ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 1933

อู๋เป่ยพูดอย่างเฉยเมย “ใครกล้ารับเงินของฉันล่ะ?” พูดจบก็ยื่นมือออกไปผลัก ทางเข้าดินแดนแห่งนินจาพังทลายลงโดยตรง เผยให้เห็นวังวนแห่งห้วงเวลาขนาดใหญ่ เขาและเหม่ยไต้เดินเข้าไปโดยตรง

ทันใดนั้น ทั้งสองก็มาถึงดินแดนแห่งนินจา และมองเห็นทั้งดินแดนแห่งนินจาได้ขยายออกไปหลายเท่าเมื่อเทียบกับเมื่อก่อน สัมผัสได้ว่า ที่นี่มีพลังอันทรงพลังดำรงอยู่มากมาย

ทั้งสองร่อนลงบนที่ราบรกร้างและกำลังจะไปหาซิงเยี่ย มีชายและหญิงในชุดคลุมสีขาวเหินมาจากระยะไกลมาหยุดที่ตรงหน้าอู๋เป่ย ใบหน้าของชายคนนั้น ราวกับประเต็มไปด้วยแป้ง สีขาวทั้งหน้า มีลูกตาเป็นสีฟ้า มีจมูกแหลมและยาว ดูค่อนข้างแปลก

ผู้ชาย: "ฉันทูตแสวงหาวิญญาณแห่งซวนเทียนเทพชั้นสูง ตามคำสั่งของเทพชั้นสูง โปรดตามไปที่วังซวนเทียน!”

อู๋เป่ย: “นำทาง!”

หลังจากบินตามทูตแสวงวิญญาณไปได้สักพัก ก็เห็นวังที่หรูหราและสง่างามมาก ผู้คนที่ยืนอยู่หน้าพระราชวังกลายเป็นเล็กนิดเดียว พระราชวังวังสูงเสียดฟ้า จนส่วนบนหายเข้าหมู่เมฆ พระราชวังปกคลุมไปด้วยแมลงและงูที่เป็นสีทองอย่างหนาแน่น ซึ่งแปลกมาก

เมื่อเข้าไปในพระราชวัง สภาพแวดล้อมรอบด้านก็สว่างขึ้นทันที มีร่างสูงพันฟุตสี่ร่างปรากฏขึ้นทั้งสี่ด้าน ทั้งสี่จ้องมองไปที่อู๋เป่ยเปล่งความกดดันอย่างมาก

อย่างไรก็ตาม อู๋เป่ยแกว่งแขนทั้งคู่ของเขา ร่างกายของเขาก็ขยายสูงขึ้นเป็นแปดพันฟุตในทันที ทำให้สิ่งมีชีวิตขนาดพันฟุตทั้งสี่ที่อยู่ตรงหน้าเขา เหมือนเช่นเดียวกับสิงโตและหนู กลายเป็นความแตกต่างอย่างมาก

อู๋เป่ยที่ก้มมองจากเบื้องสูง แรงกดดันที่น่าสะพรึงกลัวของเขาทำให้ชายแข็งแกร่งทั้งสี่คนค่อยๆ โค้งหลัง และในที่สุดพวกเขาก็คุกเข่าลงบนพื้นอย่างเชื่อฟัง

“พวกคุณอยากเจอฉัน?” เขาถามอย่างเฉยเมย

เดิมทีพวกเขาทั้งสี่ต้องการแสดงพลังให้อู๋เป่ย แต่พวกเขาไม่คิดว่าเขาจะแข็งแกร่งขนาดนี้ หนึ่งในนั้นพูดว่า: "ปรมาจารย์ปรุงยาหลี่ คุณจำหมาน้อยเจียงฮวาหยางไม่ได้แล้วหรือ?"

อู๋เป่ยพูดว่า: "คุณคือลูกชายของเจียงฮวาหยาง ปู่ของเจียงหยู่เหลียง?”

“ถูกต้อง” ชายคนนั้นพูดอย่างรวดเร็ว โดยไม่อยากคุกเข่าบนพื้นอีกต่อไป

อู๋เป่ยกลับไม่ยอมปล่อยเขา พูดด้วยรอยยิ้ม: "ที่แท้เป็นบรรพบุรุษของตระกูลเจียง ฮ่าฮ่า ระดับพลังยุทธ์ของคุณไม่เลวเลยนะ”

ชายคนนั้นพูดว่า “ผมเจียงเชียนหลาน”

อู๋เป่ย: “เจียงเชียนหลาน พวกนายเอาคนของฉันซิงเยี่ยไปขังไว้ไหน?”

เจียงเฉียนหลานพูดอย่างรวดเร็ว “เรียนปรมาจารย์ปรุงยาหลี่ เธออยู่ที่ตำหนักด้านหลัง เราปฏิบัติต่อเธออย่างสุภาพ เหตุผลหลักคือแค่อยากพบปรมาจารย์ปรุงยาหลี่”

อู๋เป่ยพูดด้วยรอยยิ้มครึ่งๆ “จริงเหรอ? เป็นนายที่อยากพบฉัน?”

“เปล่าครับ คือหมาน้อยเจียงฮวาหยาง”

อู๋เป่ยตอบรับ “อืม” คำหนึ่ง: "คุณก็คือเทพชั้นสูงของซนเทียนสินะ?

เจียงเชียนหลาน: “ใช่แล้ว คนภายนอกเรียกผู้น้อยเช่นนี้”

อู๋เป่ย: “อีกสามคนคือเทพชั้นสูงของญี่ปุ่น?”

เจียงเฉียนหลาน: “ครับ พวกเราสี่คนเป็นศิษย์อาจารย์เดียวกัน”

“คือเทพชั้นสูงอู๋คนนั้นใช่ไหม?”

เจียงเฉียนหลาน: “ใช่แล้ว อาจารย์ของเราอาศัยอยู่ใกล้ๆ นี้"

อู๋เป่ย: "พาฉันไปพบอาจารย์ของนายหน่อย"

เขาไม่สนใจคนพวกนี้ เขาอยากรู้ว่าเทพชั้นสูงอู๋เป็นคนแบบไหน

เจียงเชียนหลานรู้สึกลำบากใจเล็กน้อย แต่หลังจากมองไปที่อู๋เป่ยเขาก็รีบพูดว่า: "อาจารย์กำลังเข้าฌาน พรุ่งนี้ค่อยไปพบได้ไหม?”

อู๋เป่ยไม่ได้อะไรมาก พูดว่า “ได้"

ในเวลานี้ ซิงเยี่ยได้ถูกนำตัวมาหาเขาแล้ว เมื่อเห็นอู๋เป่ยมาถึง ซิงเยี่ย รู้สึกดีใจอย่างยิ่ง พูดอย่างมีความสุขว่า “นายท่าน!”

อู๋เป่ย : “ซิงเยี่ย พวกเขาไม่ได้ทำอะไรคุณใช่ไหม?”

ซิงเยี่ยส่ายหัว “นายท่าน ฉันสบายดี”