ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 1883

ปานหยวนที่อยู่ข้างๆ อู๋เป่ยมาโดยตลอด ในที่สุดก็ทนไม่ไหวและถามว่า "นายท่าน ท่านจะอยู่ที่นี่หลอมยาตลอดเลยหรือ?"

อู๋เป่ยตอบว่า "การฝึกฝนจากสิ่งแปลกปลอมสามารถนำมาพัฒนาได้ สมุนไพรและสภาพแวดล้อมที่นี่มาจากจักรวาลที่แตกต่างจากของเรา สมุนไพรเหล่านี้อาจดูธรรมดาในที่นี้ แต่หากนำกลับไปยังโลกของเรา ก็จะกลายเป็นสิ่งล้ำค่า"

จากนั้นอู๋เป่ยถามปานหยวนว่า "แกเองก็ได้กิน 'ยาคงกระพัน' หนึ่งเม็ดแล้ว แกคิดว่ายานี้มีค่าขนาดไหน?"

ปานหยวนคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วตอบว่า "ยาคงกระพันมีประสิทธิภาพดีมาก แม้แต่ฉันยังรู้สึกว่ามีผลต่อฉัน ฉันคิดว่ายาเช่นนี้ คงมีมูลค่าไม่น้อยกว่าห้าหมื่นล้านเต้า (หน่วยเงิน) "

อู๋เป่ยกล่าวว่า "แต่นี่มีสมุนไพรสำหรับหลอมยาคงกระพันมากมาย ฉันสามารถหลอมได้หลายหมื่นเม็ด หรืออาจถึงแสนเม็ดในหนึ่งวัน"

ปานหยวนตกใจ "ไม่ต้องพูดถึงแสนเม็ด แม้จะหลอมได้เพียงแค่หนึ่งแสนเม็ด ก็มีมูลค่าถึงห้าล้านล้านเต้า!"

อู๋เป่ยยิ้มแล้วพูดว่า "ยาคงกระพันเพียงอย่างเดียวยังไม่พอ ยังต้องเพิ่มพลัง ความเร็ว ปฏิกิริยา ตลอดจนสติปัญญาของผู้ใช้ด้วย"

หลังจากที่กลุ่มหมาป่าถูกกำจัด ราชาลิงก็ดีใจมาก และเพื่อเอาใจอู๋เป่ย มันจึงสั่งให้กองทัพลิงออกไปเก็บสมุนไพรจากดินแดนของหมาป่ามาให้

ไม่นานนัก สมุนไพรกองโตอยู่ตรงหน้าอู๋เป่ยอีกครั้ง คราวนี้เขาพบสมุนไพรบางชนิดที่เพิ่มพลังได้ เขาจึงเริ่มพัฒนายาใหม่ที่เรียกว่า "ยาพลังยักษ์"

ขณะที่ยาพลังยักษ์กำลังใกล้เสร็จสิ้น เขาก็ได้รับข่าวจากจินซวนเอ๋อร์ว่าหนทางแห่งความเป็นนักบุญกำลังจะเริ่มขึ้น อู๋เป่ยจึงต้องออกจากที่นี่ชั่วคราว

ก่อนออกไป เขาสั่งราชาลิงให้เก็บสมุนไพรสำหรับหลอมยาทั้งสามชนิดต่อไป

เมื่ออู๋เป่ยออกจากแดนไท่หยิน เขาพบว่าตนฝึกฝนอยู่ที่นั่นเกินครึ่งเดือนแล้ว แต่ในโลกภายนอกผ่านไปเพียงครึ่งวันเท่านั้น เวลาทั้งสองที่ไม่สอดคล้องกัน

เมื่อเขาเจอจินซวนเอ๋อร์ เธอถามว่า "ซวนเป่ย แกได้จัดการเรื่องต่างๆ เสร็จหรือยัง?"

อู๋เป่ยพยักหน้า "เสร็จแล้ว ซวนเอ๋อร์ พวกเราจะไปงานเลี้ยงวันเกิดกันเลยหรือไม่?"

จินซวนเอ๋อร์ตอบว่า "อืม ตอนนี้ต้องออกเดินทางแล้ว"

อู๋เป่ยจำได้ว่า พระแม่มีสามีซึ่งเป็นนักบุญผู้เที่ยงแท้โบราณ เขาจึงถามว่า "ซวนเอ๋อร์ พระแม่มีสามีหลายคนหรือ?"

จินซวนเอ๋อร์ตอบว่า "มีสามีสามคน ตอนนี้เหลืออยู่เพียงหนึ่งเดียว ซึ่งก็คือพ่อของฉัน บรรดาพี่สาวของฉันมีเพียงสองคนที่เป็นพี่น้องร่วมพ่อแม่กับฉัน"

อู๋เป่ยถามต่อว่า "พ่อของแกเป็นเผ่าเทพหรือ?"

จินซวนเอ๋อร์ตอบว่า "ใช่ พ่อของฉันเป็นราชานักบุญแต่เขาไม่ได้สนใจเรื่องภายนอกมานานแล้ว ตอนนี้กำลังฝึกตนอยู่ในเขาเทียนหลัว"

อู๋เป่ยตอบว่า "นักบุญราชาหรือ ช่างทรงพลังจริงๆ"

จินซวนเอ๋อร์หัวเราะแล้วพูดว่า "แล้วอย่างไรล่ะ ซวนเป่ย แกเองก็เป็นมหาเทพ หากแกต้องการทะลุทะลวง แกก็เป็นนักบุญราชาได้เหมือนกัน"

อู๋เป่ยตอบว่า "ไม่ใช่เรื่องง่ายๆ"

จินซวนเอ๋อร์ถอนหายใจเบาๆ แล้วกล่าวว่า "พี่สาวทั้งสองของฉันไม่เลวต่อฉัน แต่พวกพี่เขยของฉันเกรงว่าจะไม่เป็นมิตรกับแก"

อู๋เป่ยแปลกใจเล็กน้อย "ทำไมล่ะ?"

จินซวนเอ๋อร์ตอบว่า "พี่เขยใหญ่ของฉันคือยอดฝีมือแห่งเผ่าเทพ ส่วนพี่เขยรองก็คือยอดฝีมือแห่งเผ่าสัตว์อสูร แต่แกเป็นเผ่ามนุษย์ หากพวกเขารู้เรื่องนี้ คงต้องพุ่งเป้ากับแกแน่ๆ"

อู๋เป่ยตอบอย่างไม่แยแสว่า "ฉันไม่กลัวอยู่แล้ว ต่อให้พวกเขารุม ฉันก็ไม่แพ้"

จินซวนเอ๋อร์พูดว่า "นั่นแหละที่ทำให้ฉันกล้าพาแกไป แต่ฉันกลัวว่าจะทำให้ฉันกับพี่สาวทั้งสองเกิดความขัดแย้ง"

อู๋เป่ยหัวเราะแล้วพูดว่า "ซวนเอ๋อร์ แกทั้งมีสายเลือดเทพ สัตว์อสูร และนักบุญผู้เที่ยงแท้โบราณ คุณสมบัติของแกดีเลิศมาก"

จินซวนเอ๋อร์กล่าวว่า "ยอดเยี่ยมมาก ฉันได้ฝึกวิชายุทธถึงสามแขนงตั้งแต่ยังเล็ก แต่พอฝึกมากเกินไป ฉันกลับไม่รู้ว่าจะมุ่งไปในทิศทางใดเพื่อทะลุขีดจำกัด"