ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 1713

อีกฝ่ายถอนหายใจเบา ๆ และพูดว่า: “จางติ่งอี้ ทั้งสองฝั่งฉันใช้ชื่อเดียวกัน”

อู๋เป่ย: “ฉันชื่ออู๋เป่ย”

เมื่อได้ยินชื่อของอู๋เป่ยจางติ่งอี้ก็สะดุ้งเล็กน้อย: “ดูเหมือนจะเคยได้ยินชื่อของนายมาก่อน นายเป็นพวกท้าทายสวรรค์ ไม่น่าแปลกใจเลยที่นายแข็งแกร่งขนาดนี้!”

อู๋เป่ย: “จางติ่งอี้ พวกผู้หลอมรวม เราจะพวกเขาออกไปได้อย่างไร?”

จางติ่งอี้: “เรียกว่าไม่สามารถแยกเอาออกได้ โลกนี้กว้างใหญ่พอๆ กับโลกที่เราอาศัยอยู่ ด้วยทรัพยากรเท่าๆ กันและยอดฝีมือผู้นำก็มีจำนวนเท่าๆกัน ความแตกต่างก็คือจำนวนผู้มีอำนาจในทั้งสองโลกนั้น แตกต่างออกไป ตัวอย่างเช่น หากนายแข็งแกร่งในโลกเดิม นายจะอ่อนแอในโลกนี้ หากนายอ่อนแอในโลกนี้ นายอาจแข็งแกร่งกว่าในโลกนั้น”

อู๋เป่ยคิดวิเคราะห์: “ดังนั้น ในโลกคู่ขนานทั้งสอง มีเพียงตัวตนเดียวเท่านั้นที่สามารถกลายเป็นตัวตนที่แข็งแกร่งได้?”

จางติ่งอี้พยักหน้า: “ใช่ ทั้งสองมีอิทธิพลซึ่งกันและกัน ดังนั้นบุคคลที่มีอำนาจอย่างแท้จริงจะเข้าสู่อีกโลกหนึ่งและกลายเป็นผู้หลอมรวม เมื่อกลายเป็นผู้หลอมรวม ก็จะสามารถเดินทางระหว่างสองโลกได้อย่างง่ายดาย โดยมีสามารถครอบครองทั้งสองทรัพยากร”

“อีกอย่างโลกคู่ขนานทั้งสองนี้ จริงๆ แล้วเป็นเหมือนหยินกับหยาง การหลอมรวมของหยินกับหยางเป็นเส้นทางที่แท้จริง มันจะนำไปสู่ความรุ่งโรจน์ขั้นสูงสุดในที่สุด!”

อู๋เป่ย: “ในอนาคตฉันจะสามารถเดินทางระหว่างสองโลกได้?”

จางติ่งอี้: “ถูกต้อง ที่จริงแล้ว ผู้คนจากโลกนี้จะเข้ามาในโลกของเราและกลายเป็นผู้หลอมรวม เรื่องนี้ถือเป็นความลับ คนที่เป็นผู้หลอมรวมมักถูกเก็บเป็นความลับจากคนอื่น”

อู๋เป่ย: “ฉันต้องไปถึงระดับไหนก่อนจึงจะกลับไปสู่โลกเดิมได้?”

จางติ่งอี้: “ร่างทั้งสองของนายถูกรวมเป็นหนึ่งเดียว ความแข็งแกร่งของนายมีจำกัด เมื่อนายฝึกฝนร่างกายนี้ให้มีพลังเพิ่มขึ้น ร่างกายนายมีคุณสมบัติเปลี่ยนแปลง ทั้งสองฝั่งจะกลายเป็นคนที่แข็งแกร่งที่แสนน่ากลัว เมื่อถึงเวลานั้น เมื่อนั้นนายก็จะเป็นอิสระ”

อู๋เป่ยพยักหน้า: “ฉันเข้าใจแล้ว พี่จาง ขอบคุณที่บอกฉันเยอะแยะมากมาย หากในอนาคตเจอปัญหาอะไร สามารถขอความช่วยเหลือจากฉันได้เลย”

จางติ่งอี้ถอนหายใจ: “รู้สึกโชคร้ายชะมัด ผู้หลอมรวมคนแรกที่ฉันเจอดันเป็นนาย”

อู๋เป่ยยิ้มและพูดว่า “เพื่อนทั้งหลายต่างมีหลายเส้นทางเดินใช่ไหม? ฉันรู้สึกได้ว่าถึงแม้นายจะพูดจาดุร้าย แต่นายไม่ได้แสดงเจตนาฆ่าออกมาเลย”

จางติ่งอี้เงียบไปไม่กี่วินาทีและพูดว่า: “ฉันรู้สถานการณ์ของฉันดี ฉันกลัวว่ามันจะยากสำหรับฉันที่จะอยู่รอดจนถึงจุดจบในโลกนี้ เพราะในโลกนี้ก่อนที่จะหลอมรวมอย่างสมบูรณ์จะมีเพียงสี่สิบเก้าคน ไม่ว่าจะคำนวณยังไง ฉันก็ไม่สามารถสู้กับคนอื่นได้”

อู๋เป่ย: “นายหมายถึง หลังจากหลอมรวมเรียบร้อยแล้ว จะมีสี่สิบเก้ารายชื่อจะไม่ถูกครอบครองใช่ไหม?”

จางติ่งอี้: “ถูกต้อง ฉันได้ยินมาว่าในตอนท้ายของผู้ที่จะถูกหลอมรวมจะมีการหลอมรวมบางอย่างทำให้แข็งแกร่งกว่าเดิมถึงร้อยเท่า มันจะน่ากลัวถึงขีดสุด แน่นอนว่าผู้หลอมรวมที่ประสบความสำเร็จมีน้อย ในประวัติศาสตร์อันไม่มีที่สิ้นสุด มีไม่เกินสิบคน การหลอมรวมนี้เรียกว่าการหลอมรวมขั้นสูงสุด บ่อยครั้งที่ผู้หลอมรวมทำมันไม่สำเร็จจะถูกฆ่าให้ตายหรือสามารถอยู่ต่อไปได้ แต่ตัวตนจากทั้งสองโลกจะแยกออกจากกันโดยอัตโนมัติและแต่ละคนจะกลับเข้าสู่โลกของตัวเอง”

อู๋เป่ย: “ที่นายกำลังพูดถึงนี่นานขนาดไหน?”

จางติ่งอี้: “สามปี หลังจากสามปี ตัวตนทั้งสองของผู้หลอมรวมจะแข็งแกร่งขึ้น และพวกเขาต้องดำเนินชีวิตด้วยความระมัดระวัง เพื่อไม่ให้กระทบต่อผู้ที่แข็งแกร่งกว่าในอีกโลก”

อู๋เป่ยยิ้มและพูดว่า: “คนที่แข็งแกร่งฝั่งนั่น จะไม่มาที่นี่อีกหรือ?”

จางติ่งอี้: “ผู้ฝึกฝนมีโอกาสเพียงครั้งเดียวในชีวิตของเขา ถ้าพลาดไป เขาจะไม่กลับมาอีก แต่คนที่หลอมรวมขั้นสูงสุดสามารถกลับไปกลับมานับครั้งไม่ถ้วนเพื่อฆ่าคนที่เขาต้องการจะฆ่าได้”

อู๋เป่ย: “ถ้าคนที่นี่ถูกฆ่า คนที่อยู่ฝั่งนั้นก็จะหายไปด้วยเหรอ?”