ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 1979

ในขณะนั้น คู่รักตรงหน้าหยุดเดินพร้อมกับหันกลับมา ชายหนุ่มมีใบหน้าเหมือนม้า ดวงตาข้างหนึ่งมองไปทางซ้าย อีกข้างมองไปทางขวา ฟันไม่มีซี่ไหนเรียงกันเป็นระเบียบเลย จมูกเต็มไปด้วยขนสีดำยาว และดูเหมือนเป็นตุ่มหนองขนาดใหญ่ที่ไม่เข้ากับร่างกายกำยำของเขาเลยแม้แต่น้อย

ส่วนหญิงสาวกลับมีความงามดุจดอกไม้ใต้จันทร์ รูปลักษณ์สวยงามโดดเด่น เธอสวมกระโปรงสั้นสีชมพู รูปร่างสะกดใจ พร้อมรอยยิ้มระรื่นบนใบหน้า

ชายหนุ่มเห็นอู๋เป่ยก็ยิ้มอย่างมีเลศนัยแล้วพูดขึ้นว่า: “เจ้าหนูหน้าตาดีทีเดียว แม่นาง เจ้าว่าเขาหล่อไหม?”

หญิงสาวทุบอกเขาเบาๆ พร้อมเอ่ยด้วยน้ำเสียงหยอกล้อ: “ท่านพี่ ข้าทั้งชีวิตรักเพียงท่านเท่านั้น เขาน่ะไม่หล่อเลย หากท่านไม่เชื่อ ข้าจะฆ่าเขาเดี๋ยวนี้!”

ทันทีที่คำพูดนี้ดังออกมา เชียนเสวี่ยหลิงเจียวถึงกับตกใจตะโกนว่า: “ซวนเป่ย ระวัง นี่คือคู่หูจอมมาร!”

อู๋เป่ย: “คู่หูจอมมาร?”

เชียนเสวี่ยหลิงเจียว: “คู่หูจอมมาร ชายหนึ่งหญิงหนึ่ง ฝ่ายชายเป็นลูกหลานของสิ่งมีชีวิตแห่งความโกลาหล ส่วนฝ่ายหญิงเคยเป็นเทพธิดา ทั้งคู่โหดร้ายมาก หากเห็นหญิงสาวสวยหรือชายหนุ่มหล่อ จะต้องฆ่าทิ้งแน่นอน!”

อู๋เป่ยลูบหน้าตัวเองแล้วยิ้ม: “แบบนี้แปลว่าข้าหล่อมากใช่ไหม?”

เชียนเสวี่ยหลิงเจียวอึ้งไปครู่หนึ่ง คิดในใจว่านี่สถานการณ์ตึงเครียด ทำไมเขายังใส่ใจกับเรื่องพวกนี้อีก

ฝ่ายหญิงสาวยิ้มบางๆ โบกมือเบาๆ อู๋เป่ยรู้สึกเหมือนหัวใจถูกบีบรัดอย่างเจ็บปวด ราวกับมีมือที่มองไม่เห็นจับหัวใจเขาไว้

เขาเอียงศีรษะเล็กน้อยก่อนพูดขึ้นว่า: “วิธีนี้ของเจ้ามันช่างพื้นฐานเกินไปสำหรับข้า” พูดจบ เขากำมือของตัวเอง หญิงสาวกรีดร้องด้วยความเจ็บปวด พลางกุมหน้าอกตัวเองและทรุดตัวลงไปเหงื่อแตกพลั่กบนหน้าผาก

ชายหนุ่มอัปลักษณ์ถึงกับตกตะลึง จากนั้นก็ตวาดด้วยความโกรธก่อนพุ่งเข้าหาอู๋เป่ย

อู๋เป่ยยกไหล่ขวาเล็กน้อยแล้วปล่อยหมัดออกไปทันที พลังมหาศาลกลายเป็นกำปั้นขนาดใหญ่พุ่งใส่อีกฝ่าย

“ปึ้ด!”

ชายหนุ่มอัปลักษณ์ถูกหมัดเดียวจนกลายเป็นก้อนเนื้อ ศพกระเด็นออกไปไกลหลายพันเมตร ก่อนจมหายไปในความมืดไร้สิ้นสุด

ฝ่ายหญิงสาวที่นอนอยู่บนพื้น ใบหน้าซีดเผือดจนดูเหมือนจะสิ้นชีพ ในตอนนั้น เชียนเสวี่ยหลิงเจียวก้าวเข้ามาเตะหัวเธอจนแหลก แล้วโยนร่างเธอเข้าสู่ความมืดมิดไร้จุดจบ

อู๋เป่ยยังลังเลว่าจะฆ่าเธอดีหรือไม่ แต่เมื่อเห็นความเด็ดขาดของเชียนเสวี่ยหลิงเจียว เขาก็อดชื่นชมไม่ได้ก่อนยิ้มพลางพูดว่า:

“หลิงเจียว เจ้านี่ช่างเด็ดเดี่ยวยิ่งนัก”

เชียนเสวี่ยหลิงเจียวพูดว่า: “นางหญิงคนนี้โหดเหี้ยมยิ่งนัก เคยฆ่าสามีและลูกของตัวเอง ต่อมายังฆ่าพ่อแม่และพี่น้องของตัวเอง คนเช่นนี้หากปล่อยไว้จะต้องกลายเป็นภัยในภายภาคหน้าแน่นอน”

อู๋เป่ย: “นางก็เป็นเทพธิดา แล้วเทพธิดานี่มิใช่คนจากเผ่าเทพหรอกหรือ?”

เชียนเสวี่ยหลิงเจียวถอนหายใจเบาๆ: “บรรพบุรุษของข้าล้วนเป็นเผ่าพันธุ์มนุษย์ ที่เข้าร่วมกับสถานะเทพ เผ่าเทพต้องการควบคุมพวกเราที่เป็นส่วนหนึ่งของเผ่าเทพ จึงเลือกเผ่าพันธุ์มนุษย์ที่มีอิทธิพลให้แต่งงานกับพวกเขา โดยให้หญิงสาวจากเผ่าพันธุ์มนุษย์แต่งงานเข้าสู่ตระกูลเทพโบราณ หรือเทพแท้จริง หญิงสาวที่ถูกเลือกเช่นนี้จะถูกเรียกว่าเทพธิดา”

อู๋เป่ยถึงกับชะงัก: “แบบนี้ เจ้ามีคู่หมั้นอยู่แล้วหรือ?”

เชียนเสวี่ยหลิงเจียวตอบว่า: “ใช่ โอกาสที่ข้าได้เข้าสู่หนทางแห่งผู้เที่ยงแท้ครั้งนี้ ก็เพราะตระกูลเทพโบราณเป็นผู้มอบให้”

เธอพูดต่อ: “แต่ตอนนี้ข้าเป็นผู้หญิงของซวนเป่ย แม้ต้องตาย ข้าก็จะไม่แต่งงานเข้าสู่ตระกูลเทพโบราณ!”

อู๋เป่ยมองเธอแล้วพูดขึ้นว่า: “แต่แบบนี้เจ้าก็จะกลายเป็นศัตรูกับเทพโบราณ และอาจทำให้ตระกูลของเจ้าต้องตกอยู่ในอันตราย”

เชียนเสวี่ยหลิงเจียวตอบเสียงนิ่ง: “ตระกูลของข้ามียอดฝีมือมากมาย เผ่าเทพจะไม่ยอมละทิ้งตระกูลของข้าไปง่ายๆ ดังนั้นข้าไม่จำเป็นต้องกังวลเพื่อพวกเขา กลับเป็นซวนเป่ยต่างหาก การกระทำของข้าอาจนำภัยมาสู่เจ้า”

อู๋เป่ยอดชื่นชมเธอไม่ได้ ก่อนยิ้มแล้วพูดว่า: “เจ้าไม่กลัว แล้วข้าจะกลัวไปทำไม? แม้เทพโบราณทั้งหมดจะบุกเข้ามา ข้าก็จะปกป้องเจ้า”

คำพูดนี้ทำให้หัวใจของเชียนเสวี่ยหลิงเจียวอบอุ่นและเต็มไปด้วยความซาบซึ้ง เธอโผกอดร่างกำยำของอู๋เป่ยแน่น ทั้งสองแนบชิดกันอย่างสนิทสนม

“แปะ แปะ!”

ขณะนั้น มีเสียงปรบมือดังขึ้นมาจากด้านหลัง