ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 1852

“ตุ้ม!”

เสียงดังสนั่นในหัวของอู๋เป่ย จิตสำนึกเกือบจะพังทลายไปแล้ว โชคดีที่ ในเวลานี้ มีเงาของเทพวิลโลว์และเขาศักดิ์สิทธิ์ปรากฏตัวที่ข้างหลังเขา พลังของผู้แข็งแกร่งแห่งยุคทั้งสองคนโผล่ออกมา สีหน้าของปีศาจโลหิตผู้ยิ่งใหญ่เปลี่ยนทันที เปลี่ยนจากรุกเป็นป้องกัน

พลังทั้งสามโจมตีอย่างต่อเนื่อง ปีศาจโลหิตผู้ยิ่งใหญ่เริ่มต่อต้านไม่ไหว หลังจากต่อต้านอย่างเหนียวแน่นเป็นเวลาครึ่งวัน ค่อยๆถูกอู๋เป่ยควบคุม ปีศาจโลหิตผู้ยิ่งใหญ่ถูกควบคุม ปีศาจโลหิตที่เหลือยิ่งไม่สามารถต่อต้าน

วันถัดไป อู๋เป่ยขัดเกลามีดโลหิตแม่มดแห่งสวรรค์เสร็จสมบูรณ์ เมื่อเขาจับมีดเล่มนั้น พลังของมีดรวมเป็นหนึ่งเดียวกับเขา ทำให้พลังของเขาเพิ่มขึ้นอย่างมาก

เขาศักดิ์สิทธิ์ : “ขัดเกลามีดเล่มนี้เสร็จแล้ว ต่อให้เป็นผู้แข็งแกร่งแห่งยุค ก็จะต้องเกรงกลัวมันเช่นกัน”

อู๋เป่ย : “ทุกยุคสมัย ล้วนแล้วจะมีผู้แข็งแกร่งแห่งยุคถือกำเนิดกลุ่มหนึ่ง โลกใบนี้ ไม่รู้ว่าผ่านมากี่ยุคสมัยแล้ว น่าจะมีผู้แข็งแกร่งแห่งยุคอยู่ไม่น้อย”

เขาศักดิ์สิทธิ์ : “นั่นมันแน่นอนอยู่แล้ว แวดวงที่คุณอยู่ก่อนหน้านี้เล็กอย่างมาก ดังนั้นจึงใกล้ชิดกับผู้แข็งแกร่งแห่งยุคน้อยอย่างมาก ในอนาคตจะได้สัมผัสกับสิ่งมีชีวิตในระดับนี้มากมาย”

ทางของอู๋เป่ยเพิ่งขัดเกลามีดโลหิตแม่มดแห่งสวรรค์เสร็จ ทางประเทศเทียนหวู่ก็มีการส่งข่าวมา ภายในประเทศ มีเวทย์ปีศาจจำนวนมากปรากฏตัวขึ้นสิบสองแห่งในเวลาเดียวกัน นายพลผู้ว่าการทหารทั้งห้าควบคุมสถานการณ์ได้ยากอย่างมาก ทำให้เวทย์ปีศาจจำนวนมากมุ่งเป้าไปที่ประชาชน หลังจากนั้นสังหารอย่างบ้าคลั่ง

ทันทีที่ได้รับข่าว อู๋เป่ยก็กลับมาที่ประเทศเทียนหวู่ ทันทีที่มาถึง ก็มองเห็นภายในประเทศ มีพื้นที่สิบสองแห่งถูกแม่ทัพใหญ่ล้อมเอาไว้ คนที่อยู่ในพื้นที่แหล่านี้ ถูกเวทย์ปีศาจรุกรานมากมาย แต่คนธรรมดาไม่สามารถตัดสินได้ จึงทำให้เกิดความโกลาหลอย่างมาก

เขามาถึงตำหนักใหญ่ของจี้รัวเฟย ถาม : “รัวเฟย สถานการณ์เป็นยังไงบ้าง”

จี้รัวเฟย : “ฝ่าบาท จู่ๆเวทย์ปีศาจก็บุกเข้ามา พวกเราตั้งตัวไม่ทัน ก็เลยถูกพวกมันยึดพื้นที่ไปจำนวนมาก สิ่งที่น่าปวดหัวคือ เวทย์ปีศาจสิงร่างของคนธรรมดา พวกเราจะขว้างหนูก็กลัวจะกระทบสิ่งของอื่น ไม่รู้ควรลงมือยังไงดี”

อู๋เป่ย : “ความยากอยู่ที่วิธีการระบุเวทย์ปีศาจ”

จี้รัวเฟย : “ใช่แล้ว ต่อให้เป็นฉัน ก็ไม่สามารถแยกออกมาได้ว่าคนๆหนึ่งถูกเวทย์ปีศาจสิงร่างหรือไม่ ยิ่งไม่ต้องพูดถึงทหารที่จะลงมือ”

ในเวลานี้ อู๋เป่ยรู้สึกได้ว่า มีคนกำลังอธิษฐานถึงเขา เขารู้ได้ทันทีว่าคนของพรรคเซิ่งเทียนกำลังถูกเวทย์ปีศาจรุกราน

เขาบินขึ้นไปบนท้องฟ้าทันที ร่อนลงยังสถานที่ที่เวทย์ปีศาจยึดครอง บนพื้นเต็มไปด้วยศพมากมาย เต็มไปด้วยความโกลาหล คนมากมายปิดประตูไม่ออกมา

เขาเห็นผู้คนกำลังเก็บขยะและฝังศพบนถนน หัวใจเต้นแรง ร่อนลงบนพื้นและถาม : “พวกคุณไม่กลัวเวทย์ปีศาจเหรอ”

คนเหล่านี้มองเห็นอู๋เป่ย คุกเข่าลงบนพื้นทันที พูดด้วยความตื่นเต้น : “เข้าพบฝ่าบาท!”

อู๋เป่ยพยักหน้า พูด : “ตอบคำถามของฉัน”

คนผู้นี้พูด : “หวงซื่อเยี่ยออกคำสั่ง ไม่ว่าใครก็ตามต้องปิดประตูห้ามออกมา ไม่อย่างนั้นจะถือว่าเป็นปีศาจและถูกตัดหัว ด้วยประการนี้ แน่นอนว่าจับคนที่ถูกสิงร่างได้มากมาย ส่วนเวทย์ปีศาจที่เหลือเห็นว่าไม่ใช่หนทาง ก็ไม่กล้าออกมาแล้ว ปัจจุบัน ซื่อเยี่ยให้พวกเรากวาดถนน รักษาความสงบเรียบร้อย รอกำลังเสริมจากเบื้องบน”

อู๋เป่ยประหลาดใจอย่างมาก ถามเขา : “หวงซื่อเยี่ยที่คุณพูดถึงเป็นใคร”

คนผู้นี้พูด : “เป็นผู้อาวุโสคนหนึ่งของพรรคเซิ่งเทียน มีชื่อเสียงมากในพื้นที่ของพวกเรา”

อู๋เป่ยพยักหน้า : “วิธีนี้ถือว่าไม่เลว”

พูดจบ เขาบินขึ้นไปบนท้องฟ้า กลิ่นอายของเวทย์ปีศาจถูกปลดปล่อยออกมาจากรัง เวทย์ปีศาจที่อยู่ข้างล่างสัมผัสได้ถึงกลิ่นอาย ต่างพาไพร่พลบินกลับไปที่รังทีละตน

เวทย์ปีศาจชั้นต่ำเหล่านี้ โดยทั่วไปแล้ว ไม่มีโอกาสฝึกฝนในรัง สัมผัสได้ถึงการเรียกจากรังในตอนนี้ แต่ละตนตื่นเต้นอย่างมาก

เงาของคนนับไม่ถ้วน บินเข้ามาในถ้ำสวรรค์ของอู๋เป่ย บินเข้าไปในตาข่ายคริสตัลของรัง ทันทีที่พวกมันเข้ามา อู๋เป่ยใช้วิธีการของมหาเทพ ทำให้พวกเขาตรัสรู้

คนเหล่านี้ หลังจากถูกเวทย์ปีศาจสิงร่าง ก็ครอบครองพลังของเวทย์ปีศาจแล้ว ปัจจุบันได้รับการตรัสรู้ พลังและเจตจำนงของเวทย์ปีศาจถูกคนเหล่านี้ดูดซับและขัดเกลา ค่อยๆฟื้นคืนสติ

รอให้พวกเขาตื่นขึ้นมา ค่อยพบว่าร่างกายของตัวเองแข็งแกร่งอย่างมาก ในร่างกายเต็มไปด้วยพลัง

อู๋เป่ยคัดเลือกชายหนุ่มออกมา สั่งให้พวกเขาเข้าร่วมองค์กรฝึกอบรมทีมในพื้นที่ เรียกว่ากองกำลังป้องกันพลเรือน และในไม่ช้าก็กลายเป็นกระดูกสันหลังของกองกำลังป้องกันพลเรือน