรู้จักก็วันนี้นี่แหละ เอาเถอะไม่ต้องพูดให้มากความแล้ว มาเริ่มกันเลย"

เมื่อพูดเช่นนั้น เขาก็ก้าวลงจากเรือเหาะและยืนอยู่บนภูเขาที่แห้งแล้งบนท้องฟ้า

ราชาเฮยเฟิงผู้ยิ่งใหญ่เดินออกไปแล้วภาพลวงตาขนาดใหญ่ก็ปรากฏตัวขึ้นข้างหลังเขา ภาพลวงตานี้ก็คือดินแดนหลิงไท่ที่เขาเปิดออก! พลังอันไม่มีที่สิ้นสุดของแท่นบูชาจิตวิญญาณถูกส่งเข้าสู่ร่างกายของเขาและก่อตัวเป็นม่านพลังอันทรงพลังรอบตัวเขา

ภายในม่านพลังนี้ อู๋เป่ยรู้สึกกดดันเป็นอย่างมาก

ราชาเฮยเฟิงผู้ยิ่งใหญ่เยาะเย้ย "เจ้าหนู ตอนนี้หมดหวังแล้วเหรอ? ถึงแกจะเป็นเทียนเจียว แกก็ยังอ่อนแอเหมือนมดตัวหนึ่งเมื่ออยู่ต่อหน้าพลังแห่งแท่นบูชาจิตวิญญาณของฉันอยู่ดี! "

อู๋เป่ยปล่อยร่างของเขาแล้วเผยร่างที่แท้จริงออกมา แปลงเป็นยักษ์ยาวพันเมตรและเรียกอาวุธล่าในมือ การก่อตัวในโลกมีดโค้งพระจันทร์เสี้ยวสว่างขึ้นและรัศมีแห่งการทำลายล้างสวรรค์ก็พุ่งออกมา

แช้บๆ !

แสงสังหารที่น่าตกใจตัดผ่านม่านพลังและพุ่งเข้าสู่ดินแดนหลิงไท่ของราชาเฮยเฟิงผู้ยิ่งใหญ่ ดินแดนหลิงไท่ที่เขาฝึกฝนมานานนับไม่ถ้วนและใช้ทรัพยากรจำนวนนับไม่ถ้วนในการสร้างนั้นนึกไม่ถึงว่าจะถูกแบ่งครึ่งโดยง้าวของอู๋เป่ย!

ดินแดนหลิงไท่ไม่ใช่รากฐานของผู้บำเพ็ญ เมื่อไม่มีดินแดนหลิงไท่ผู้บำเพ็ญยังสามารถใช้พลังได้อยู่ แต่เมื่อดินแดนหลิงไท่ถูกตัดออก ความแข็งแกร่งของราชาเฮยเฟิงผู้ยิ่งใหญ่จึงลดลง

เฮือก!

เขากระอักเลือดออกมาเต็มปาก หน้าซีด และจ้องมองไปที่อู๋เป่ยด้วยความตะลึง

อู๋เป่ยไม่ทันได้ให้โอกาส เขาก็เหวี่ยงง้าวออกไปอีกหนึ่งอัน ไขว้แขนราชาเฮยเฟิงผู้ยิ่งใหญ่ไว้ทั้งสองข้างแล้วฟาดแสงสังหารไป

"บูม! "

ราชาเฮยเฟิงผู้ยิ่งใหญ่ถูกง้าวฟาด แขนของเขาหักและครึ่งร่างของเขาเกิดอาการชา

เขาตกใจมาก ร่างต้าหลัวของเขาทนการโจมตีไม่ได้ซะอย่างงั้น? ในที่สุดเขาก็เกิดกลัวจึงใช้เทคนิคการหลบหนีและหนีไปไกล

มีสายฟ้าดังขึ้นและอู๋เป่ยก็ตามทันในทันที จากนั้นโจมตีเขาด้วยง้าวไปทางด้านหลัง

"พึ่บ! "

คราวนี้ราชาเฮยเฟิงผู้ยิ่งใหญ่โชคไม่ดีนัก ถูกง้าวฟาดกระดูกสันหลังของเขาจนหักแล้วล้มลงกับพื้น

"ชี้ขาด! "

หลานหมิงจ้องราชาเฮยเฟิงผู้ยิ่งใหญ่ด้วยดวงตาเบิกกว้างแล้วถามว่า "พี่เขย เขาคือราชาเฮยเฟิงผู้ยิ่งใหญ่หรือเปล่า? "

อู๋เป่ยพยักหน้า "เขานี่แหละ คนที่มีร่างของต้าหลัวและดินแดนหลิงไท่ก็แข็งแกร่งมากด้วย ความแข็งแกร่งของเขาไม่ถือว่าอ่อนแอเลย"

หลานหมิงเข้ามาและตบเขา แต่ความตกใจทำให้เขาเจ็บตัวและกลัวจนเขาถอยหลังไป

หลานซินเยว่มีความสุขมาก เขาพูดด้วยรอยยิ้ม "ฉันจะรายงานต่อราชสำนักทันทีเลย ว่าให้ส่งทหารและม้าไปที่จวนจ้านหวังเพื่อจับเป็นราชาเฮยเฟิงผู้ยิ่งใหญ่ นี่จะต้องเป็นความสำเร็จอันสูงสุด! "

อู๋เป่ยกล่าว "ซินเยว่ ราชาเฮยเฟิงผู้ยิ่งใหญ่นี่ไม่ธรรมดาจริงๆ ฉันเกรงว่าจะมีคนอื่นเกี่ยวข้องอีก"

หลานซินเยว่ตะลึง "มีคนอื่นอีกเหรอ? "

อู๋เป่ยตอบ "เมื่อฉันไปถึง ราชาเฮยเฟิงผู้ยิ่งใหญ่กำลังลงมือกับฉูหยินสองและฮูหยินสาม ตามที่คุณได้กล่าวไป นี่ไม่น่าจะเป็นพฤติกรรมของราชาเฮยเฟิงผู้ยิ่งใหญ่"

หลานซินเยว่มองไปที่ราชาเฮยเฟิงผู้ยิ่งใหญ่และถามด้วยน้ำเสียงเย็นชา "ราชาเฮยเฟิงผู้ยิ่งใหญ่มีคนสั่งให้แกมาจัดการกับฉันและจวนจ้านหวังใช่หรือเปล่า? "

ราชาเฮยเฟิงหัวเราะเยาะ "องค์หญิง ฉันแนะนำให้องค์หญิงปล่อยฉันไปเสียดีกว่า มิเช่นนั้นจวนจ้านหวังของท่านจะถูกทำลาย ถูกต้อง มีคนอยู่ข้างหลังฉันจริงๆ แต่บุคคลนั้นไม่ใช่สิ่งที่พระองค์และจวนจ้านหวังจะเหิมเกริมด้วยได้! "

อู๋เป่ยต่อยเขาที่หน้า ทุบหน้ากากแตกและเป่าตาซ้ายของราชาเฮยเฟิงผู้ยิ่งใหญ่จนเลือดไหลออกมาแล้วเขาก็กรีดร้องด้วยความเจ็บปวด

“เย่อหยิ่งอะไรขนาดนี้ แกเชื่อไหมว่าฉันจะทำให้แกเป็นยาอายุวัฒนะได้” ขณะที่เขาพูดเขาก็หยิบหม้อหมิงหวังออกมา เขาคาดหวังว่าต้าหลัวจินเซียนจะสามารถผลิตน้ำอมฤตแบบใดออกจากร่างกายของเขาได้

ราชาเฮยเฟิงผู้ยิ่งใหญ่แสดงสีหน้าบิดเบี้ยว เขาจ้องเขม็งไปที่อู๋เป่ยแต่ไม่กล้าพูดอะไรอีก หากบอกว่าไม่กลัวล่ะก็ถือเป็นเรื่องโกหกอย่างยิ่ง ยิ่งระดับพลังยุทธ์สูงเท่าไรก็ยิ่งกลัวตายมากขึ้นเท่านั้น

อู๋เป่ยกล่าว "ซินเยว่ มาหาเงินกันก่อนดีกว่า ก่อนหน้านี้เสียไปมากเพื่อเปิดถ้ำศักดิ์สิทธิ์และตอนนี้ข้าก็ร้อนเงินซะด้วย"

หลานซินเยว่ยิ้มและพูดว่า "เอาล่ะ ปล่อยให้เรื่องนี้เป็นหน้าที่ของข้า! "

อู๋เป่ยกล่าว "เรื่องราชาเฮยเฟิงผู้ยิ่งใหญ่นี้ให้ฉันจัดการเอง ฉันจะเค้นถามถึงตัวตนของบุคคลที่อยู่ข้างหลังเขาให้ได้อย่างแน่นอน"

“ไม่จำเป็นต้องถามแล้ว! ”

ทันใดนั้น เสียงเย็นชาก็ดังขึ้นในหูของทุกคน จากนั้นพลังที่น่าสะพรึงกลัวก็เข้าปกคลุมจวนจ้านหวัง กระตุ้นให้ค่ายกลของจวนเจ้าหวังเปิดใช้งาน