ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 1995

ช่วงเวลาสองวันที่เหลือ อู๋เป่ยฝึกฝนอยู่ที่โรงเตี๊ยมทุกวัน ออกไปซื้อของเป็นบางครั้ง ช่วงเวลาหลายวันที่ผ่านมา เขาเรียนรู้คาถาศักดิ์สิทธิ์ไปหนึ่งร้อยยี่สิบรูปแบบ ต้องรู้ว่า ทุกๆการเรียนรู้คาถาศักดิ์สิทธิ์หนึ่งรูปแบบ ก็จะสูญเสียพลังไปบางส่วน ดังนั้น จอมเวทย์ที่เชี่ยวชาญคาถาศักดิ์สิทธิ์เหล่านั้น โดยทั่วไปแล้วครอบครองแค่ไม่กี่รูปแบบ สามารถครอบครองคาถาศักดิ์สิทธิ์ได้เจ็ดแปดรูปแบบก็ถือว่าร้ายกาจมากแล้ว อู๋เป่ยเชี่ยวชาญหนึ่งร้อยยี่สิบรูปแบบในพริบตาเดียว มีการดำรงอยู่ที่น่าเหลือเชื่ออย่างมาก

หลังจากสามวัน อู๋เป่ยมาถึงร้านขายอาวุธ เถ้าแก่จินซันฉีกำลังจิบชาอยู่ที่ข้างประตูร้าน ด้วยท่าทางที่เบื่อหน่ายอย่างมาก

อู๋เป่ยเข้ามา เขาลุกขึ้น พูดด้วยรอยยิ้ม : “คุณมาแล้ว”

อู๋เป่ย : “เถ้าแก่จิน สร้างเสร็จหรือยัง”

จินซันฉีพยักหน้า พูด : “เชิญตามผมมา”

ทั้งสองคนมาถึงหลังร้าน ก็เห็นเต็นท์กางอยู่ที่ลานบ้านหนึ่งหลัง มีเตาปรุงยาสูงหนึ่งเมตรเจ็ดวางอยู่ด้านล่างหนึ่งเตา

อู๋เป่ยตรวจสอบอย่างละเอียดสักพัก งานออกมาค่อนข้างดี ส่วนใหญ่ตอบสนองตามความต้องการของเขา บางส่วนเกินความคาดหมายของเขาด้วยซ้ำ เขาพูดด้วยรอยยิ้ม : “เถ้าแกจิน พวกคุณลำบากแล้ว”

จินซันฉีหัวเราะทันที : “เป็นสิ่งที่ควรทำ คุณสร้างเตาปรุงยาทำไมเหรอ”

อู๋เป่ยไม่มีการปิดบัง พูด : “ใช่แล้ว นี่คือเตาปรุงยา ผมกำลังศึกษาการปรุงยา”

จินซันฉีส่ายหน้า : “การปรุงยา ไม่ใช่ว่าใครก็สามารถศึกษาได้ คุณดูสิ เมืองหยวนตูใหญ่ขนาดนี้ แต่มีปรมาจารย์ปรุงยาแค่หนึ่งคน ถือเป็นแขกผู้มีเกียรติจากทุกตระกูล”

อู๋เป่ย : “มีแค่หนึ่งคนเหรอ อย่างนั้นผมต้องพยายามให้มากขึ้น จะได้กลายเป็นปรมาจารย์ปรุงยาเร็วๆ”

จินซันฉีไม่ได้ให้ความสำคัญกับคำพูดของอู๋เป่ย พูดด้วยรอยยิ้ม : “หวังว่าคุณจะทำสำเร็จในท้ายที่สุด”

หลังจากตรวจสอบสินค้า อู๋เป่ยแบกเตาปรุงยาแล้วออกจากร้าน สำหรับการแบกเตาปรุงยาหนึ่งใบนั้น ดึงดูดความสนใจของผู้คนบนถนนไม่น้อย

กลับมาถึงโรงเตี๊ยม เขาเตรียมก่อไฟทันที เริ่มปรุงยาอายุวัฒนะที่มีประโยชน์ต่อจิตวิญญาณ

เขาเพิ่งล้างเตาปรุงยาเสร็จ ก็ได้ยินเสียงเอะอะโวยวายที่นอกประตู เสี่ยวอู่รีบเปิดประตู

เพิ่งเปิดประตู ก็มีผู้บำเพ็ญกลุ่มหนึ่งพุ่งเข้ามา บุกเข้าไปในสวนหลังบ้านโดยไม่มีคำอธิบายใดๆ จ้องไปที่เตาปรุงยาใหบนั้น

อู๋เป่ยกำลังแก้ไขจุดบกพร่องหน้าเตาปรุงยา เห็นคนแปลกหน้ากลุ่มหนึ่งเข้ามา เขาพูดเสียงลึก : “พวกคุณมาทำอะไร”

คนที่เป็นผู้นำเลิกคิ้ว พูดด้วยเสียงที่เยือกเย็น : “พวกแกกล้ามากเลยนะ กล้ามาขโมยเตาปรุงยาของปรมาจารย์หม่า!”

อู๋เป่ยชี้ไปที่เตาปรุงยาของตัวเอง : “คุณหมายถึง เตาปรุงยาใบนี้เป็นของปรมาจารย์หม่าเหรอ”

อีกฝ่ายพูด : “ไม่ผิด! ตอนนี้ พวกเราจะเอาเตาปรุงยาไปคืนเจ้าของเดิม สำหรับพวกแกสองคน ตามพวกไปที่ศาลาว่าการ รับการลงโทษ!”

อู๋เป่ยพยักหน้า : “ใช้อำนาจกดขี่ข่มเหงผู้อื่น ดีมาก คนอย่างผมไม่กลัวคนอื่นรังแก คนอื่นยิ่งรังแกผม ผมก็ยิ่งมีความสุข”

คนผู้นั้นขมวดคิ้ว : “อ่อ แกมีความสุขมากเลยเหรอ”

อู๋เป่ยหัวเราะออกมา พูด : “แล้วทำไมคุณไม่พาผมไปหาปรมาจารย์หม่าด้วยกันล่ะ เตาปรุงยาใบนี้ผมสร้างขึ้นมาเอง ไม่มีความช่วยเหลือจากผม เขาไม่รู้เลยด้วยซ้ำว่าต้องใช้เตาปรุงยาใบนี้ยังไง”

คนผู้นี้เตรียมจะปฏิเสธ คนที่อยู่ข้างหลังพูด : “หัวหน้า ปรมาจารย์ปรุงยาหม่าเคยพูดแบบนี้จริงๆ เตาปรุงยาต่างมีหลักการการทำงานที่แตกต่างกัน เอาแบบนี้ พวกเราพาเขาไปด้วยไหม”

คนผู้นั้นลูบคาง พูด : “ก็ได้ แกตามพวกเราไปหนึ่งรอบ รอฟังคำตัดสินใจปรมาจารย์ปรุงยาหม่า!”

ดังนั้น อีกฝ่ายใช้รถม้าขนเตาปรุงยา พาอู๋เป่ยและเสี่ยวอู่ไปที่บ้านที่หรูหราหลังหนึ่ง

เข้าไปในบ้าน พวกเขาวางเตาปรุงยาไว้ที่ตำหนักใหญ่ก่อน ชายวัยกลางคนคนหนึ่งเดินออกมา ดวงตายาวและคิ้วบาง หลังจากที่เขามองเห็นเตาปรุงยา ดวงตาทั้งสองข้างเป็นประกาย ศึกษาอย่างละเอียด มีการชื่นชมอย่างต่อเนื่อง

“เตายาอย่างดี! ออกแบบได้ยอดเยี่ยม!”

อู๋เป่ยมองเขา พูดอย่างไม่แยแส : “ไหนคุณบอกว่า นี่เป็นเตาปรุงยาของคุณไม่ใช่เหรอ ทำไมถึงมีท่าทางที่ไม่เคยเห็นมันมาก่อน”

ชายวัยกลางคนอึ้งไปเลย เขาเหลือบมองอู๋เป่ยหนึ่งที ถาม : “แกเป็นใคร”