ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 1997

อู๋เป่ยคิดไม่ถึงเลยว่า ยาอายุวัฒนะเสินเหมินนี้จะสามารถปลดล็อกพลังที่ถูกระงับของตัวเองได้จริง เพียงแต่ เขากลับไม่ได้ปลดปล่อยพลังนี้ออกมา เพราะว่าเขายังไม่จำเป็นต้องใช้งานชั่วคราว ในเวลาเดียวกัน เขาก็เข้าใจบทบาทของโลกเซินหลัวที่มีต่อเขาแล้วเหมือนกัน นั่นคือต้องปรับตัวให้เข้ากับภัยพิบัติล่วงหน้า เตรียมการล่วงหน้าจากสิ่งนี้

“ดูเหมือนว่า วิชาการฝึกฝนของที่นี่จะมีประสิทธิภาพอย่างมากต่อช่วงภัยพิบัติ นอกจากนี้ ฉันยังต้องปรุงยาอายุวัฒนะบางส่วน ใช้ในช่วงภัยพิบัติ”

ต่อจากนี้ เขาปรุงยาอายุวัฒนะที่เหลืออีกสามอย่างออกมาทั้งหมด ยาอายุวัฒนะที่เหลืออีกสามอย่าง ต่างมีประโยชน์ในตัวมันเอง เขาทำการปรับแต่งทั้งหมด ทำให้พวกมันสามารถใช้กับมนุษย์ได้

ปรุงยาอายุวัฒนะเสร็จ เขาก็ไม่รีบส่งยาอายุวัฒนะออกไปเช่นกัน แต่เป็นการให้หม่าเป่าอวี่ไปซื้อสมุนไพรต่อไป เขาตัดสินใจวิจัยยาอายุวัฒนะอีกสองสามอย่าง เพื่อทะลวงจอมเวทย์ระดับที่ห้า รวบรวมเทพแห่งเวทย์

จากนั้นผ่านไปอีกสามวัน ขณะที่เขากำลังฝึกฝนอยู่เรื่อยๆ พร้อมกับศึกษาสมุนไพรที่หม่าเป่าอวี่เอามาให้ด้วย

ในเวลาเดียวกัน เขาให้หม่าเป่าอวี่เอายาอายุวัฒนะทั้งสี่อย่างส่งไปให้สัตว์ประหลาดเหล่านั้นอย่างต่อเนื่อง อย่างที่คาด สัตว์ประหลาดทั้งสี่ดีใจอย่างมาก ไม่เพียงแต่มอบรางวัลมากมายให้หม่าเป่าอวี่ และยังมอบสมุนไพรหายากจำนวนมากให้เขาด้วย นอกจากนี้ ตอนที่เขากลับมา เอาสูตรยาเก้าอย่างกลับมาด้วย และยังมีสมุนไพรที่จำเป็นต่อการปรุงยาของสูตรยาอายุวัฒนะทุกชนิด

อู๋เป่ยกลับไม่รีบปรุง เขาเลือกสมุนไพรที่เขาจำเป็นต้องใช้ออกมาจากในนั้นหลายอย่าง บวกกับสมุนไพรที่เขาเลือกก่อนหน้านี้ ปรุงยาอายุวัฒนะเทพแห่งเวทย์อย่างเป็นทางการ!

สองวันต่อมา ขั้นจิตวิญญาณระดับที่ห้าอันแข็งแกร่งของอู๋เป่ย เริ่มดูดซับพลังเวทย์อันทรงพลังที่บริสุทธิ์ ภายใต้บทบาทของยาอายุวัฒนะเทพแห่งเวทย์ ก่อตัวสำเร็จ!

ทันทีที่เทพแห่งเวทย์ของอู๋เป่ยปรากฏตัว เขาก็รู้ว่าพลังของตัวเองนั้นเทียบเท่ากับสัตว์ประหลาดระดับที่เก้าแล้ว กระทั่งแข็งแกร่งกว่า

เพียงแต่ ตอนนี้เขาไม่สามารถฝึกฝนต่อไปได้แล้ว เพราะว่าขั้นตงเทียนต่อจากนี้ ไม่มีคู่มือการฝึกฝน

หลังจากทะลวง เขาปลดปล่อยลมปราณของตัวเองออกมาทั้งหมด ทันใดนั้น ทั่วทั้งเมืองหยวนตูล้วนแล้วถูกปกคลุมไปด้วยลมปราณของเขา กลุ่มสัตว์ประหลาดที่ทรงพลังตื่นตระหนก

อู๋เป่ยในเวลานี้ ถูกห่อหุ้มด้วยเปลวไฟเป็นชั้นๆ เขาลอยขึ้น บินออกไปนอกเมือง

หลังจากนั้นไม่นาน เขาร่อนลงบนภูเขาในถิ่นทุรกันดาร เขาเพิ่งลงมาถึง ก็มีสัตว์ประหลาดบินมาจากทางเมืองหยวนตูสิบกว่าตัว

สัตว์ประหลาดเหล่านัน้ อ่อนสุดคือระดับเจ็ด หลังจากนั้นมีสัตว์ประหลาดระดับแปดสี่ตัว สัตว์ประหลาดระดับเก้าสองตัว

สัตว์ประหลาดระดับเก้าที่มีหัวและลำตัวนกอินทรีมองอู๋เป่ย ราวกับว่ามองดูอาหารอันโอชะ มันพูดด้วยรอยยิ้ม : “เป็นพลังงานบริสุทธิ์จริงๆ กินแกแล้ว ฉันน่าจะสามารถพัฒนาไปถึงระดับที่สิบแล้ว!”

อู๋เป่ย : “มีสัตว์ประหลาดระดับสิบด้วยเหรอ ไม่เลว แต่น่าผิดหวังอย่างมาก นกอินทรีอย่างแก ยังไม่มีคุณสมบัติกินฉัน”

นกอินทรีหัวเราะเสียงดัง ลอยขึ้นกลางอากาศ แปลงร่างเป็นสัตว์ประหลาดอินทรีตัวใหญ่ ปีกยาวหลายสิบเมตร กระโจนใส่อู๋เป่ยทันที

อู๋เป่ยยื่นมือขวาออกมา พูดอย่างไม่แยแส : “ผูก!”

วัชพืชบนพื้นดินเริ่มเติบโตอย่างบ้าคลั่ง ก่อตัวเป็นมือเถาหญ้าสีเขียวขนาดใหญ่ มัดสัตว์ประหลาดนกอินทรีทันที

หลังจากนั้น อู๋เป่ยร่อนหลังหลังนกอินทรี ต่อยหนึ่งหมัดจนสมองของมันแตก

เพียงแค่นี้ สัตว์ประหลาดที่แข็งแกร่งระดับเก้าถูกเขาฆ่าอย่างง่ายดาย พลังที่แข็งแกร่งหนึ่ง ปรากฏขึ้นบนร่างกายของเขา ประตูชีวิตดูดซับอย่างรวดเร็ว หลังจากนั้นเสริมพลังเวทย์ของเขา

“อะไรกัน” เหล่าสัตว์ประหลาดตกใจอย่างมาก หนีไปทุกทิศทุกทาง

“เงื่อนผูกสวรรค์และโลก!”

หลังจากนั้น มีลมพัดรอบๆอย่างบ้าคลั่ง พัดสัตว์ประหลาดกลับมาทั้งหมด และก่อกำแพงลมอันทรงพลังล้อมรอบไว้ทั้งหมด

“เทพแห่งเวทย์! เขาเป็นเทพแห่งเวทย์!” สัตว์ประหลาดระดับเก้าอีกตัวตะโกนเสียงดัง! บนใบหน้าเต็มไปด้วยความหวาดกลัว มันคือสัตว์ประหลาดเสือดำ มีปีกหกอันที่หลัง สิ่งที่เรียกว่าพลังเสริมของเสือ ก็คือมันแบบนี้

หลังจากสิบกว่านาที เว้นแต่เสือบินสีดำ สัตว์ประหลาดทั้งหมดล้วนแล้วถูกอู๋เป่ยสังหาร เขาได้รับพลังงานมากมายอีกครั้ง

เสือดำคุกข่าลงบนพื้น ตัวสั่นสะท้าน คนตรงหน้าน่าสะพรึงกลัวเกินไปแล้ว ทำให้มันหวาดกลัว ไม่กล้าต่อต้านแม้แต่นิดเดียว