ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 1900

หวงหยวนซิงนิ่งเงียบอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะกล่าวว่า: "เรื่องนี้ต้องระวังให้ดี หากผิดพลาด ตระกูลหวงของเราอาจถึงขั้นล่มสลาย!"

หวงเหวินชางกล่าวว่า: "หยวนซิง ไม่ต้องกังวล เรื่องนี้ไม่มีทางผิดพลาดแน่นอน!"

อีกด้านหนึ่ง อู๋เป่ยฝึกฝนศาสตร์วิญญาณระดับเจ็ด "มือกระชากวิญญาณ" จนสำเร็จอย่างรวดเร็ว ส่วนศาสตร์วิญญาณอีกสองอย่าง เขาไม่มีความสนใจที่จะฝึก เพราะมันต่ำเกินไปสำหรับเขา

ขณะนี้ อู๋เป่ยยื่นมือขวาออกไป พลังวิญญาณสั่นสะเทือนและมือขนาดใหญ่พลังงานก็ปรากฏขึ้นในอากาศ คว้าลงไปยังต้นไม้ใหญ่ที่พื้นทันที อากาศแข็งตัวและมือพลังงานนั้นสามารถดึงเงาลางๆ ของต้นไม้ออกมาได้ แม้ว่าต้นไม้จะไม่มีวิญญาณ แต่ก็มีพลังชีวิต "มือกระชากวิญญาณ" ก็ยังสามารถดึงพลังชีวิตของมันออกมาได้

จุยเตี้ยนเบิกตากว้างและอุทาน: "สุดยอด! แกสามารถดึงพลังวิญญาณของต้นไม้ออกมาได้!"

อู๋เป่ยกล่าวว่า: "นี่ไม่ใช่วิญญาณของต้นไม้ แต่เป็นพลังชีวิตที่มันสะสมมาเป็นร้อยปี" พูดจบ เขาก็ส่งคืนเงาของต้นไม้กลับไป

ทันใดนั้น ต้นไม้ที่สูญเสียพลังชีวิตก็กลับมาสดใสอีกครั้ง เมื่อได้รับพลังชีวิตคืน

จุยเตี้ยนกล่าวว่า: "นี่คือศาสตร์วิญญาณระดับเจ็ด แต่แกกลับเรียนรู้มันได้ในทันที ดูเหมือนว่าแกควรจะไปฝึกศาสตร์วิญญาณที่ระดับสูงกว่านี้"

อู๋เป่ยก็คิดเช่นนั้น จึงถามว่า: "แล้วถ้าฉันต้องการฝึกศาสตร์วิญญาณระดับสูงขึ้น ฉันควรจะไปที่ไหน?"

จุยเตี้ยนตอบว่า: "นั่นคงต้องไปยังเมืองใหญ่ และหาทางเฉันไปในกลุ่มพวกที่มีอำนาจ"

"กลุ่มพวกที่มีอำนาจ? หมายถึงกลุ่มใดบ้าง?"

จุยเตี้ยนคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะตอบ: "ห่างจากที่นี่ประมาณสามพันเก้าร้อยลี้ มีเมืองที่เรียกว่าเมืองห้าเทพ ในเมืองนั้นมีสำนักที่ชื่อว่าห้าเทพ สำนักนี้ก่อตั้งโดยยอดฝีมือห้าคนที่ต่อสู้กันเป็นเวลาครึ่งปีในเมืองเล็กๆ แห่งหนึ่ง จนเกิดการถ่ายทอดวิชา และกลายเป็นสำนักห้าเทพ เมืองเล็กๆ นั้นจึงค่อยๆ พัฒนากลายเป็นเมืองห้าเทพในปัจจุบัน"

อู๋เป่ยถาม: "ห้าเทพแข็งแกร่งมากหรือ?"

จุยเตี้ยนหัวเราะ: "พวกเขาเฉันสู่ระดับที่สี่ของวิชายุทธ แกคิดว่าแข็งแกร่งหรือไม่?"

"แล้วมีใครเฉันสู่ระดับที่ห้าได้บ้างไหม?"

จุยเตี้ยนส่ายหัว: "เท่าที่ฉันรู้ ยังไม่มี ระดับที่สี่เรียกว่า 'เทียนตี้' หรือจักรพรรดิแห่งสวรรค์ ห้าเทพแต่ละคนก็เพียงแค่ทะลุผ่านขั้นย่อยแรกเท่านั้น ไม่นานพวกเขาก็ล้มตายไป"

อู๋เป่ยประหลาดใจ: "ห้าเทพตายกันหมดแล้ว?"

จุยเตี้ยนพยักหน้า: "พวกเขาน่าจะหนีออกจากที่นี่ได้ แต่เพื่อที่จะบรรลุถึงระดับที่สูงขึ้น พวกเขาจึงเสี่ยงที่จะอยู่ต่อ น่าเสียดายที่ทั้งห้าคนต้องล้มตายไป"

อู๋เป่ยตกอยู่ในความคิด ถ้าเป็นเขา จะเลือกเสี่ยงอยู่ต่อหรือจะจากไปอย่างปลอดภัย?

จุยเตี้ยนมองดูเขาและพูดว่า: "แกไม่ได้คิดจะเป็นเหมือนห้าเทพใช่ไหม?"

อู๋เป่ยยิ้ม: "ฉันอยากไปดูเมืองห้าเทพก่อน ฉันอยากรู้ว่าพวกเขาบรรลุถึงระดับไหน"

จุยเตี้ยนกล่าวว่า: "ไม่ต้องรีบร้อน แกจะมีเวลาอีกสิบกว่าวัน ในช่วงนี้ ฝึกฝนต่อไปและพยายามเข้าสู่ระดับที่สอง"

อู๋เป่ยถาม: "ระดับที่สองคืออะไร?"

จุยเตี้ยนตอบด้วยดวงตาที่เปี่ยมไปด้วยความหวัง: "ระดับที่สองเรียกว่าชั้นพรสวรรค์

อู๋เป่ยถาม: "ชั้นพรสวรรค์ยังต้องใช้พลังวิญญาณหรือ?"

จุยเตี้ยนตอบว่า: "ยังไม่ถึงขั้นนั้น พลังวิญญาณต้องผ่านการเปลี่ยนแปลงหลายครั้งก่อนจึงจะเข้าสู่ชั้นพรสวรรค์ได้"

ขณะนั้น หวงเหวินชางได้นำโจ๊กเนื้อวัวเข้ามาพร้อมกับยิ้มและกล่าวว่า: "น้องชาย นี่คือโจ๊กเนื้อวัวที่ฉันต้ม ลองชิมดูสิ ฉันยังได้นำวิชายุทธมาให้แกอีกชุดหนึ่ง หวังว่าจะช่วยแกได้"

อู๋เป่ยรับวิชานั้นมาและเห็นว่ามันเขียนถึงวิชายุทธในระดับ "หลิงชู" หรืออาณาจักรแกนมหัศจรรย์ และมีคำแนะนำสำหรับการฝึกในขั้นย่อยสามขั้นต่อไป เขายิ้มและกล่าวว่า: "ขอบคุณท่านหวงมาก!"

หวงเหวินชางพูดว่า "ฉันรู้ว่าแกอาจต้องการวิชายุทธเหล่านี้อย่างมาก แต่แกค่อยๆ ฝึกไปก็ได้ ตอนนี้กินโจ๊กก่อนเถอะ" ว่าพลาง เขาก็ตักโจ๊กใส่ชามให้ด้วยตัวเอง

อู๋เป่ยกล่าวขอบคุณ เมื่อเห็นว่าโจ๊กยังร้อนอยู่ จึงพูดคุยสบายๆ กับหวงเหวินชาง และวางชามโจ๊กไว้เฉยๆ

ในขณะนั้น จุยเตี้ยนซึ่งอยู่ไม่ไกลนัก เห็นว่าไม่มีใครสนใจมัน มันจึงยื่นหัวออกมาแล้วสูบโจ๊กในชามของอู๋เป่ยจนหมดในคำเดียว พอหวงเหวินชางหันมาเห็น ก็สายเกินไปแล้ว เขาอุทานว่า "เฮ้ย! ม้าตัวนี้ทำไมมันตะกละแบบนี้!"