ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 1811

เหยินฉู่จือโยนคนเข้าไปในเตายาโดยตรง ฝ่ามือเปลวไฟปรากฏขึ้นใต้เตาหลอม และในไม่ช้ากลิ่นหอมของเนื้อปรุงสุกก็ฟุ้งกระจายไปทั่ว

เหยินฉู่จือผู้นี้ กลับกินคนต่อหน้าเขา อู๋เป่ยโกรธจัด เคลื่อนตัวไปตรงหน้าเขาทันที และกลายร่างอวตารเป็นยักษ์สูงพันเมตร และจับเขาขึ้นมาเหมือนลูกไก่

เหยินฉู่จือผู้นี้ เป็นคนที่เคยกินมรรคาจารย์มาก่อน ในตอนนี้เขาอยู่ในมือของอู๋เป่ยโดยไม่สามารถตอบกลับอะไรได้เลย เขาถูกจับขึ้นมาถือไว้ตรงกลางส่งเสียงกรีดร้อง ：“ปล่อยข้า！”

อู๋เป่ยจ้องมองเขาอย่างเย็นชา : “เนื้อของแก ไม่รู้ว่ารสชาติเป็นยังไง？”

พูดจบ เขาก็โยนเหยินฉู่จือเข้าไปในเตายา เดิมทีเตายาไม่สามารถรองรับร่างที่ใหญ่ของเขาได้ แต่อู๋เป่ยใช้แรงอย่างมหาศาล จนบีบเขากลายเป็นเศษเนื้อ แล้วยัดมันเข้าไป หลังจากนั้นก็จุดไฟขึ้นมา

เหยินฉู่จือกรีดร้องลั่น และกลิ่นไหม้ก็ออกมาจากเตายา หัวข้างหนึ่งของเขาหลุดออกมา แต่ถูกอู๋เป่ยผลักกลับไป

หลังจากกดอยู่สามครั้งติดต่อกัน เหยินฉู่จือก็ตะโกนว่า : “ไว้ชีวิตข้าด้วย !ข้ารู้ผิดแล้ว！”

อู๋เป่ยถามด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม : “ใครเป็นคนสั่งให้แกมาสร้างปัญหา？”

เหยินฉู่จือ: “จักรพรรดินักปรุงยาเป็นคนสั่งให้ฉันมา เขาบอกว่าจะให้ผลประโยชน์แก่ข้า หลังจากทำสำเร็จ”

จักรพรรดินักปรุงยา ? อู๋เป่ยถาม : “เป็นใครกันแน่? ”

เหยินฉู่จือ: “นักเล่นแร่แปรธาตุจักรพรรดินักปรุงยาคนหนึ่ง ชื่อลู่หยางจี”

อู๋เป่ยดันเหยินฉู่จือกลับเข้าไปอีกครั้ง เกิดเสียงระเบิดดังสนั่น ทันใดนั้นไฟก็ระเบิดออกจากเตายา เหยินฉู่จือถูกเผาจนกลายเป็นเถ้าถ่าน ร่างกายและวิญญาณของเขาถูกทำลาย !

ทุกคนที่เห็นเหตุการณ์นี้ถึงกับตกตะลึงอย่างยิ่ง นี่เป็นครั้งแรกที่พวกเขาเห็นบอสราชานักปรุงยา ลงมือฆ่าคนราวกับฆ่าลูกไก่ตัวหนึ่ง แล้วเขาก็ฆ่าเหยินฉู่จือทันที !

“มันน่ากลัวเกินไปแล้ว เขาแข็งแกร่งขนาดนี้ได้ยังไง？” เต้าจวินคนหนึ่งอุทาน “ความแข็งแกร่งของเหยินฉู่จือผู้นี้ เหนือกว่ามรรคาจารย์อย่างแน่นอน！”

“สามารถกำจัดเหยินฉู่จือได้อย่างง่ายดายเช่นนี้ ความแข็งแกร่งของบุคคลนี้น่าจะอยู่ในระดับมหาเทพ！”

ท่ามกลางฝูงชน ใบหน้าของมรรคาจารย์เมี่ยเจวี๋ยซีดเผือด จากนั้นเขาก็ตระหนักได้ว่า เมื่อครู่ถ้าไม่ใช่ไท่ฮวาเต้าจุนออกหน้าหยุดยั้ง เกรงว่าเขาในตอนนี้คงมีจุดจบไม่ดีไปกว่าเหยินฉู่จือ!

เมื่อเห็นว่าอู๋เป่ยน่ากลัวแค่ไหน บรรดาผู้ที่ต้องการออกมาสร้างปัญหาต่างก็ล้มเลิกความคิดนี้ เพราะพวกเขาล้วนคิดว่า ไม่สามารถทำให้เขาขุ่นเคืองได้ !

“พระแม่มาถึงแล้ว！”

ทันทีที่อู๋เป่ยโยนเตาปรุงยาเข้าไปในถ้ำ เขาก็ได้ยินเสียงใครบางคนตะโกนมาจากระยะไกล จากนั้นก็เห็นตำหนักขนาดใหญ่ที่ถูกนกฟีนิกซ์แปดตัวลากมาปรากฏขึ้น

ตำหนักหยุดอยู่ไม่ไกล อู๋เป่ยก็รีบก้าวไปข้างหน้าเพื่อต้อนรับ แม้ว่าเขาจะส่งคำเชิญ แต่เขาไม่คาดคิดว่าพระแม่จะมอบเกียรตินี้ให้กับเขา

พระแม่ ยังทรงสง่าผ่าเผย พร้อมด้วยสาวใช้อีกสิบหกคนข้างกาย พระนางทรงยิ้มและตรัสว่า : “ ขอแสดงความยินดีกับปรมาจารย์ปรุงยาหลี่ สำหรับการเปิดร้านยา”

อู๋เป่ยรีบพูดอย่างรวดเร็ว : “ยินดีต้อนรับการมาของพระแม่ครับ！”

พระแม่ทรงยิ้มแล้วตรัสว่า : “คุณชายหลี่ ลูกสาวของข้าค่อนข้างซุกซน ได้โปรดดูแลนางให้ดีด้วย”

อู๋เป่ยตกตะลึง ลูกสาวเหรอ ?

ทันใดนั้น จินซวนเอ๋อร์ก็เดินเข้ามาด้วยรอยยิ้ม และกล่าวกับพระแม่ว่า : “เสด็จแม่ ! ”

ตอนนั้นเองอู๋เป่ยถึงรู้ว่า จินซวงเอ๋อร์เป็นลูกสาวของพระแม่ !

เขารีบพูดว่า : “ผมไม่รู้ว่าท่านเป็นองค์หญิง ก่อนหน้านี้ผมเสียมารยาทแล้ว”

จินซวงเอ๋อร์กล่าวว่า : ”ท่านอาจารย์ ท่านใจดีต่อข้ามาก ข้าได้เรียนรู้เทคนิคการปรุงยาที่ทรงพลังมากมาย”

นางกล่าวอย่างตื่นเต้นกับพระแม่ : “เสด็จแม่ อาจารย์ของลูกคือราชานักปรุงยา ราชานักปรุงยาระดับหนึ่งเชียวนะ！”