ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 1912

อู๋เป่ยยิ้มให้ฟูจิโกะแล้วพูดว่า "ขอโทษที่ทำให้เธอขุ่นเคืองขนาาดนี้" จากนั้นเขาก็หันกลับมาและเรียกอันเตี๋ยอีเพื่อสำรวจต่อ

เมื่ออันเตี๋ยอีเห็นว่าเขากลับมาอย่างปลอดภัย หัวใจที่แขวนอยู่ของเธอก็คลายลง เธอถามถึงสถานการณ์และได้รู้ว่าอู๋เป่ยฟันเถาวัลย์ไปเยอะมากจู่ๆ เธอก็รู้สึกว่าอู๋เป่ยน่ากลัวยิ่งกว่าเถาวัลย์โลหิตเสียอีก!

อู๋เป่ยอธิบายว่า “เถาวัลย์พวกนี้เป็นของดี พอกลับไปก็เอามาปรุงยาอายุวัฒนะได้”

ตอนนี้เขามีจิตวิญญาณที่แท้จริงแล้วก็สามารถทำยาอายุวัฒนะได้ แต่ยังไม่พบเตายาที่เหมาะสม

หลังจากเดินไปได้สักพัก อู๋เป่ยก็คิดออกและพูดด้วยรอยยิ้มว่า “ถ้าอยากนอนก็จะมีคนเอาหมอนมาให้ ดูเหมือนมีเตายาอยู่ข้างหน้านะ!"

อันเตี๋ยอีถามด้วยความประหลาดใจ: “เตายางั้นหรือ?”

อู๋เป่ยพยักหน้าและกล่าวว่า "แต่มันมีซอมบี้สี่ตัวนั่งอยู่รอบเตายานะสิ"

อันเตี๋ยอี: "งั้นเราทำยังไงกันดี?"

อู๋เป่ย: "ถ้าอยากได้เตายาก็ต้องกำจัดผีดิบ"

พูดจบก็เดินตรงไปยังเตายา

ห่างจากเตายาเพียงยี่สิบก้าว ผีดิบสี่ตัวก็กระโดดขึ้นมาและพุ่งเข้ามาหาเขาราวกับสายฟ้า ผีดิบทั้งสีาตัวถูกสร้างจากชายผู้แข็งแกร่งจากอาณาจักรที่สอง และพลังการต่อสู้ของพวกมันก็น่าทึ่งมาก

อู๋เป่ยถืออาวุธแห่งทหารเทพและมีมือใหญ่ลอยออกมาจากเหนือหัวของเขาเพื่อโจมตีผีดิบ มันคือศาสตร์วิญญาณระดับเจ็ด !

"ตูม!"

ผีดิบทั้งสี่ตัวถูกกระแทกออกไป แต่พวกมันก็กระโดดขึ้นมาอีกครั้งและตะครุบอู๋เป่ยต่อ

อู๋เป่ยขมวดคิ้ว: "เขาเก่งมากทีเดียว! กระบี่ผ่าภูเขา ฉันจะทำลายมันซะ!"

ด้วยแรงจากดาบสั้นในมือ ดาบยาวขนาดใหญ่ก็ปรากฏขึ้นในมือของเขา ด้วยการกวาดแสงดาบ ผีดิบทั้งสี่ก็ถูกสับเป็นแปดชิ้น!

อู๋เป่ยฆ่าผีดิบสี่ตัวด้วยกระบี่เล่มเดียว ทิ้งให้อันเตี๋ยอีตกตะลึง

หลังจากเก็บเข้าฝักดาบแล้ว เขาก็ก้าวไปข้างหน้าเพื่อตรวจสอบผีดิบ และพบว่าพวกมันไม่มีลมปราณเลย จากนั้นเขาก็เดินไปที่เตายา

เตายามีดินลอยอยู่ด้านล่าง และมีตะไคร่น้ำเหมือนอยู่มานานแล้ว

เขาเอามือใหญ่โอบหูเตายาแล้วดึงขึ้นจากดินด้วยแรงยก เมื่อเช็ดพื้นผิวเตาให้สะอาดแล้ว ก็สังเกตกลไกและรูปธรรมในเตายา ดวงตาของเขาค่อย ๆ สว่างขึ้น แล้วกล่าวว่า "เตายานี้ค่อนข้างดีเลย แม้ว่าจะถูกวางไว้ โลกที่ฉันอาศัยอยู่ก็มีคุณภาพโดยเฉลี่ยแบบนี้เช่นกัน!”

อันเตี๋ยอีก็พอใจกับเขาเช่นกัน: "คุณชาย มันใช้ทำยาอายุวัฒนะได้หรือไม่?"

อู๋เป่ย: "แน่นอนสิ ไม่เพียงแต่จะปรุงยาได้เท่านั้นนะ แต่ยังสกัดยาอายุวัฒนะได้อีกด้วย"

หลังจากนั้นก็ใส่เตายาเข้าไปในวงแหวนอวกาศ

จากนั้น ไปไม่ไกลนักอู๋เป่ยก็หยุดอีกครั้ง เขาพูดอย่างใจเย็นว่า : "ท่านทั้งหลาย รอฉันอยู่งั้นหรือ?"

ร่างพร่ามัวทั้งสิบเดินออกมาจากหมอก พวกเขาคือผู้มาใหม่ที่เคยไปเยี่ยมอู๋เป่ยมาก่อน แต่กลับล้มเหลวในการพบเห็นเขา

หนึ่งในนั้นหัวเราะเยาะ: "คุณวิ่งเร็วมาก เราไล่ตามคุณมานานแล้ว!"

อู๋เป่ย: "ฉันไม่คุ้นหน้าเลย คุณต้องการอะไรจากฉัน"

อีกคนพูดว่า: "ไม่มีอะไร ฉันได้ยินมาว่าคุณเก่งในการต่อสู้และอ้างว่าเก่งที่สุดในหมู่ผู้มาใหม่ วันนี้เราอยากจะรวมตัวมาพบเจอกับคุณหน่อย!"

“อยากจะเจอฉันฉัน? อยากทุบตีฉันให้ตายหรือเปล่า?” อู๋เป่ยพูดอย่างใจเย็น

ทั้งสิบคนเงียบไป หลังจากนั้นไม่กี่วินาที ก็มีคนหนึ่งพูดว่า: "ศิษย์พี่ศิษย์น้องทั้งหลาย ไม่จำเป็นต้องพูดอะไรอีก ฆ่าเจ้านี้ก่อนแล้วค่อยพูดเถอะ!"