ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 1896

อู๋เป่ยอึ้งไปเล็กน้อย "โลกใบนี้เปลี่ยนแปลงตลอดเวลาอย่างนั้นเหรอ? "

จุยเตี้ยนตอบ "ใช่แล้ว เกือบทุกวันมีการเปลี่ยนแปลงเล็กน้อย แกพลังยุทธ์ยังต่ำอยู่ จึงยังไม่สามารถรับรู้ได้ แต่คนที่มีพลังยุทธ์สูงมาก จะสัมผัสถึงวิกฤตได้ในทุกย่างก้าว หากผิดพลาดแม้แต่นิดเดียวก็อาจจะเสียสิ่งที่สร้างมาไปทั้งหมดได้ นอกจากนี้ ทุกเดือนจะมีการเปลี่ยนแปลงที่เห็นได้ชัดเจนขึ้น ครั้งใหญ่ระดับกลางจะเกิดขึ้นทุกๆ สามเดือน และทุกปีจะมีการเปลี่ยนแปลงใหญ่ครั้งหนึ่ง ภายใต้สภาพแวดล้อมแบบนี้ ไม่ต้องพูดถึงการบำเพ็ญเพียรเลย แม้แต่การรักษาพลังยุทธ์ก็ยากเย็นแสนเข็ญ"

อู๋เป่ยกล่าว "ถ้าสภาพแวดล้อมเปลี่ยนแปลงบ่อยเช่นนี้ ผู้บำเพ็ญที่แข็งแกร่งคงต้องมีระบบการบำเพ็ญของตนเอง"

ดวงตาของจุยเตี้ยนเปล่งประกาย "ถูกต้องแล้ว! ผู้ที่แข็งแกร่งจริงๆ ล้วนมีระบบการบำเพ็ญเพียรของตนเอง ไม่อยากเชื่อเลยว่าแกเพิ่งมาถึงที่นี่ก็สามารถเข้าใจความลับนี้ได้"

อู๋เป่ยพูดด้วยน้ำเสียงเรียบๆ "ฉันกำลังค้นหาเส้นทางบำเพ็ญเพียรของตัวเองอยู่เสมอ แม้จะไม่ได้มาที่นี่ ฉันก็จะต้องทำเรื่องนี้อยู่ดี"

หลังจากหยุดคิดไปสักพัก เขาพูดต่อว่า "พูดง่ายๆ ก็คือ ต้องหาหนทางที่จะไม่ต้องพึ่งพาสภาพแวดล้อมภายนอก แต่สามารถก้าวสู่ความแข็งแกร่งได้ด้วยตัวเอง"

จุยเตี้ยนตอบ "ใช่ แต่พูดง่ายทำยากมากเท่าที่ฉันรู้มา พวกมนุษย์ที่ทำได้มีเพียงไม่กี่คน ที่เหลือก็แค่พวกไร้ค่า ไม่มีอะไรน่าจดจำ"

อู๋เป่ยอดไม่ได้ที่จะถาม "จุยเตี้ยน พลังยุทธ์ของแกไม่ได้สูงผู้ แต่พูดจาเก่งนี่นา ทำไมกันล่ะ?หรือว่าฉันต้องเป็นยอดฝีมือของมนุษย์เท่านั้นถึงจะเข้าตาแกได้? "

จุยเตี้ยนหัวเราะเยาะ "ไม่ใช่ว่าฉันตาถึงผู้หรอกนะ แต่ฉันเข้าใจบางอย่าง ถึงแม้พวกเขาจะแข็งแกร่งกว่าฉัน แต่ในที่สุดพวกเราทั้งหมดก็จะมีจุดจบเดียวกัน เปรียบเสมือนใบไม้ที่ร่วงลงพื้นแล้วก็เน่าเป็นดิน ไม่มีใครหนีพ้นได้! นอกจากจะหาหนทางของตัวเอง และสามารถเพิกเฉยต่อกฎเกณฑ์ของสวรรค์และโลก ไม่หยุดที่จะเพิ่มความแข็งแกร่งให้ตัวเอง"

อู๋เป่ยพยักหน้า "อืม แกพูดก็มีเหตุผล"

จุยเตี้ยนบอก "เส้าเหนียน ขยันฝึกฝนเถอะ ต่อไปท่านจะพบว่า สิ่งที่ท่านได้รับที่นี่จะมีประโยชน์อย่างมหาศาลในอนาคตของท่าน!"

อู๋เป่ยถามต่อ "ประโยชน์มหาศาล?ทำไมถึงพูดแบบนั้น? "

จุยเตี้ยนตอบ "ท่านจะรู้เองในอนาคต"

หลังจากนั้นจุยเตี้ยนก็ล้มตัวลงนอนพักอยู่ในห้องของอู๋เป่ย

เมื่อได้รับวิชายุทธ์ของโลกนี้ อู๋เป่ยจึงไม่สนใจการเดินทางอีกต่อไป เขาเริ่มฝึกตนทันที

ขั้นแรกของการฝึกฝนในอาณาจักรแกนมหัศจรรย์ เขาสามารถทำสำเร็จได้อย่างรวดเร็ว เพราะวิชานี้ต้องการเปิดแค่ห้าเส้นลมปราณ แต่เขากลับเปิดได้ถึงสิบเส้น ที่น่าสนใจก็คือ ในสิบเส้นนี้ มีเพียงสามเส้นที่ตรงกับวิชา ส่วนอีกสองเส้นนั้นแม้แต่เขาเองก็ยังไม่รู้ว่ามันคืออะไร

อู๋เป่ยจึงตัดสินใจเปิดทั้งสองเส้นที่เหลือ เขาสามารถหาพบได้อย่างรวดเร็วและกระบวนการเปิดก็เป็นไปอย่างราบรื่น เมื่อเส้นลมปราณทั้งหมดถูกเปิดออก พลังชี่แท้ในร่างของเขาก็ไหลเวียนอย่างเต็มที่ เส้นลมปราณทั้งสิบสองเส้น แต่ละสามเส้นลมปราณจะสร้างวงจรการหมุนเวียนพลังชี่แท้ขึ้นมา รวมทั้งหมดเป็นสองร้อยยี่สิบวงจรพลังชี่แท้

ถ้าเปิดเพียงห้าเส้นลมปราณ จะได้แค่สิบวงจรเท่านั้น ดังนั้น วงจรพลังชี่แท้ของอู๋เป่ยจึงมากกว่าผู้บำเพ็ญทั่วไปถึงยี่สิบสองเท่า!

เมื่อวงจรพลังชี่แท้ถูกสร้างขึ้น ร่างกายของอู๋เป่ยก็เกิดปรากฏการณ์การหมุนวนของพลังชี่แท้ขึ้นมาถึงสองร้อยยี่สิบวง ซึ่งการหมุนวนของพลังชี่แท้นี้มีบทบาทอย่างมาก เพราะมันสามารถทำให้พลังชี่แท้บริสุทธิ์และแข็งแกร่งยิ่งขึ้น

ขั้นต่อไปที่เขาต้องทำคือเข้าสู่ขั้นชำระพลังวิญญาณ โดยแก่นของการฝึกนี้คือการใช้วงจรหมุนวนของพลังชี่แท้เพื่อชำระพลังวิญญาณ

ผู้บำเพ็ญทั่วไปต้องใช้วงจรหมุนวนสิบครั้งในการชำระพลังให้บริสุทธิ์ แต่สำหรับอู๋เป่ยที่มีสองร้อยยี่สิบวงจร สามารถชำระพลังได้ในคราวเดียว ทำให้ประสิทธิภาพของเขาสูงกว่ามาก

พลังชี่แท้ที่ผ่านการชำระพลังจากวงจรแรกจนถึงวงจรที่หนึ่งร้อย มันจะค่อยๆ เริ่มก่อตัวเป็นพลังวิญญาณ และเมื่อผ่านถึงวงจรที่สองร้อยยี่สิบ พลังวิญญาณของเขาก็จะกลายเป็นพลังวิญญาณระดับสวรรค์ที่บริสุทธิ์และทรงพลังที่สุด

พลังวิญญาณแบ่งออกเป็นเก้าระดับ เริ่มจากเก้าระดับจนถึงหนึ่ง และเหนือกว่าระดับหนึ่งก็คือพลังวิญญาณระดับสุดยอด ซึ่งพลังวิญญาณระดับสวรรค์คือพลังที่แข็งแกร่งที่สุดในบรรดาพลังวิญญาณทั้งหมด