ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 1970

เฮยเผากัดฟันพูดว่า “ฝ่าบาท ภูเขาศักดิ์สิทธิ์นี้มีความสำคัญอย่างยิ่งต่อเผ่าปีศาจของเรา พวกเราจำเป็นต้องนำมันไป”

อู๋เป่ย : “ถ้าท่านยืนกรานจะนำไป ก็ได้ แต่ต้องเอาชนะข้าให้ได้เสียก่อน หากทำได้ ภูเขาศักดิ์สิทธิ์นี้จะเป็นของท่าน”

เฮยเผาสีหน้าไม่สู้ดีนัก เพราะเขารู้ดีว่าไม่มีทางเอาชนะอู๋เป่ยได้ จึงพูดด้วยความจนใจว่า “ฝ่าบาท เรื่องนี้เกรงว่าผู้เบื้องบนอาจไม่ยอมรับ”

อู๋เป่ย : “ถ้าพวกเขาไม่พอใจ ก็ให้พวกเขามาหาข้าที่นี่ ข้ายินดีต้อนรับ”

เฮยเผาไม่กล้าพูดอะไรอีก ได้แต่พยักหน้ารับ เพราะเขาไม่กล้าทำให้อู๋เป่ยโกรธ

จากนั้นเฮยเผาก็ออกคำสั่งให้ปี้ซวนเริ่มจัดการรวบรวมเหล่าเผ่าปีศาจในพื้นที่ เตรียมย้ายออกจากทะเลแห่งนี้ไปหาที่อยู่ใหม่

ขณะเดียวกัน อู๋เป่ยนั่งอยู่ในตำหนัก ใคร่ครวญถึงแผนการในอนาคตว่าจะทำอย่างไรต่อไป

ผ่านไปกว่าหนึ่งชั่วยาม อยู่ๆ ก็มีประตูเปิดขึ้นกลางอากาศ เบื้องหลังประตูนั้นมีเงาหนึ่งก้าวออกมา เป็นผู้บำเพ็ญจากเผ่าปีศาจที่มีลมปราณแข็งแกร่งกว่าเฮยเผา รูปลักษณ์เซี่ยงของเขาคล้ายมนุษย์ สวมชุดเกราะสีม่วงทองที่เปล่งประกายฆ่าฟัน บริเวณหว่างคิ้วมีเกล็ดสีดำปรากฏอยู่

กลิ่นอายของผู้บำเพ็ญจากเผ่าปีศาจผู้นี้แปลกประหลาด เขาไม่ได้เป็นทั้งปีศาจศักดิ์สิทธิ์หรือบรรพบุรุษปีศาจ แต่พลังของเขากลับสูงส่งยิ่งนัก เขานั่งลงตรงข้ามอู๋เป่ยแล้วพูดว่า “ชื่อเสียงของฝ่าบาทแห่งเผ่าพันธุ์มนุษย์นั้นไม่เกินจริง ท่านแข็งแกร่งจริงๆ”

อู๋เป่ยจ้องมองชายตรงหน้าก่อนเอ่ยถาม “ท่านคือใคร?”

เผ่าปีศาจผู้นั้นหัวเราะ : “ท่านน่าจะดูออกแล้วว่าข้ามีกลิ่นอายของปีศาจ แต่ข้าไม่ได้เป็นปีศาจทั้งหมด”

อู๋เป่ยพูดต่อ : “กลิ่นอายของท่านมีกลิ่นของเผ่าหวู่ปะปนอยู่”

อีกฝ่ายยิ้มพลางตอบ : “ถูกต้อง ข้าเป็นปีศาจ แต่ในสายเลือดของข้ามีสายเลือดของเผ่าหวู่ไหลเวียนอยู่ พ่อของข้าเป็นผู้แข็งแกร่งแห่งยุคของเผ่าหวู่! ข้าขอแนะนำตัว ข้าชื่อ อู๋จี๋”

อู๋เป่ยพูดด้วยความประหลาดใจ “ข้านึกว่าเผ่าหวู่สูญสิ้นไปแล้วเสียอีก”

อู๋จี๋หัวเราะ : “สูญสิ้นหรือ? เป็นไปไม่ได้! ผู้แข็งแกร่งแห่งยุคของเผ่าหวู่เราได้ยึดครองจักรวาลอีกแห่งและกลายเป็นจ้าวแห่งที่นั่น! ในจักรวาลแห่งนั้น เผ่าหวู่ของเรามีอำนาจมากกว่าเผ่าเทพในจักรวาลนี้เสียอีก!”

อู๋เป่ยถามกลับ “ถ้าเช่นนั้น ทำไมเผ่าหวู่ถึงต้องกลับมาที่นี่อีก?”

อู๋จี๋ตอบ “เหล่าผู้นำเผ่าหวู่ได้คำนวณแล้วว่าในอนาคต จักรวาลเจิ้นตั้นแห่งนี้จะก่อกำเนิดระเบียบสูงสุดขึ้นมา ดังนั้นไม่ว่าอย่างไรเผ่าหวู่ต้องมีส่วนร่วมในการจัดวางแผนตั้งแต่เนิ่นๆ”

อู๋เป่ย : “พวกท่านเรียกที่นี่ว่าจักรวาลเจิ้นตั้น?”

“อืม ถูกต้องแล้ว จักรวาลเจิ้นตั้นแม้จะอยู่ในระดับกลาง แต่ก็มีความพิเศษอย่างมาก ข้าก็อธิบายได้ไม่ชัดเจนนัก รู้เพียงว่าในอนาคตมันจะไม่ธรรมดาแน่นอน”

“ระเบียบสูงสุดที่เจ้าว่า มันคืออะไร?”

อู๋จี๋ : “แม้แต่ในจักรวาลที่เราอยู่ตอนนี้ก็ต้องปฏิบัติตามกฎแห่งวิชาเต๋าของระเบียบสูงสุด กล่าวคือ ในอนาคต กฎของจักรวาลทั้งมวลจะถูกรวมเป็นหนึ่ง และจักรวาลเจิ้นตั้นก็คือต้นกำเนิดของระเบียบสูงสุดนั้น”

อู๋เป่ยครุ่นคิดก่อนพูดว่า : “การปรากฏของระเบียบสูงสุดนี้ ย่อมส่งผลกระทบอิ่งอย่างมากต่อพวกเจ้า”

อู๋จี๋ : “แน่นอน เมื่อถึงตอนนั้น แม้กฎแห่งวิชาเต๋าในแต่ละจักรวาลจะแตกต่างกัน แต่ทั้งหมดล้วนมีต้นกำเนิดเดียวกัน ผู้บำเพ็ญจากจักรวาลหนึ่งจะสามารถไปใช้ชีวิตและฝึกตนในอีกจักรวาลได้โดยไม่เกิดผลกระทบอิ่งมากนัก”

“นี่มันน่าแปลก ทั้งๆ ที่เป็นจักรวาลที่แตกต่างกัน เหตุใดจึงต้องปฏิบัติตามระเบียบสูงสุดนี้?”

“ซือจวินพ่อข้าเคยพูดไว้ว่า จักรวาลทั้งหมดล้วนเป็นเงาอิ่งสะท้อนของจักรวาลหลัก”

อู๋เป่ยถึงกับตกใจ “เงาอิ่งสะท้อนของจักรวาลหลัก?”

อู๋จี๋ : “จักรวาลหลักมีเพียงหนึ่งเดียว และเป็นแหล่งพลังงานของทุกสิ่ง จักรวาลที่เราอยู่เป็นเพียงจักรวาลรอง ไม่อาจเปรียบเทียบได้ กล่าวโดยย่อ การปรากฏของระเบียบสูงสุดอาจมีความเกี่ยวข้องกับจักรวาลหลัก และในทางกลับกัน จักรวาลเจิ้นตั้นที่ครอบครองระเบียบสูงสุดจะกลายเป็นผู้นำในบรรดาจักรวาลรองทั้งหมด”

อู๋เป่ยส่ายศีรษะ : “เรื่องเหล่านี้ไกลเกินไปสำหรับเรา พูดไปก็เปล่าประโยชน์ เอาเถิด เจ้ามาหาข้าด้วยจุดประสงค์ใด?”

อู๋จี๋ยิ้ม : “ข้ามาในนามเผ่าหวู่ เพื่อเจรจาความร่วมมือกับท่าน”

อู๋เป่ย : “ความร่วมมือ? เผ่าหวู่ของเจ้าครองทั้งจักรวาลอยู่แล้ว ยังต้องสนใจข้าอีกหรือ?”

อู๋จี๋พูด : “ท่านคือฝ่าบาทแห่งเผ่าพันธุ์มนุษย์ ผู้มีอนาคตไร้ขีดจำกัด หากเผ่าพันธุ์มนุษย์สามารถรวมเป็นหนึ่ง ท่านอาจกลายเป็นผู้ที่แข็งแกร่งที่สุดในบรรดาทั้งปวง”

อู๋เป่ย : “เผ่าพันธุ์มนุษย์ก็มีผู้แข็งแกร่งแห่งยุคอยู่แล้ว เจ้าพูดเร็วเกินไป”