ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 1971

อู๋จี๋กัดฟันถามอู๋เป่ยที่ตามมา: "พี่หลี่ ท่านทำอะไรลงไป?"

อู๋เป่ย: "ข้าได้ทำให้ค่ายกลที่กักขังขั้นจิตวิญญาณศักดิ์สิทธิ์หลวมแล้ว ตอนนี้พวกท่านไม่สามารถควบคุมมันได้อีกต่อไป หากไม่อยู่ในการดูแลของข้า ภายในสามปีมันจะต้องหลุดออกมาแน่"

อู๋จี๋ถอนหายใจยาว: "แย่แล้วสิ!"

อู๋เป่ย: "ท่านวางใจได้ ข้ามีวิธีซ่อมแซมค่ายกล"

อู๋จี๋แสดงท่าทีสงสัย: "พี่หลี่ ท่านรู้หรือไม่ว่ามันเกี่ยวพันกับอะไรบ้าง? การพกพามันไป แม้แต่ตัวท่านเองก็จะตกอยู่ในอันตราย!"

อู๋เป่ย: "ที่ข้ากล้าทำเช่นนี้ ย่อมเตรียมพร้อมมาแล้ว ผลที่ตามมาทั้งหมด ข้าจะรับผิดชอบเอง"

อู๋จี๋ส่ายหน้า: "ก็ได้ คงต้องเป็นเช่นนั้น"

อู๋จี๋ลาจากไปอย่างรวดเร็ว อู๋เป่ยโบกมือ เขาก็เก็บภูเขาศักดิ์สิทธิ์เข้าไปในเจิ้นตั้น ด้วยความที่เขาเป็นจักรพรรดิศักดิ์สิทธิ์ จึงมีความรู้สึกใกล้ชิดกับภูเขาศักดิ์สิทธิ์ การเก็บมันจึงไม่ยาก ภูเขาศักดิ์สิทธิ์ในตอนนี้ปล่อยพลังศักดิ์สิทธิ์ออกมาอย่างต่อเนื่อง ซึ่งเป็นประโยชน์อย่างมากต่อตัวเขา

หลังจากนั้นเขาก็มาถึงเกาะแห่งหนึ่งใกล้ตำหนักมังกรในทะเลจีนตะวันออก และได้พบกับอาวฟางอีกครั้ง

อาวฟางได้รับข่าวมาก่อนแล้วว่าอู๋เป่ยไม่เพียงแต่ขับไล่เผ่าปีศาจ แต่ยังยึดภูเขาศักดิ์สิทธิ์มาได้ด้วย จิตใจเขาตกตะลึงอย่างที่สุด และได้หันมาเข้าข้างอู๋เป่ยอย่างสิ้นเชิง

"ขอคารวะองค์จักรพรรดิศักดิ์สิทธิ์!"

อู๋เป่ยพูด: "อาวฟาง ทางเผ่าปีศาจข้าจัดการเรียบร้อยแล้ว ตั้งแต่นี้ไป ท่านสามารถเข้าควบคุมพื้นที่ของปี้ซวนได้"

อาวฟาง: "ขอรับ เสี่ยวหลงจะปฏิบัติตามคำสั่ง!"

จากนั้นเขาก็ยิ้มพลางพูด: "ฝ่าบาท ตำหนักมังกรแห่งทะเลจีนตะวันออกขอยอมเป็นข้ารับใช้ฝ่าบาท"

อู๋เป่ย: "ที่ท่านคิดเช่นนี้ดีแล้ว"

เขาหยุดชั่วครู่: "พาข้าไปพบมังกรอสูรตัวนั้น"

ไม่นาน อาวฟางก็นำเขาไปยังตำหนักใต้ดินลึกใต้ทะเล ภายในตำหนักใต้ดินมืดสนิท มีมังกรขนาดมหึมาถูกโซ่ขนาดใหญ่จำนวนมากล่ามไว้กลางอากาศ โดยรอบมีค่ายกลสิบสองชั้น

มังกรยักษ์ส่งเสียงคำรามด้วยความโกรธแค้นและเศร้าโศก มันจ้องอาวฟางและอู๋เป่ยเขม็ง ดวงตาเต็มไปด้วยความมุ่งร้าย

หลังจากยืนมองมังกรยักษ์ครู่หนึ่ง อาวฟางก้มหน้าถอนหายใจ: "ที่จริงเขาเป็นหลานชายของข้า ตอนเด็กๆ ข้าก็รักใคร่เอ็นดูเขามาก แต่ภายหลังพบว่าเขามีสายเลือดมังกรอสูร ข้าจึงจำเป็นต้องกักขังเขาไว้ที่นี่"

อู๋เป่ยพินิจมังกรตัวนี้ ทั่วร่างมันดำสนิทราวหมึก ดวงตาเป็นสีเขียวมรกต ลมปราณไม่ด้อยไปกว่าอาวฟางบรรพบุรุษมังกรแม้แต่น้อย

เขาถาม: "ตอนที่ท่านจับมันขังไว้ที่นี่ มันอายุเท่าไร?"

อาวฟาง: "เจ็ดขวบ จนถึงตอนนี้ เขาถูกขังอยู่ที่นี่มาหนึ่งพันห้าร้อยกว่าปีแล้ว"

"ในช่วงหนึ่งพันห้าร้อยกว่าปีนี้ มันไม่ได้กินอาหาร และพลังก็ไม่ได้เพิ่มขึ้นเลยหรือ?" เขาถามต่อ

อาวฟาง: "มีเพิ่มขึ้นบ้าง แต่น้อยมาก มังกรอสูรจำเป็นต้องกินอาหารถึงจะเพิ่มพลัง"​​​​​​​​​​​​​​​​

อู๋เป่ยร่างกระพือ กลายร่างเป็นยักษ์สูงหมื่นจั้ง เดินตรงไปหน้ามังกรอสูร มังกรอสูรอ้าปากงับเข้าใส่ แต่ถูกอู๋เป่ยตบจนล้มลงกับพื้น จากนั้นก็ฉีกโซ่ที่ล่ามร่างมันออกในไม่กี่ครั้ง

พอไม่มีโซ่ล่าม มังกรอสูรคำรามดังลั่นแล้วโจมตีอู๋เป่ยอีกครั้ง

อู๋เป่ยคว้าคอมังกรไว้ ไม่ว่ามังกรอสูรจะดิ้นรนอย่างไรก็ไม่อาจขยับได้

"อยู่นิ่งๆ ไม่งั้นข้าจะบิดคอเจ้า" เขาพูดเยือกเย็น

ในที่สุดมังกรอสูรก็รับรู้ถึงความแข็งแกร่งของอู๋เป่ย รู้ว่าหากดิ้นรนต่อไปคงต้องตายแน่ จึงค่อยๆ สงบลง