ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 1812

“ช่างเป็นยาอายุวัฒนะที่วิเศษจริงๆ!” เขาโค้งคำนับอย่างน่าประหลาดใจไปทางอู๋เป่ยและจากไปทันที เขาต้องการเข้าฌานทันที และพยายามโจมตีเซียนผู้เที่ยงแท้!

ยาอายุวัฒนะในอาคารราชานักปรุงยา มีขายตามห้องโถงต่างๆ และแต่ละห้องโถงก็เนืองแน่นไปด้วยผู้คนในเวลานี้ โชคดีที่เถาหรูเสวี่ย จัดกำลังคนเพียงพอ และมีทหารศักดิ์สิทธิ์ประจำพื้นที่เพื่อรักษาความสงบเรียบร้อย ดังนั้นจึงไม่จำเป็นต้องกังวลเกี่ยวกับข้อผิดพลาด

ในตอนนี้ อู๋เป่ยกำลังให้ความบันเทิงแก่แขกผู้มีเกียรติหลายคนในอาคาร รวมไปถึงพระแม่ บรรพบุรุษซวินตู ไท่ฮวาเต้าจุน ผู้บัญชาการทหาร ก็ล้วนอยู่ที่นี่ทั้งหมด

คนเหล่านี้ยกเว้นไท่ฮวาเต้าจุนต่างล้วนคุ้นเคยกันดี และเมื่อพวกเขารู้ตัวตนของไท่ฮวาเต้าจุน พวกเขาก็ประหลาดใจเช่นกัน เห็นได้ชัดว่าพวกเขาเคยได้ยินชื่อของเธอ

จินซวนเอ๋อร์นั่งอยู่ข้างๆ พระแม่ พระแม่เหลือบมองลูกสาวแล้วถามด้วยรอยยิ้มว่า “ซวนเอ๋อร์ แกไม่ได้บอกว่าจะเฝ้าดูคุณชายหลี่หรอกหรือ นานขนาดนี้แล้ว แกคิดว่าเขาจะเป็นยังไงบ้าง?"

จินซวนเอ๋อร์ยิ้มแล้วกล่าวว่า: "ซวนเอ๋อร์ชื่นชมคุณชายหลี่มาก"

พระแม่ทรงยิ้มแล้วกล่าวว่า “เช่นนั้น แม่จะกล่าวกับคุณชายหลี่โดยตรง”

จินซวนเอ๋อร์ก้มศีรษะลง ดูเขินอายเล็กน้อย

พระแม่: “คุณชายหลี่ ฉันตั้งใจจะหมั้นหมายซวนเอ๋อร์ลูกสาวของฉันให้คุณ ไม่ทราบว่าคุณคิดเห็นว่าอย่างไร?”

อู๋เป่ยกล่าวว่า "ฉันรู้สึกรักอย่างสุดซึ้งต่อพระแม่ แต่ฉันมีภรรยาและลูกแล้ว ฉันจะคู่ควรกับเจ้าหญิงได้อย่างไร"

พระแม่กล่าวอย่างแผ่วเบาว่า “นี่เป็นความคิดของมนุษย์ธรรมดา ท่านเป็นเทียนเฉียวแห่งเผ่าพันธุ์มนุษย์ เป็นมหาเทพ หรือคือกษัตริย์แห่งจักรวรรดิเทียนหวู่ คุณกังวลตรงไหนกัน? เพียงแค่คุณยินยอม เรื่องพวกนี้ก็ไม่ใช่ปัญหา”

เพียวเมี่ยวยิ้มแล้วพูดว่า: "ซวนเป่ย ช่างเป็นคนดีซะจริง ทำไมคุณยังลังเลอะไรอยู่งั้นหรือ?"

บรรพบุรุษซวินตูก็ยิ้มแล้วกล่าวว่า: "นี่คือการแข่งขันที่เกิดขึ้นในสวรรค์ ซวนเป่ย อย่าลังเล รีบตอบรับเร็วเข้า"

อู๋เป่ยรู้ดีว่าถ้าปฏิเสธในตอนนี้ ก็เป็นเหมือนการดูหมิ่นพระแม่ ในเมื่อมาถึงตรงนี้แล้ว จะต้องพิจารณาถึงสิ่งที่อยู่นอกเหนือขอบเขตแห่งความรักระหว่างลูก ๆ ของเขา ในตอนที่คำนับพระแม่ “ขอบคุณพระแม่สำหรับความเอ็นดู และขอบคุณองค์หญิงน้อยที่ไม่รังเกียจ”

จินซวนเอ๋อร์ยิ้มและพูดว่า "แต่การแต่งงานกับฉันนั้นค่อนข้างลำบากหน่อย"

อู๋เป่ยถามว่า “องค์หญิง ลำบากอะไรงั้นหรือ?”

จินซวนเอ๋อร์: "ก่อนหน้านี้มีคนขอแต่งงานกับตระกูลของฉันมากเกินไป แต่ฉันปฏิเสธพวกเขาหมด หากพวกเขารู้ว่าฉันแต่งงานกับคุณ พวกเขาจะไม่พอใจและเริ่มมีปัญหาให้คุณอย่างแน่นอน"

เมื่อได้ยินเช่นนี้ อู๋เป่ยก็ยิ้มแล้วพูดว่า "เรื่องนั้นไม่มีปัญหา"

จินซวนเอ๋อร์: "นอกจากนี้ พ่อของฉันก็อาจต้องการทดสอบคุณด้วย แม้ว่าเขาจะไม่สนใจฉันมากนัก แต่พ่อก็จะถามเกี่ยวกับเรื่องแต่งงานเสมอ"

อู๋เป่ย: “นั่นก็ไม่มีปัญหา” เขายังคงมีความมั่นใจในตัวเอง

พระแม่ยิ้มแล้วกล่าว่า “งั้นเรื่องก็ตกลงแล้ว เราจะหารือเรื่องวันสมรสกันในวันนี้”

ในตอนนั้นเอง บนเรือลำนั้น คนทั้งหลายก็ลอยออกไป หนึ่งในนั้นคือชายร่างสูงที่หล่อเหลาคนหนึ่ง ซึ่งเป็นบุตรชายคนที่หกของนายท่าน ซึ่งเป็นที่รู้จักในนามลิ่วเหย่

นายลิ่วเดินไปรอบ ๆ ห้องโถงต่าง ๆ แล้วเดินตรงมายังด้านนี้ คนที่นั่งอยู่ที่นี่ไม่ใช่คนธรรมดา เขาพบพระพระแม่ ผู้บัญชาการทหาร พยักหน้าให้กับบรรพบุรุษซวินตู แล้วจึงโค้งคำนับต่อไท่ฮวาเต้าจุน

อู๋เป่ยยิ้มแล้วพูดว่า "ยินดีต้อนรับลิ่วเหย่ขออภัยที่ไม่ได้ออกไปต้อนรับ"

ลิ่วเหย่ยิ้มแล้วกล่าวว่า “ฉันมาที่นี่โดยไม่ได้รับเชิญ มหาเทพโปรดอย่าโกรธเคืองกันเลย”

เห็นได้ชัดว่าเขาเห็นระดับการฝึกฝนของ อู๋เป่ยก่อนหน้านี้ อู๋เป่ยฆ่าแม่ครัวในการทดสอบเล็ก ๆ นั้นช่างน่าสะพรึงกลัว