ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 1714

ลัวเฟยเฟยหัวเราะเบา ๆ: “เจ้างั่ง ฉันจองนายไว้แล้ว ห้ามไปยุ่งกับผู้หญิงคนอื่น”

ทั้งสองพูดไปหัวเราะไปก็ออกจากประตู ในเวลานี้อู๋เป่ยติดต่อนายหน้าผ่านโทรศัพท์มือถือ เขาและลัวเฟยเฟยกำลังจะไปที่อวี้โจว วิลล่าเพื่อดูบ้าน

สิ่งที่เขาเลือกคือพื้นเรียบขนาดใหญ่ พื้นที่รวมสองร้อยเก้าตารางเมตร ราคารวม แปดล้านสี่แสนหยวน ตกแต่งอย่างประณีต เดิมทีเจ้าของใช้เป็นห้องจัดงานแต่งงาน แต่การแต่งงานไม่เคยเกิดขึ้น

อู๋เป่ยเดินไปรอบๆ บ้านและรู้สึกว่าบรรยากาศในบ้านดีมาก โซฟาเครื่องใช้ในบ้านล้วนเป็นของสำเร็จรูป ทันทีที่เขาปรึกษากับลัวเฟยเฟย จึงตัดสินใจซื้อบ้านพร้อมชำระเงินเต็มจำนวน

จากนั้นทั้งสองฝ่ายเซ็นต์สัญญา ไปที่สำนักงานอสังหาริมทรัพย์เพื่อจัดการเรื่องการโอนกรรมสิทธิ์ เมื่อทุกอย่างเสร็จสิ้น ก็เป็นเวลาห้าโมงเย็นแล้ว ท้องของลัวเฟยเฟยก็ร้องด้วยความหิวโหย ในขณะเดียวกันจางติ่งอี้โทรมาเรียกอู๋เป่ยไปทานอาหารเย็นด้วยกัน

จางติ่งอี้ก็เป็นผู้หลอมรวมเช่นกัน ทั้งคู่ก็รู้ความลับของกันและกัน จากนั้นอู๋เป่ยจึงพาลัวเฟยเฟยไปที่ร้านอาหาร

ร้านนี้เป็นร้านเล็กๆ ใกล้มหาลัย รสชาติดีมาก แต่ไม่ค่อยมีคนรู้จัก

เมื่อเห็นว่าอู๋เป่ยพาแฟนมา จางติ่งอี้ก็ยิ้มแล้วพูดว่า “ถ้าฉันรู้ก่อน ฉันก็จะพาแฟนมาด้วย”

อู๋เป่ย: “ไม่เป็นไร โทรไปหาตอนนี้เลย”

จางติ่งอี้: “ช่างเถอะ เธอกำลังยุ่ง วันหลังค่อยเรียกเธอมา”

เมื่อเห็นจางติ่งอี้ ลัวเฟยเฟยก็รู้สึกคุ้นเคยเล็กน้อยและถามว่า “พวกเราอยู่มหาลัยเดียวกันหรือเปล่า?”

จางติ่งอี้ยิ้มและพูดว่า: “ใช่ ฉันเป็นรุ่นน้องปีหนึ่ง”

อู๋เป่ย: “เฟยเฟย เขาชื่อจางติ่งอี้ เป็นเพื่อนที่พึ่งรู้จักกัน”

หลัวเฟยเฟยรู้สึกแปลก อู๋เป่ยไปเพื่อนแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่?

อาหารมาถึงแล้ว ทั้งสามก็พูดคุยกันขณะรับประทานอาหาร จางติ่งอี้จึงเปิดเบียร์สองขวด

อู๋เป่ย: “พี่จาง ครอบครัวของนายเป็นไง? ฉันหมายถึงพ่อแม่ของนายรวยหรือเปล่า?”

จางติ่งอี้กล่าวด้วยรอยยิ้ม: “ก็ถือว่าค่อนข้างโชคดี พ่อของฉันมีทรัพย์สินนับสิบล้าน ส่วนแม่ก็ทำงานในสถาบันเอกชน”

อู๋เป่ย: “ดีเลย”

ลัวเฟยเฟยอิ่มอย่างรวดเร็วและกำลังเล่นโทรศัพท์มือถือ

อู๋เป่ย: “เฟยเฟย กลับห้องทำความสะอาดก่อนก็ได้ ฉันมีเรื่องจะคุยกับพี่จางสักหน่อย”

ลัวเฟยเฟยกล่าวลา ก่อนกลับไปที่อวี้โจว วิลล่าก่อน ทันทีที่เธอไป จางติ่งอี้ยิ้มและพูดว่า “แฟนของพี่อู๋อยู่ด้วย เรื่องบางเรื่องคงไม่สามารถพูดได้”

อู๋เป่ย: “พูดได้แล้ว”

จางติ่งอี้: “พี่อู๋ ในโลกนี้ ผู้หลอมรวมที่ฉลาดมักไม่ทำตัวเป็นจุดสนใจ จะได้ไม่ถูกเจอง่ายๆ แต่ผู้หลอมรวมความสำคัญต่ำ ก็จะไม่มีทรัพยากรอะไรมาก”

อู๋เป่ยเข้าใจดีว่าถ้าต้องการได้ทรัพยากรในโลกนี้ ต้องมีความแข็งแกร่งและพึ่งพากองกำลังขนาดใหญ่ แต่เป็นเรื่องยากสำหรับผู้มีอำนาจที่จะไม่ดึงดูดความสนใจของผู้อื่น

“พี่จางอยากจะพูดอะไร?”

จางติ่งอี้: “ในช่วงเวลานี้ ฉันคิดถึงปัญหาหนึ่ง นั่นคือ วิธีการได้รับทรัพยากร หลังจากคิดเรื่องนี้แล้ว ฉันรู้สึกว่าวิธีที่ดีที่สุดคือการเข้าร่วมสำนักหนึ่ง”

อู๋เป่ย: “พี่จาง ฉันเพิ่งมาที่นี่และฉันไม่เข้าใจไปทั้งหมด ที่นี่มีโลกวงกลมด้วยอย่างนั้นหรือ?”

จางติ่งอี้: “ฉันมั่นใจได้ โลกนี้ไม่มีโลกวงกลม”

“มีเผ่าเทพไหม?” อู๋เป่ยถาม

จางติ่งอี้: “ฉันไม่รู้ คำถามพวกนี้ เรามีพลัง ถึงจะได้คำตอบ”

อู๋เป่ย: “ก่อนมาที่นี่ พี่จางรู้ของการมีอยู่ของโลกขนานอยู่ใช่ไหม?”