ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 1934

เจียงหยู่เหลียง กลอกตาแล้วพูดว่า "ดินแดนแห่งนินจานี้มันก็แค่ชื่อที่ประเทศญี่ปุ่นเรียกขาน ชื่อจริงของมันคือ "ดินแดนสมบัติสวรรค์" ดินแดนสมบัติสวรรค์นี้มีสมบัติมากมาย ตระกูลเจียงเราที่แห่งนี้ ก็เพื่อสมบัติชิ้นหนึ่ง “เตาศักดิ์สิทธิ์" นี้มา

อู๋เป่ย: “เตาศักดิ์สิทธิ์?”

เจียงหยู่เหลียง “เตาศักดิ์สิทธิ์สามารถหล่อหลอมทุกสรรพสิ่งในโลก ดึงเอาพลังเทพชั้นเทพ ว่ากันว่า เดิมทีเผ่าเทพก็ไม่แข็งแกร่ง ยังไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเผ่าเซียน ต่อมาเผ่าเซียนก็อาศัยเตาศักดิ์สิทธิ์เพื่อขัดเกลาพลังเทพ เพิ่มความแข็งแกร่งอย่างรวดเร็ว จนครองยุคในที่สุด"

อู๋เป่ย: "ในเมื่อมันล้ำค่าเช่นนี้ เผ่าเทพเอามาไว้ที่นี่ได้อย่างไร?"

เจียงหยู่เหลียง : “แท้จริงแล้ว ในยุคแรกสุด เผ่าเทพถูกเผ่าเซียนปราบปรามไว้ ซึ่งก็คือในเวลานั้น เผ่าเทพได้สูญเสียเตาศักดิ์สิทธิ์ไปนั่นเอง เตาศักดิ์สิทธิ์หายไปอย่างไร้ร่องรอย จนกระทั่งปู่ของฉันค้นพบที่อยู่ของมัน"

อู๋เป่ย: "พวกนายหาเตาศักดิ์สิทธิ์พบแล้ว?"

เจียงหยู่เหลียง: "ใช่ พบเตาศักดิ์สิทธิ์แล้ว แต่เราใช้ไม่ได้ จึงไม่มีประโยชน์แก่ตระกูลเจียงของเรา"

เขากล่าวต่อว่า "ปรมาจารย์ปรุงยาหลี่ ท่านเป็นผู้เก่งกาจด้านปรุงยายิ่งนัก ไม่รู้ว่าเตานี้จะมีประโยชน์กับท่านหรือไม่?”

อู๋เป่ย: “ประโยชน์หรือไม่ ต้องดูก่อนถึงจะรู้”

เจียงหยู่เหลียง: “ครั้งที่แล้วฉันขอให้คุณปรุงยาอายุวัฒนะ คราวนี้ ต้องช่วยผมแปรหลอมเพิ่มกว่าเดิมนะ"

อู๋เป่ย: "ตกลงกันได้"

เจียงหยู่เหลียงหมุนตัว: "ปรมาจารย์ปรุงยาหลี่ เราไปดูเตาศักดิ์สิทธิ์กันก่อนเถอะ!”

อู๋เป่ย: “ไม่รีบ นายกลับไปก่อน พรุ่งนี้ค่อยมาหาฉัน”

เจียงหยู่เหลียง ยิ้มแล้วพูดว่า "ก็ได้พรุ่งนี้ฉันจะมาเชิญปรมาจารย์ปรุงยาหลี่"

พอเจียงหยู่เหลียงหลังจากจากไป เขาก็เยาะเย้ย และพูดกับซิงเยี่ย: "ดูเหมือนว่าตระกูลนี้ยังไม่ตายใจ อยากจะลอบวางแผนฉัน"

ตอนนี้เขาคือราชานักบุญในแดนราชานักบุญ ทันทีที่เจียงหยู่เหลียงปรากฏตัว เขาก็รู้ว่าเบื้องหลังมีอันตรายอยู่

ซิงเยี่ย: "นายท่าน เช่นนั้นอย่าไปดีกว่า"

อู๋เป่ยกล่าวว่า "พวกเขาต้องการทำร้ายฉัน นี่เป็นเพียงความปรารถนาฝ่ายเดียว สุดท้ายไม่เพียงแต่จะไม่ทำอะไรฉันได้เท่านั้น แต่ยังปรารถนาความต้องการฉันได้”

คุสะ ทามาฮิเมะ: “ยังไงซะ ปรมาจารย์ปรุงยาหลี่ต้องระวังไว้ก่อนนะคะ!”

อู๋เป่ย: “คุมะ ทามาฮิเมะ คุณอยู่ในที่นี้นานแล้ว คิดว่าต้องมีความเข้าต่อดินแดนแห่งนินจาพอประมาณ"

คุสะ ทามาฮิเมะ: “สถานที่แห่งนี้ถูกเรียกว่าดินแดนสมบัติสวรรค์จริง แต่ก็มีต้องห้ามอยู่หลายแห่ง และไม่มีใครสามารถทำลายมันได้"

อู๋เป่ย: “โอ้ พวกคุณก็ไม่สามารถมองสถานการณ์เห็นภายในต้องห้ามชัดเจน?”

คุสะ ทามาฮิเมะพยักหน้า “ใช่ มีสถานที่ที่คล้ายกันหลายแห่ง ก่อนหน้านี้มียอดฝีมือจำนวนมากเข้ามาดินแดนสมบัติสวรรค์พยายามเปิดต้องห้าม แต่สุดท้ายก็ล้มเหลวทั้งหมด"

อู๋เป่ย: “เป็นคนระดับพลังยุทธ์ใด?”

คุมะ ทามาฮิเมะ: “มีเต้าจวิน และมีต้าเต้าจุน ได้ยินมาว่าผู้แข็งแกร่งแห่งยุคก็มา แต่สุดท้ายพวกเขาก็ล้มเหลวทั้งหมด”

อู๋เป่ย:”รู้สาเหตุหรือไม่?”

คุมะ ทามาฮิเมะ:”ไม่ชัดเจนค่ะ"

อู๋เป่ยคิดอยู่ครู่หนึ่ง:"ดูเหมือนว่าดินแดนสมบัติสวรรค์นี้ควรค่าแก่การสำรวจ"

ในวันนั้น อู๋เป่ยทำความเข้าใจเกี่ยวกับดินแดนสมบัติสวรรค์ในปัจจุบันจากคุมะ ทามาฮิเมะแล้วพูดว่า: "คุมะ ทามาฮิเมะ ช่วยพาฉันไปที่ต้องห้ามด้วย"

คุมะ ทามาฮิเมะพยักหน้า: "ได้ค่ะ!"

เมื่อพลบค่ำ อู๋เป่ยมาถึงภูเขาเป็นสีทองอร่าม ห่างจากตีนเขาประมาณสิบไมล์ มีต้องห้ามอันทรงพลัง ซึ่งสิ่งมีชีวิตไม่สามารถเข้าไปได้ อย่างไรก็ตาม ผู้คนภายนอกสามารถเห็นว่ามีสิ่งมีชีวิตจำนวนมากอาศัยอยู่ในพื้นที่ต้องห้าม

คุสะ ทามาฮิเมะ: "ที่นี่เป็นสถานที่ต้องห้ามที่มีชื่อเสียงมาก เรียกว่า "ยอดเขาแสงสีทอง"

ในเวลานี้ อู๋เป่ยพบว่ามีผู้บำเพ็ญนับพันคนอยู่รอบๆ ยอดเขาแสงสีทอง พวกเขาทั้งหมดพยายามที่จะทำลายต้องห้าม เพื่อจะเข้าสู่ยอดเขาแสงสีทอง แต่ก็ไม่มีใครทำสำเร็จ