ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 2012

อู๋เป่ยทั้งตกใจทั้งโกรธ: "ชิงเอ๋อ อาจารย์เป็นคนซ่อนเจ้าไว้ที่นี่หรือ?"

หลงชิงเอ๋อพยักหน้าพลางร้องไห้: "ในช่วงสุดท้าย อาจารย์ส่งข้ากับหว่านเอ๋อไปยังห้วงเวลาที่ซ่อนเร้น"

อู๋เป่ยถามเสียงเข้ม: "ชิงเอ๋อ คนร้ายเป็นใคร?"

หลงชิงเอ๋อ: "ตระกูลที่มีผู้แข็งแกร่งแห่งยุคคุมอยู่! คนผู้นั้นส่งคนมาเข้าร่วมลัทธิเซียนไท่ชิงก่อน หลังจากรู้สถานการณ์ทางนี้แล้ว ก็ลงมือทันที!"

อู๋เป่ย: "ชื่ออะไร?"

"ตระกูลชาง! คนที่นำคนบุกเข้ามาชื่อชางหยวนจี๋! ตอนนี้ตระกูลชางยึดครองโลกแห่งไท้ชิง บอกว่าจะใช้ที่นี่เป็นสะพาน เพื่อเข้าครอบครองโลกแห่งซ่างชิง!"

"ตระกูลชาง! ข้าเข้าใจแล้ว! ชิงเอ๋อ ยังมีคนอื่นอีกไหม?"

หลงชิงเอ๋อ: "ตอนนั้นอาจารย์กับอาจารย์ปู่จัดการให้คนกลุ่มหนึ่งหนีไป แต่ข้าไม่รู้ว่าพวกเขาอยู่ที่ไหน"

อู๋เป่ยพยักหน้า: "อาจารย์สามารถปกป้องเจ้าได้ ย่อมปกป้องคนอื่นได้เช่นกัน"

จากนั้น เขาส่งนางรองเข้าไปในเจิ้นตั้นของตน แล้วมุ่งหน้าไปยังตำหนักไท่ชิง ไม่ผิดคาด พวกคนร้ายคงส่งคนมาประจำการที่นี่

ในตำหนักไท่ชิงของลัทธิเซียนไท่ชิง สตรีงดงามกว่าร้อยคนถูกกักขังอยู่ที่นี่ ศิษย์ชายและผู้อาวุโสชายถูกประหารหมด คนที่หน้าตาไม่งามก็ถูกฆ่า พวกที่เหลืออยู่ล้วนเป็นผู้บำเพ็ญหญิงที่งดงามที่สุดในลัทธิ

ตอนนี้ผู้คุมพวกนางคือผู้บำเพ็ญยี่สิบคน พวกเขาทั้งดื่มสุราคุยกันเรื่อยเปื่อย ทั้งมองผู้บำเพ็ญหญิงเป็นระยะ

หนึ่งในนั้นพูด: "เฮ้อ น่าเสียดาย ผู้บำเพ็ญหญิงพวกนี้ล้วนเก็บไว้ให้คุณชาย ไม่งั้นพวกเราก็ได้สนุกกันหน่อย"

"เรื่องดีๆ แบบนี้อย่าคิดเลย ตอนนี้คุณชายกำลังฝึกฝนเซียนเพียวเมี่ยว พอนางยอมจำนน พวกผู้หญิงเหล่านี้ก็จะเป็นสินสมรส"

"โครม!"

กระแสอากาศสั่นสะเทือน อู๋เป่ยปรากฏตัวตรงหน้าพวกเขาทันที

คนที่พูดตกใจ แล้วโกรธกล่าว: "เจ้าเป็นใคร?"

อู๋เป่ยถาม: "เซียนเพียวเมี่ยวอยู่ที่ไหน?"

คนผู้นี้เบิกตาโพลง: "เจ้าช่างกล้า..."

"กร๊อบ!"

อู๋เป่ยบีบไหล่เขาแตก เอ่ยเสียงเย็นชา: "ตอบคำถาม ไม่งั้นตาย!"

"เจ้ารู้ไหมพวกเราเป็นคนของใคร?"

"พรวด!"

คนผู้นี้ระเบิดในที่เดิม กลายเป็นละอองเลือด

อู๋เป่ยมองไปยังคนที่สอง: "พูด เซียนเพียวเมี่ยวอยู่ไหน?"

คนที่เหลือกลัวจนไม่กล้าหายใจแรง คนที่ถูกถามตอบเสียงสั่น: "อยู่ที่ตระกูลชาง!"

อู๋เป่ย: "ตระกูลชาง ทำไมถึงทำลายโลกแห่งไท้ชิง เจ้ารู้ไหม?"

คนผู้นี้รีบพูด: "ดูเหมือนเพื่อเข้าสู่โลกแห่งซ่างชิง"

อู๋เป่ยเยาะเย้ย: "ในพวกเจ้า มีแค่คนเดียวที่จะรอดชีวิต พาข้าไปตระกูลชาง"

พูดจบ มีคนหนึ่งรีบคุกเข่า: "ข้าน้อยยินดีนำทาง!"

อู๋เป่ยสายตาเย็นชา นอกจากคนที่คุกเข่า ที่เหลือทั้งหมดระเบิดร่างตาย​​​​​​​​​​​​​​​​

หลังจากฆ่าคนเหล่านั้นเสร็จ เขามองไปยังกลุ่มผู้บำเพ็ญหญิงในตำหนัก ผู้บำเพ็ญหญิงเหล่านั้นต่างก็รู้จักอู๋เป่ยดี ว่าเขาคือเทียนเฉียวของลัทธิเซียนไท่ชิง แต่พวกเธอทั้งหมดถูกพันธนาการด้วยคาถาต้องห้ามจนไม่อาจขยับตัวได้

อู๋เป่ยเดินเข้าไปใกล้ โบกมือครั้งหนึ่ง พันธนาการต้องห้ามทั้งหมดก็สลายไป กลุ่มผู้บำเพ็ญหญิงต่างร้องไห้พร้อมกับคุกเข่าลงกราบ

เขาพูดอย่างเรียบเฉยว่า “ข้าจะส่งพวกเจ้าไปยังที่แห่งหนึ่งชั่วคราว” แล้วจากนั้นก็ส่งกลุ่มผู้บำเพ็ญหญิงเข้าไปในเจิ้นตั้นส่วนตัวของเขา