ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 1911

ชายคนนั้นกรีดร้อง ใบหน้าของเขาสัมผัสกับพื้นอย่างใกล้ชิด เลือดกระเซ็น และเขาก็หมดสติไปทันที

หญิงสาวที่มีรูปร่างหน้าตาบอบบางกำลังนั่งอยู่บนพื้นพร้อมกับเสื้อผ้าที่ไม่เรียบร้อย มองดูอู๋เป่ยที่จู่ๆ ก็ปรากฏตัวขึ้นอย่างชวนฝัน

อู๋เป่ยเหลือบมองเธอ: "เจ้าไม่เป็นอะไรใช่ไหม?"

ผู้หญิงคนนั้นรีบจัดเสื้อผ้าของเธอแล้วพูดว่า "ขอบคุณคุณชายที่ช่วย ฉันสบายดี"

อู๋เป่ยพยักหน้า หันหลังกลับและจากไป หลังจากเดินไปไม่กี่ก้าว จู่ ๆ เธอก็ร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด

เขาไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากหยุด และเมื่อเขาหันหลังกลับ ก็เห็นว่าเท้าซ้ายของหญิงสาวแพลง ปรากฎว่าพละกำลังของเธอด้อยกว่าศิษย์พี่มาก เมื่อเธอดิ้นรนเมื่อสักครู่นี้ เท้าซ้ายของเธอได้รับบาดเจ็บสาหัสและแขนของเธอก็เต็มไปด้วยรอยฟกช้ำ

เมื่อเห็นเธอยืนขึ้นด้วยความยากลำบาก อู๋เป่ยก็เงียบไปครู่หนึ่งแล้วพูดว่า "ฉันจะช่วยรักษาเธอนะ"

เขาเดินเข้าไปหาหญิงสาวแล้วกล่าว "นั่งลง"

ผู้หญิงคนนั้นนั่งลงอย่างเชื่อฟัง อู๋เป่ยจับเท้าของเธอด้วยมือทั้งสองข้าง ชั่งน้ำหนักเล็กน้อย จากนั้นก็ออกแรงอย่างกะทันหัน มีเสียง "คลิก" และผู้หญิงคนนั้นก็ฟื้นคืนความสามารถในการเคลื่อนไหวอีกครั้งในทันที

เธอถอนหายใจเบา ๆ และรู้สึกได้ว่าความเจ็บปวดหายไปทันที

อู๋เป่ยบีบเธออีกสองสามครั้งด้วยพลังวิญญาณของเขาเพื่อเปิดเส้นลมปราณที่ถูกปิดกั้น หญิงสาวรู้สึกอบอุ่นที่เท้าของเธอ ใบหน้าที่สวยงามของเธอเปลี่ยนเป็นสีแดงเล็กน้อยแล้วถามว่า “ไม่ทราบวว่าคุณชายมีนามว่าอะไร?”

“ฉันชื่อหลี่ซวนเป่ย”

ผู้หญิงคนนั้นอุทาน: "คุณคือคุณชายหลี่ อันดับหนึ่งคนใหม่!"

อู๋เป่ยพูดอย่างใจเย็น: "ผู้มาใหม่ไม่กล้าเป็นอันดับหนึ่ง การประชุมนี้เพิ่งเริ่มต้นเท่านั้น"

ผู้หญิงคนนั้นยิ้มและพูดว่า: "คุณชายที่แม้แต่เจ้าสำนักก็ให้ความสนใจมาก อันดับหนึ่งต้องเป็นของคุณ ฉันชื่ออันเตี๋ยอีขอบคุณที่ช่วยฉัน"

อู๋เป่ย: "ไม่เป็นไร ไม่ได้เหนื่อยอะไร เธอลองค่อย ๆ เดินดูสิ"

เมื่อกล่าวเช่นนั้น เขาก็วางเท้าของนเตี๋ยอีลง

นเตี๋ยอีเดินไปสองสามก้าวตรงจุดนั้นและพูดด้วยความประหลาดใจ: "ทุกอย่างเรียบร้อยดี ขอบคุณมาก!"

อู๋เป่ย: “งั้นฉันก็จะลาแล้ว”

นเตี๋ยอีเริ่มกังวลและพูดอย่างรวดเร็ว: "คุณชาย เราไปด้วยกันได้ไหม?"

อู๋เป่ยพูดอย่างใจเย็นว่า : "แนะนำว่าอย่าไปกับฉัน มีคนจำนวนมากกำลังพุ่งเป้ามาที่ฉัน ถ้าคุณอยู่กับฉัน สถานการณ์ของคุณจะเป็นอันตรายมาก"

ผู้หญิงคนนั้นสะดุ้ง แต่แล้วเธอก็กัดฟันแล้วพูดว่า: "คุณชายกำลังตกอยู่ในอันตราย ฉันควรจะอยู่กับคุณสิ!"

อู๋เป่ยอดไม่ได้ที่จะหัวเราะ: "ฉันอาจถูกพวกเขากำจัด และชะตากรรมของคุณก็อาจจะไม่ดีเช่นกัน คุณไม่กลัวเหรอ?"

อันเตี๋ยอีกัดฟันและพูดว่า: "แน่นอนว่าฉันกลัวตาย แต่คุณชายช่วยชีวิตฉันไว้ ถ้าฉันตาย ฉันจะชดใช้หนี้ให้คุณชาย!"...

อู๋เป่ยประทับใจในความกล้าหาญของผู้หญิงคนนี้ เขายิ้มเล็กน้อยแล้วพูดว่า "เอาล่ะ ในเมื่อเธอยืนกรานที่จะทำเช่นนี้ ก็ไปกับฉันเถอะ"

อันเตี๋ยอีดีใจมากและพูดว่า "ขอบคุณคุณชาย!"

ตอนนั้นเองอู๋เป่ยก็ปลุก"ศิษย์พี่" ที่ยืนอยู่บนพื้นให้ตื่นขึ้น ทันทีที่คนหลังลืมตาขึ้น เขาก็ตะโกนขึ้นมาว่า "แกกล้าแอบโจมตีฉันงั้นเหรอ" ตระกูลเสียนของฉันจะไม่ไว้ชีวิตแก!”

"ผลั๊วะ!"

อู๋เป่ยเตะหัวเขาทำให้เขาหมดสติอีกครั้ง

อันเตี๋ยอีกังวลเล็กน้อยและพูดว่า: "ตระกูลเสียนเป็นหนึ่งในสิบตระกูลที่ใหญ่ที่สุดในเผ่าพันธุ์มนุษย์ พวกเขาแข็งแกร่งมากจริง ๆ คุณชายทำให้เขาขุ่นเคืองเพราะฉัน อันเตี๋ยอีรู้สึกไม่สบายใจจริง ๆ "