ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 1964

ในขณะนั้น เขาศักดิ์สิทธิ์มีรูปลักษณ์เป็นสตรีงามสง่า ผู้เป็นผู้แข็งแกร่งแห่งยุค อู๋เป่ยมักให้เธอดูแลบ้านเรือน และเพราะเช่นนี้เขาจึงไม่ต้องกังวลเรื่องความปลอดภัยของครอบครัวเมื่อออกไปข้างนอก

เธอยิ้มและพูดว่า “ที่จริงแล้วในร่างของข้ามีการสร้างโลกแห่งตัวเอง เพียงแค่มีพลังจักรวาลก็เพียงพอ ข้าก็สามารถสร้างทรัพยากรทั้งหมดที่ต้องการได้”

อู๋เป่ยพูดว่า “ข้าสามารถแบ่งพลังจากแกนจักรวาลให้กับเจ้าได้บางส่วน”

เขาศักดิ์สิทธิ์พยักหน้า “หากมีพลังจากแกนจักรวาล การทำทุกอย่างก็ไม่ใช่ปัญหา แต่ในระยะเวลาเพียงหนึ่งร้อยปี จำนวนประชากรอาจเพิ่มขึ้นสิบเท่า”

อู๋เป่ยตอบ “คนเยอะไม่ใช่เรื่องเสียหายอะไร โลกที่เจ้าสร้างคล้ายกับทวีปฮวงโบราณ ขยายไปสิบเท่าก็ยังอยู่ได้”

ทั้งสองตกลงกัน อู๋เป่ยจึงจัดหาพลังจากแกนจักรวาลให้เธอ และเขาศักดิ์สิทธิ์ก็ปรับการหมุนเวียนของเวลาให้เร็วขึ้น

ในช่วงเวลานั้น อู๋เป่ยได้ส่งพลังจากแกนจักรวาลอย่างต่อเนื่องให้กับเธอ โลกของเธอเริ่มมีการเปลี่ยนแปลงที่รุนแรง แต่ผู้คนในโลกนั้นกลับไม่ได้รู้สึกถึงความแตกต่าง ยังคงใช้ชีวิตและฝึกตนอย่างปกติ เขาศักดิ์สิทธิ์ยังตั้งชื่อโลกที่เลียนแบบทวีปฮวงโบราณนี้ว่า “โลกฮวง”

อู๋เป่ยส่งพลังไปสามวัน โลกฮวงหนึ่งร้อยปีได้ผ่านไป ในเวลานั้น ผู้คนได้สร้างครอบครัวและสืบทอดรุ่นต่อรุ่นเป็นสี่ห้ารุ่นตามที่เขาศักดิ์สิทธิ์คาดไว้ ประชากรเพิ่มขึ้นเกือบสิบเท่า จำนวนประชากรใกล้แตะห้าหมื่นล้าน

จำนวนคนมากมายเช่นนี้ย่อมต้องใช้ทรัพยากรมหาศาล แต่โลกของเขาศักดิ์สิทธิ์สามารถแปลงพลังจักรวาลให้กลายเป็นทรัพยากรที่ต้องการ ทำให้ในร้อยปีที่ผ่านมา โลกฮวงมีการผลิตผู้ฝึกฝนเที่ยงแท้ที่เก่งเป็นจำนวนมาก

เมื่อครบหนึ่งร้อยปี อู๋เป่ยจึงเข้าสู่โลกฮวง ในระยะเวลาร้อยปีนี้ เขาไม่ได้เข้าไปแทรกแซงโลกฮวง ทุกสิ่งเกิดขึ้นตามธรรมชาติ

เขาจึงได้เห็นว่า ในโลกฮวงมีการสร้างประเทศขึ้นมากมาย ซึ่งบางประเทศมีความแข็งแกร่งสูงสุดและปกครองระเบียบในโลกฮวง ประเทศต่างๆ ยังได้ร่วมกันก่อตั้งสถาบันฝึกตนเซียนอมตะ เพื่อฝึกอบรมบุคลากร

คู่มือการฝึกตนที่อู๋เป่ยมอบให้เมื่อร้อยปีก่อน ถูกนำไปใช้เป็นตำราหลักและจัดแสดงในพิพิธภัณฑ์ ขณะเดียวกันเขาก็ถูกเคารพนับถือเป็นศาสดาใหญ่และบูชาในวิหาร

เขาศักดิ์สิทธิ์ในร่างของสตรียิ้มและถามว่า “เจ้ารู้ไหมว่าในร้อยปีที่ผ่านมา โลกฮวงมีการบรรลุถึงเซียนสุญญตามากแค่ไหน?”

อู๋เป่ยถามว่า “มากแค่ไหน?”

เขาศักดิ์สิทธิ์พูดว่า “เส้นทางแห่งเซียนเหมาะสมกับการฝึกตนวิชายุทธ์ของเผ่าพันธุ์มนุษย์อย่างที่คิดไม่มีผิด เมื่อเทียบกับวิถีเซียนของเผ่าเซียนในอดีต อัตราความสำเร็จในการฝึกตนของมนุษย์เพิ่มขึ้นเป็นร้อยเท่า โดยประมาณ ทุกๆ หนึ่งร้อยเจ็ดสิบคนจะมีคนหนึ่งที่สามารถฝึกตนได้ ทุกๆ หนึ่งพันห้าร้อยสามสิบคนจะสามารถเกิดเป็นคนเซียน ทุกๆ เก้าสิบคนเซียนจะสามารถเกิดเป็นตี้เซียน และทุกๆ สองร้อยห้าสิบตี้เซียน จะสามารถเกิดเป็นเซียนสุญญตา”

อู๋เป่ยตาเป็นประกาย “ถ้าอย่างนั้น ทุกๆ ห้าร้อยล้านคน จะมีเซียนสุญญตาหนึ่งคนใช่ไหม?”

เขาศักดิ์สิทธิ์ยิ้มและพูดว่า “ถูกต้อง ดังนั้นในปัจจุบันโลกฮวงมีเซียนสุญญตาประมาณหกแสนคน”

อู๋เป่ยพยักหน้า “ถ้าเป็นวิถีเซียนอมตะแบบเดิม สูงสุดก็ได้แค่ห้าพันเซียนสุญญตา ดีมาก! ถ้ามีเซียนสุญญตาห้าพันคน โลกแห่งเซียนสวรรค์ของข้าก็จะเริ่มทำงานได้แล้ว”

ทันใดนั้น ท่ามกลางอากาศก็ปรากฏประตูขึ้นมา ประตูนี้นำทางไปยังโลกแห่งเซียนสวรรค์ของอู๋เป่ย ในร้อยปีที่ผ่านมา โลกฮวงได้สะสมเซียนสุญญตาเป็นจำนวนมาก แต่เขาศักดิ์สิทธิ์ยังคงปิดทางออกเอาไว้ ทำให้พวกเขายังไม่สามารถเข้าสู่โลกแห่งเซียนสวรรค์ได้