ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 1870

เมื่อเปรียบเทียบกันแล้ว คนที่ดีที่สุดในปัจจุบันได้ตรัสรู้ศาสตร์ลับเจ็ดประการ ซึ่งแซงหน้าอันดับหนึ่งในรุ่นที่แล้ว ถัดมาก็มีอีกคนที่ตรัสรู้ห้าประการ และอีกคนที่ตรัสรู้สี่ประการ

พวกเขาเก่งมากพอแล้ว แต่เมื่อเปรียบเทียบกับอู๋เป่ย พวกเขาสู้ไม่ติดเลย

หนึ่งร้อยหนึ่งประการ หนึ่งร้อยสามประการ จนกระทั่งวงแหวนหนึ่งร้อยห้าปรากฏขึ้นด้านหลังศีรษะของเขา อู๋เป่ยก็ลืมตาขึ้นมา

ดวงตาของพิธีกรเป็นประกายและเขาพูดด้วยรอยยิ้ม: “ขอแสดงความยินดี คุณชายหมายเลขเก้าตรัสรู้ศาสตร์ลับได้ครบหนึ่งร้อยเจ็ดประการ!”

อู๋เป่ย: “ฉันเหนื่อยแล้ว ขอพักสักครู่”

ทุกคนตกตะลึง หรือว่าเขาจะยังตรัสรู้ต่อหรือนี่

อู๋เป่ยหยิบแอปริคอทออกมากินแล้วกลืนยาอายุวัฒนะลงไป หลังจากฟื้นตัวได้เล็กน้อย เขาก็นั่งตรัสรู้ต่อไป

หนึ่งร้อยหก หนึ่งร้อยเจ็ด หนึ่งร้อยแปด!

ในที่สุดอู๋เป่ยก็ตรัสรู้ศาสตร์ลับแห่งยุคทั้งหนึ่งร้อยแปดอย่างถ่องแท้ แน่นอนว่าสิ่งนี้เกี่ยวข้องกับความจริงที่ว่าแสงลับเก้าสีในร่างกายของเขาได้รับการขัดเกลาเป็น “เซี่ยง” เซี่ยงมีความสามารถในการเรียนรู้ที่แข็งแกร่งสำหรับศาสตร์ลับของจักรวาลต่างๆ และสิ่งนี้จะช่วยเขาตรัสรู้ศาสตร์ลับแห่งยุคนั้นได้มาก

เมื่อวงแหวนหนึ่งร้อยแปดปรากฏขึ้นพร้อม ๆ กัน พิธีกรก็พูดสะเปะสะปะ “เห็นไหมครับ วงแหวนที่หนึ่งร้อยแปด หมายความว่าเขาตรัสรู้ศาสตร์ลับหนึ่งร้อยแปดประการแล้ว หมายเลขเก้า คุณชาย น่าทึ่งมาก นี่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน!”

สิ่งที่มีความสุขที่สุดคือสาวงามเก้าสิบเก้าคนที่โหวตดอกไม้ให้ พวกเธอเกือบจะกระโดดขึ้นไปบนเวทีอีกครั้ง แต่โชคดีที่พวกเธอถูกหยุดไว้

คนที่เหลืออีกห้าสิบเก้าคนเต็มไปด้วยความอิจฉาและความริษยาต่ออู๋เป่ย อีกทั้งต่างตกตะลึงอย่างมาก ตรัสรู้ได้ทั้งหมด ซึ่งนี่น่าสะพรึงกลัวอย่างมาก!

“ไม่รู้ว่า คุณชายหมายเลขเก้าของเราจะยังคงทำให้เราประหลาดใจในการแข่งขันรายการที่สองหรือไม่? เราจะได้รู้กันเร็วๆ นี้!”

เขาปรบมือ ก็มีคนหลายคนยกอาวุธขึ้นมาด้วยความยากลำบากทันที มีทั้งคันธนู บ้างเป็นกระบี่ บ้างเป็นดาบ บ้างเป็นง้าว ฯลฯ

อาวุธทั้งยี่สิบชิ้นถูกวางต่อหน้าทุกคน พิธีกรยิ้มแล้วกล่าวว่า “อาวุธเหล่านี้มาจากยุคต่างๆ และเจ้าของของพวกมันล้วนแต่เป็นบุรุษผู้แข็งแกร่งที่ครองยุคสมัย คุณชายทั้งหลายลองจับคู่อาวุธดูสิครับ ถ้าสามารถปราบปรามอาวุธได้สำเร็จ คุณจะได้รับห้าสิบคะแนน”

อู๋เป่ย: “ปราบปรามอาวุธได้ เอาไปเลยได้ไหม?”

พิธีกรยิ้ม “แน่นอน ชิ้นไหนที่ยอมจำนนต่อคุณ ชิ้นนั้นก็เป็นของคุณชาย”

หมายเลขสิบด้านข้างพูดตะคอก: “ไม่มีใครในประวัติศาสตร์ที่สามารถเอาชนะอาวุธที่นี่ได้ คุณคิดมากไปแล้ว!”

ปฏิกิริยาของคนในกลุ่มผู้ชมก็ไม่ต่างกัน และพวกเขาทั้งหมดก็ว่าไม่น่าเป็นไปได้

เขายิ้มและพูดว่า: “ครั้งนี้ เชิญคุณชายจะเริ่มก่อน!”

อู๋เป่ยพยักหน้า เขาเดินไปที่เวทีที่พิธีกรกำลังอยู่ เดินผ่านอาวุธยี่สิบชิ้นทีละคน ตอนที่เขาเดินผ่านค้อนดาวตก เขารู้สึกถึงบางอย่างในใจ ยื่นมือออกไปจับที่ด้ามจับ

ค้อนดาวตกนี้มีด้ามสีดำ และมีอักษรจารึกอยู่บนพื้นผิว มีความหนาสามนิ้วและยาวมากกว่าหนึ่งเมตร ด้ามจับเชื่อมต่อด้วยโซ่สีดำ หนาประมาณสองนิ้วและยาวประมาณสองเมตร ปลายโซ่สีดำมีลูกบอลหุ้มด้วยหนามแหลม ซึ่งหนักมาก

เขาต้องใช้พละกำลังถึงสามสิบเปอร์เซ็นต์ ถึงจะยกค้อนขึ้นอยากยากลำบาก

ทันทีที่ทั้งสองสัมผัสกัน พลังงานอู๋เป่ยที่ได้รับจากหม้อเวทย์ก่อนหน้านี้ก็สะท้อนกับมัน จากนั้นแสงลับเก้าสีก็สั่นสะเทือน ปล่อยพลังงานของเผ่าหวู่ และพุ่งเข้าใส่ค้อนดาวตกอย่างต่อเนื่อง

หลังจากหายใจไม่กี่ครั้ง ค้อนดาวตกก็สั่นสะเทือนและลอยขึ้นไปโดยอัตโนมัติ จากนั้นข้อจำกัดและข้อต่อภายในก็ถูกอู๋เป่ยเปิดออกจนหมด

หลังจากนั้นครู่หนึ่ง อู๋เป่ยรู้สึกเหมือนว่าค้อนดาวตกเป็นส่วนหนึ่งของร่างกายของเขาเอง ยิ่งไปกว่านั้น ข้อจำกัดภายในค้อนดาวตกนั้นทรงพลังมากจนสามารถดูดซับพลังแห่งความรอบรู้บางส่วน และทักษะเฉพาะตัวของเขาได้