ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 1887

อู๋เป่ย ：“พลังทั้งสองนี้ เกี่ยวข้องกับเต๋าของท่าน หากต้องการให้ข้ารักษาให้ท่าน เซิ่งหวังก็ต้องถ่ายทอดเต๋าทั้งหมดของท่านให้กับผู้อื่นโดยไม่ข้อกังขา”

หมิงถัวเซิ่งหวังพยักหน้า ：“เต๋าของข้า มีชื่อว่าความเป็นความตาย ความเป็นความตายเป็นเหมือนหยินหยาง และทุกสรรพสิ่งในโลก สามารถแบ่งออกเป็นความเป็นความตาย ชีวิตคือความเป็น สิ่งของคือความตาย ขอเพียงสามารถเปลี่ยนแปลงพลังทั้งสองนี้ได้ ก็จะสามารถสร้างสิ่งมีชีวิตขึ้นมาได้ เก็บเกี่ยวชีวิต เสริมสร้างตนเอง และทำให้ผู้อื่นอ่อนแอลง”

ทันใดนั้น เขาก็ถ่ายทอดเต๋าของเขาทั้งหมด โดยวิธีการจากสวรรค์ให้กับอู๋เป่ย

หลังจากที่อู๋เป่ยตรัสรู้เต๋าของอีกฝ่ายแล้ว ก็ได้รับประโยชน์มากมาย ในขณะเดียวกันเขาก็พบปัญหาที่เต๋าของเขาต้องเผชิญ ซึ่งก็คือการขาดหนทางที่จะจำกัดความเป็นและความตาย

เนื่องจากฝึกฝนเป็นเวลานานเกินไป ภายในร่างกายของหมิงถัวเซิ่งหวังก็ได้มีพลังความเป็นและความตายเพิ่มขึ้น ทุกครั้งที่เขาฆ่าคนหนึ่งคน พลังความตายก็จะแข็งแกร่งขึ้น ทุกครั้งที่เขาช่วยชีวิตคน พลังความเป็นก็จะแข็งแกร่งขึ้น

และในไม่ช้า พลังทั้งสองนี้ก็จะมีปราชญ์จิตสำนึก และต้องการขยายอาณาเขตของตน นอกจากนี้พวกมันยังขัดแย้งกัน ต่างฝ่ายต่างเป็นศัตรูกัน และต้องการทำลายอีกฝ่าย

อย่างไรก็ตาม พลังทั้งสองนี้ต่อสู้กันไปมา ยิ่งจะแข็งแกร่งมากขึ้น ในเวลาต่อมาแม้แต่หมิงถัวเซิ่งหวังเองก็ไม่สามารถปราบปรามพวกมันได้ ตอนที่เขาเป็นมหาเทพนั้นค่อยยังชั่ว แต่เมื่อใดที่กลายเป็นเซิ่งหวัง พลังทั้งสองนี้ก็จะเกิดการเปลี่ยนแปลง

ตอนนี้ พลังทั้งสองในร่างกายของหมิงถัวเซิ่งหวัง ต่างก็แบ่งแยกโลกของตัวเอง โดยแบ่งออกเป็นสองโลก ได้แก่ โลกแห่งความตาย และโลกแห่งความเป็น แต่ต่างก็ได้ให้กำเนิดสิ่งมีชีวิตมากมายตามลำดับ พวกเขาต่อสู้กันอย่างต่อเนื่อง เพื่อยึดครองโลกของอีกฝ่าย และผูกขาดอำนาจและร่างของหมิงถัวเซิ่งหวัง

ปัจจุบัน พลังทั้งสองนี้ค่อยๆสูญเสียการควบคุม และเป็นเรื่องยากที่หมิงถัวเซิ่งหวังจะปราบปรามพวกมัน หากยังเป็นเช่นนี้ต่อไป พวกมันจะกลายเป็นนายของร่างนี้ และควบคุมหมิงถัวเซิ่งหวังโดยสิ้นเชิง

เมื่อถึงเวลานั้น ระบบก็จะพังทลายลง หมิงถัวเซิ่งหวังก็จะถูกทำลายด้วย

หลังจากเข้าใจหลักการแล้ว อู๋เป่ยทบทวนเต๋าหยินหยางที่เขาตรัสรู้ และประสบการณ์ทางการแพทย์ของเขา ในไม่ช้า เขาก็ค้นพบวิธีรักษา

เมื่อเขาบอกหมิงถัวเซิ่งหวังเกี่ยวกับวิธีการรักษาของเขา ดวงตาของอีกฝ่ายก็ส่องประกาย และพูดด้วยความดีใจว่า ：“วิเศษมาก！ ด้วยวิธีรักษานี้ ข้าจะสามารถปราบปรามพลังทั้งสองนี้ และขัดเกลามันภายในสามสิบปีได้อย่างสมบูรณ์ ภายในสามสิบปี ！”

อู๋เป่ยยิ้มแล้วพูดว่า ：“นี่คือหายนะของเซิ่งหวัง เมื่อผ่านมันไปได้ หนทางแห่งการเป็นจักรพรรดิศักดิ์สิทธิ์ก็อยู่ไม่ไกลเกินเอื้อมแล้ว”

หมิงถัวเซิ่งหวังโค้งคำนับอู๋เป่ย ：“ขอบคุณที่ชี้แนะ！”

อู๋เป่ยโค้งคำนับกลับ ：“เซิ่งหวังเกรงใจเกินไปแล้ว ข้ามิบังอาจ”

เมื่อทั้งสองกลับมาที่ตำหนักใหญ่ การสนทนาทั้งหมดก็สงบลง และทุกคนก็มองไปที่หมิงถัวเซิ่งหวัง อยากรู้ว่าผลลัพธ์เป็นอย่างไร

หมิงถัวเซิ่งหวังยิ้มแล้วพูดว่า ：“ว่าที่ลูกเขยของข้าคนนี้ ได้สอนวิธีการรักษาให้ข้าแล้ว ทำให้ทุกท่านต้องเป็นกังวล ณ ที่นี้ ข้าขอดื่มให้กับทุกท่าน”

พี่ใหญ่ตกตะลึง หรือว่าเขาจะมีวิธีจริงๆ?

จินซวนเอ๋อร์ยิ้มแล้วพูดว่า ：“ซวนเป่ย เจ้าเก่งมาก！”

อู๋เป่ยพูดว่า ：“แค่ช่วยเหลือกัน”