ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 1884

เมื่อชายที่ทักทายเห็นสัตว์ประหลาดตัวนี้ สีหน้าของเขาก็เปลี่ยนไปทันที และเขาก็ตะโกนว่า ：“ถอยเร็ว！”

หลังจากพูดจบ คนเหล่านี้ก็กระโดดขึ้นไปในอากาศ และบินห่างให้ไกลจากปีศาจซอมบี้

อย่างไรก็ตาม ทันทีที่พวกเขาบินขึ้นไป ปีศาจซอมบี้ก็อ้าปากและดูดคนเหล่านี้ด้วยแรงดูดมหาศาลให้ถอยกลับเข้าไปในปากของปีศาจซอมบี้

หญิงสาวคนนั้นกรีดร้องเสียงดัง ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยความสิ้นหวัง แขนขาของเธอสั่นเทา และขอร้องอู๋เป่ยว่า ：“สหายช่วยข้าด้วย！”

อู๋เป่ยเอื้อมมือขวาคว้าไปในอากาศ และสร้างแรงดึงดูดย้อนกลับขึ้นมา และรั้งร่างของทั้งสี่คนไว้อย่างมั่นคง

เมื่อปีศาจซอมบี้เห็นว่ามนุษย์ตัวเล็กๆกล้าต่อต้านมัน มันก็เพิ่มพลังดูดทันที อย่างไรก็ตาม ไม่ว่าจะใช้พลังมากแค่ไหน คนสี่คนในอากาศก็ไม่เคลื่อนไหวเลยแม้แต่น้อย

คนสี่คนที่อยู่กลางอากาศต่างก็หวาดกลัวมาก และต่างก็ตะโกนว่า ：“สหาย ออกแรงหน่อย！”

“มานี่” อู๋เป่ยดึงแขนของเขากลับมา ทั้งสี่คนก็ถูกดึงไปข้างหน้า และล้มลงบนพื้นที่อยู่ไม่ไกลนัก

ทั้งสี่คนทรุดตัวลงกับพื้นทันที และมองอู๋เป่ยด้วยสายตาที่ซาบซึ้งใจ

“บุญคุณครั้งนี้ เราจะตอบแทนอย่างแน่นอน！” ผู้บำเพ็ญชายที่เอ่ยปากก่อนพูด

อู๋เป่ย ：“พวกเจ้าถอยออกไปก่อน”

ทั้งสี่คนรีบหลบอยู่ข้างหลังอู๋เป่ย ผู้บำเพ็ญหญิงคนนั้นเอ่ยเตือนเบาๆว่า ：“สหาย ปีศาจซอมบี้ตนนี้แข็งแกร่งมาก ท่านต้องคอยระวัง”

อู๋เป่ยก้าวออกไปหนึ่งก้าว แล้วกลายร่างเป็นยักษ์สูงสามพันฟุต ซึ่งแข็งแกร่งว่าปีศาจซอมบี้ตนนี้

ปีศาจซอมบี้ตนนี้ เดิมทีเป็นผู้เที่ยงแท้โบราณรุ่นที่สาม ความแข็งแกร่งน่าจะอยู่ระดับเจิ้นโหว หลังจากกลายเป็นปีศาจซอมบี้ ความแข็งแกร่งของเขาก็เพิ่มขึ้นหลายเท่า แต่ก็ยังไม่ใช่คู่ต่อสู้ของผู้เที่ยงแท้รุ่นแรก และจักรพรรดิผู้เที่ยงแท้คนแรกอย่างอู๋เป่ย

แม้ว่าปีศาจซอมบี้จะกลายเป็นปีศาจ แต่เนื้อแท้ของเขาก็ยังมีสายเลือดของผู้เที่ยงแท้ เมื่อสัมผัสถึงลมปราณจักรพรรดิของอู๋เป่ย จู่ๆมันก็ตัวแข็งทื่อ ความทรงจำบางส่วนที่ถูกลืมก็ค่อยๆปรากฏขึ้นมา

ดวงตาทั้งคู่ของมันหลั่งน้ำตาขุ่นมัว มันอ้าปาก แล้วพูดภาษาของผู้เที่ยงแท้ด้วยน้ำเสียงสั่นเครือว่า ：“จักรพรรดิ.....ของข้า ข้าน้อย....ขอคารวะ！”

อู๋เป่ยถอนหายใจเบาๆ เขารู้ว่าปีศาจซอมบี้ตนนี้ฟื้นคืนความจำบางส่วนแล้ว แต่ยังมีสันดานของปีศาจอยู่ เขาเดินเข้าไปหาปีศาจซอมบี้ วางมือบนศีรษะของมัน แล้วใช้พลังศักดิ์สิทธิ์ชำระล้างจิตวิญญาณอันบริสุทธิ์

สีหน้าของปีศาจซอมบี้ดูเจ็บปวดอย่างยิ่ง เขากำหมัดแน่น กัดฟันทนและไม่ไหวติง

สิบห้านาทีต่อมา อู๋เป่ยดึงมือกลับอย่างเหนื่อยล้า เพื่อฟื้นปราชญ์จิตสำนึกของปีศาจซอมบี้ตนนี้ เขาใช้พลังไปมากมาย

ทันทีที่ฝ่ามือของอู๋เป่ยจากไป ปีศาจซอมบี้ก็คุกเข่าลงบนพื้น และจูบที่เท้าของอู๋เป่ย ：“จักรพรรดิของข้า！ ในที่สุดข้าน้อยก็รอมาจนถึงวันนี้ ฮือๆ...... ”

เจิ้นโหวตนนี้ ถึงกลับหลั่งน้ำตา ตั้งแต่ที่เขากลายเป็นปีศาจซอมบี้มาหลายปีนั้น ก็ทรมานนับครั้งไม่ถ้วนเช่นกัน หวังว่าสักวันหนึ่ง ผู้แข็งแกร่งจากเผ่าพันธุ์มนุษย์จะสามารถช่วยเขาได้ แต่เขารู้ดีว่านี่คือความหวังที่คาดหวังมากเกินไป แต่ไม่คาดคิดว่า วันนี้เขาจะได้พบกับจักรพรรดิผู้เที่ยงแท้！

หลายคนที่อยู่ข้างหลังเขาต่างก็ตกตะลึง ปีศาจซอมบี้ฟื้นคืนความทรงจำแล้วเหรอ? เขาทำได้ยังไงกัน? ยิ่งไปกว่านั้น ปีศาจซอมบี้เรียกเขาว่าจักรพรรดิผู้เที่ยงแท้！

อู๋เป่ยพูดอย่างใจเย็นว่า ：“ลุกขึ้น”

ปีศาจซอมบี้ หรือที่ตอนนี้ก็คือยักษ์เจิ้นโหว ค่อยๆลุกขึ้น และเงยหน้ามองอู๋เป่ย

“เจ้าชื่ออะไร? ”

ปีศาจซอมบี้ ：“จักรพรรดิ ข้าน้อยชื่อเยี่ยโซ่ว”

อู๋เป่ยถามว่า ：“เยี่ยโซ่ว เจ้ารู้ไหมว่าโลกแห่งนวลวามีปีศาจซอมบี้กี่ตัว? ”

เยี่ยโซ่ว ：“จักรพรรดิ บริเวณนี้มีปีศาจซอมบี้หลักหมื่นตัว”

“เจ้าอยู่ในระดับขั้นเจิ้นโหวสินะ? พลังยุทธ์ของปีศาจซอมบี้ที่นี่แข็งแกร่งที่สุดอยู่ในระดับขั้นไหน? ”

เยี่ยโซ่ว ：“แข็งแกร่งที่สุด คือบรรพบุรุษผู้เที่ยงแท้”

อู๋เป่ยค่อนข้างประหลาดใจ บรรพบุรุษผู้เที่ยงแท้เช่นเดียวกับบรรพบุรุษมังกร ล้วนเป็นผู้ดำรงอยู่ที่แข็งแกร่งที่สุดของสายพันธุ์ เหนือจักรพรรดิผู้เที่ยงแท้ ถึงจะมีสิทธิ์เรียกว่าบรรพบุรุษผู้เที่ยงแท้