ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 1982

อู๋เป่ยหัวเราะเสียงเย็นพร้อมกับลุกขึ้นยืน “ใครกันชาวนาที่น่าสงสาร ทักษะการแพทย์ของฉันได้รับตกทอดมจากบรรพบุรุษ！”

ชายวัยกลางคนคนนั้นไม่เชื่อ และหัวเราะออกมา “ลักษณะเหมือนหมีแบบแกเนี่ย ยังจะกล้าบอกว่ารู้ทักษะการแพทย์？”

อู๋เป่ย “คุณไม่เชื่อ？ได้ เช่นนั้นผมจะตรวจชีพจรให้คุณ ถ้าผมตรวจออกมาได้ไม่ตรง คุณสามารถตบผมได้เลย”

ชายวัยกลางคนไม่พลาดที่จะตอบตกลง “ได้สิ ผมจะให้คุณตรวจ”

จากนั้นอู๋เปยก็ตรวจชีพจรให้เขา ถึงแม้ว่าพลังยุทธ์ของเขาจะไม่อยู่ แต่ทักษะการแพทย์ของเขายังอยู่ เมื่อตรวจชีพจรไปได้สิบกว่าวินาที เขาก็เอ่ยขึ้น “ร่างกายของคุณนั้นมีปัญหาอยู่สามอย่าง อย่างแรกเป็นแผลเก่าที่คุณน่าจะได้มาตอนสมัยยังเป็นวัยรุ่น อย่างที่สองบริเวณหัวไหล่ของคุณจะปวดแปลบขึ้นมาทุกครั้งที่เป็นวันที่มีเมฆมาก”

ชายวัยกลางคนชะงักไป ตอนเขายังเป็นวัยรุ่นเขาเคยโดนหมาป่ากัดที่หัวไหล่ อีกทั้งยังมีอาการปวดขึ้นมาในวันที่เมฆมากจนถึงทุกวันนี้ เขารู้ได้ยังไงกัน หรือเขาจะรู้ทักษะการแพทย์จริงๆ？

เขาถามต่อ “แล้วปัญหาที่สามล่ะ？”

อู๋เป่ย “ปัญหาที่สองของคุณก็ค่อนข้างหนักแล้ว ตอนนี้คุณปัสสาวะไม่ค่อยออก และก็อั้นไว้ไม่ค่อยได้ อีกทั้งทุกครั้งที่คุณจะร่วมรักกับภรรยาก็ทำไม่ได้เพราะมีอาการเจ็บปวดขึ้นมา ผมพูดถูกไหม？”

ชายวัยกลางคนตกใจเป็นอย่างมาก พร้อมกับพยักหน้ารับ “ถูกต้องเลย หมอเทวดาคุณมองออกหมดเลยนี่！！”

อู๋เป่ยหัวเราะ “นี่แค่เรื่องเล็ก พูดปัญหาที่สามเลยแล้วกัน คุณมีอาการปวดหัวที่ช่วงนี้มีรุนแรงเป็นพิเศษ บางคืนก็นอนไม่ค่อยหลับ ผมพูดถูกหรือไม่ ？”

ชายวัยกลางคนได้ยกให้อู๋เป่ยเป็นหมอเทวดาเรียบร้อยแล้ว “ใช่ๆ ถูกต้องหมดเลย！คุณหมอเทวดา ผมรักษาอาการพวกนี้มาหลายปีแล้ว บางทีมันก็ดีขึ้นบางทีมันก็แย่ลง คุณเก่งมากๆเลย ช่วยรักษาผมหน่อยได้ไหม？”

อู๋เป่ย “แน่นอน ในเมื่อผมสามารถบอกอาการของคุณออกไปได้ ผมก็ย่อมรักษาได้ มาเถอะ คุณพาผมไปดูยาหน่อย”

เมื่อมาถึงที่ร้านยา อู๋เป่ยก็พบว่ายาที่นี่ส่วนใหญ่เขาแทบจะไม่รู้จัก หรือจะพูดได้ว่ายาพวกนี้มีแค่ในมิติเซินหลัวเท่านั้น ข้างนอกไม่มี

เขามีสีหน้าที่ปกติ และพูดกับชายวัยกลางคน “คุณไปช่างยามาให้ผมอย่างละนิด”

ชายวัยกลางคนตกตะลึงไปเล็กน้อย ยาทุกชนิดอย่างละนิด ？แต่เมื่อเขาเห็นแววตาของอู๋เป่ย เขาก็พยักหน้ารับ “ได้ครับ ช่างอย่างละนิด”

ในร้านยามียาห้าร้อยกว่าชนิด ในการช่างทั้งหมดนั้นมีความวุ่นวาย เพราะอู๋เป่ยให้คนพวกนี้ช่างผสมกันอย่างละครึ่งกิโลกรัม

หนี่งชั่วโมงต่อมา เขากับชายวัยกลางคนหอบถุงยาสิบกว่าถุงออกจากร้านยาไป และตรงกลับไปที่บ้านของชายวัยกลางคนทันที

บ้านของชายวัยกลางคนอยู่ในเมือง เขาถือว่าเป็นเศรษฐีของที่นี่ เขามีทรัพย์สินที่มั่งคั่งมากกว่าพ่อของอี้เสี่ยวเยว่

ในยามนี้ อู๋เป่ยได้รู้ว่าชายวัยกลางคนนี้ชื่อซุนเหลียงฉาย ทำธุรกิจเกี่ยวกับสิ่งทอ ธุรกิจสิ่งทอที่ใหญ่ที่สุดในเมืองก็เป็นของเขา

เมื่อเชิญอู๋เป่ยเข้ามาในบ้านแล้ว ซุนเหลียงฉายก็หัวเราะพร้อมกับเอ่ยขึ้น “หมอเทวดา ตอนนี้คุณสามารถรักษาผมได้หรือยัง？”

อู๋เป่ยกล่าวเสียงเรียบ “อย่าเพิ่งรีบร้อนไป เดี๋ยวผมจะผสมยาให้คุณก่อน”

เขาเปิดถุงยาออกมา จากนั้นนำยาที่อยู่ข้างในออกมาชิมเล็กน้อยเพื่อให้รู้ถึงฤทธิ์ของยา

เขานำยาทุกชนิดออกมาชิมจนถึงกลางคืนกว่าจะชิมจนหมด ยามนี้ภายในปากของเขาเต็มไปด้วยรสชาติของยา อีกทั้งเนื่องด้วยเขาชิมยาไปเป็นจำนวนมาก จึงทำให้ร่างกายเริ่มไม่ค่อยสบาย แต่นั่นก็ทำให้เขาสามารถเข้าใจคุณสมบัติของยาทุกชนิดอย่างถ่องแท้

จากนั้นเขาก็เลือกยายี่สิบชนิดจากทั้งหมดมา และให้ซุนเหลียงฉายช่างออกมาครึ่งกิโลกรัม

ซุนเหลียงฉายวิ่งไปที่ร้านยาอีกครึ่งเพื่อช่าง และรีบนำกลับมาส่งให้อู๋เป่ย

อู๋เป่ยได้เตรียมหม้อไว้เรียบร้อยแล้ว และเป็นคนต้มให้เขาด้วยตัวเอง ผ่านไปหนึ่งชั่วโมงเขาก็ได้ให้ซุนเหลียงฉายดื่มยาถ้วยแรก

หลังจากดื่มยาเข้าไปแล้วไม่ถึงครึ่งชั่วโมง ซุนเหลียงฉายก็ไม่ปวดหัวแล้ว และรู้สึกว่าร่างกายมีความผ่อนคลายลง เขาดีใจเป้ฯอย่างมาก และรีบกล่าวขอบคุณอู๋เป่ยไม่หยุด