ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 2019

ปรมาจารย์โอสถ ถึงกับสะดุ้ง รีบพูดด้วยเสียงร้อนรน “พี่หงส์เพลิง ฉันออกมาเล่นข้างนอก!”

หงส์เพลิงน้อย เอ่ยเสียงเย็น “ข้างนอก? ที่ไหนคือข้างนอก?”

ปรมาจารย์โอสถ หันมองผู้ที่อยู่รอบ ๆ ก่อนตอบ “ที่โลกแห่งศูนย์กลาง พวกเรากำลังจะไปหาท่านป้าเสวี่ย และเซียนเอ๋อ”

เสียงของหงส์เพลิงน้อยดังแทรกขึ้นด้วยความไม่พอใจ “แกกล้าดีนักที่ออกมาคนเดียว ฉันให้เวลาแกเพียงครึ่งชั่วยาม รีบกลับบ้านเดี๋ยวนี้! ไม่เช่นนั้นแกรู้ผลลัพธ์ดี!”

เมื่อ อู๋เป่ย ไม่อยู่บ้าน หลี่เย่าซือกับพวกมักจะทำตัวซุกซน จึงถูก หงส์เพลิงน้อย สั่งสอนบ่อยครั้ง เมื่อได้ยินดังนั้น เขารีบตอบกลับ “พี่หงส์เพลิง ฉันจะกลับเดี๋ยวนี้! ขอแต่อย่าบอกท่านพ่อ!”

หงส์เพลิงน้อยสวนกลับทันควัน “ไม่ได้! เดี๋ยวนี้!”

ปรมาจารย์โอสถยังคิดจะพูดต่อ แต่ทันใดนั้น—

เหนือหุบเขาพลันปรากฏเมฆดำปกคลุมพร้อมกับกลิ่นอายทรงพลังมหาศาลแผ่ซ่านลงมา

ทุกคนออกจากอาคารเพื่อดูสิ่งที่เกิดขึ้น เห็นใบหน้าขนาดใหญ่ในเมฆดำ ตาสองข้างพ่นไฟ จมูกพ่นควัน เสียงดังกังวาน “เจ้าพวกตัวเล็กกล้าแส่กับฉัน ช่างไม่เกรงกลัวเลย!”

เมื่อเห็นใบหน้าดังกล่าว เซียนพิณมายาตกใจจนร้องออกมา “นี่คือยันต์หุ่นกระบอก! เจ้าหุ่นกระบอกนี่อย่างน้อยต้องมีระดับเทียบเท่าเทพต้นตระกูล!”

แต่ หลี่อี้ พี่ชายใหญ่ของหลี่เย่าซือ กลับดูสงบ เขาคือผู้แข็งแกร่งระดับมรรคาจารย์ เพียงแค่ยิ้มบาง ๆ แล้วพูด “วิชาตื้น ๆ เท่านั้น ฉันจะทำลายมันเอง!”

เขาเงื้อมือขึ้นคว้า มือขนาดใหญ่ที่เปล่งแสงสีทองพุ่งไปจับหุ่นกระบอกไว้ ก่อนบีบเสียงดังสนั่น

กร๊อบ!

หุ่นกระบอกถูกบดขยี้จนแหลกละเอียด ชายชุดเหลืองที่ยืนอยู่ไกลออกไปกระอักเลือดออกมา พูดด้วยความตกใจ “เป็นไปไม่ได้!”

ชายชุดม่วงที่อยู่ข้าง ๆ รีบตะโกน “หนีเร็ว! พวกเราไม่ใช่คู่มือเขา!”

ทั้งสองหันตัวจะหนี แต่หลี่อี้มองพวกเขาไว้ตั้งแต่แรก มือข้างใหญ่สะบัดอีกครั้ง คว้าทั้งสองมาทุ่มลงพื้นอย่างแรง

ชายชุดม่วงแสดงความเจ็บปวดพร้อมเอ่ย “แกรู้หรือไม่ว่าพวกเราเป็นใคร?”

หลี่อี้ยิ้มเย็น “พวกแกคือข้าทาสของสนมจักรพรรดิแห่งจุดสูงสุดของสวรรค์ใช่ไหม? พวกหมารับใช้ มีอะไรให้โอ้อวดนัก?”

ชายชุดเหลืองโกรธจนตัวสั่น “แกกล้าดีที่เรียกพวกเราว่าหมารับใช้! ช่างกล้าหาญนัก!”

หลี่อี้ตอบด้วยท่าทางเยาะเย้ย “ฉันก็พูดไปแล้ว แกจะทำอะไรได้?”

ชายชุดเหลืองจึงบีบยันต์ในมือจนแตก พริบตานั้น ภาพลวงตารูปมนุษย์ขนาดใหญ่ปรากฏขึ้นในอากาศ พลังอันน่าเกรงขามแผ่กระจาย

ทุกคนเบื้องหน้ารู้สึกได้ถึงพลังที่แทบจะทัดเทียมฟ้าดิน

เซียนพิณมายาอุทานออกมา “นี่คือ…ปีศาจผู้ตรวจตราฟ้า!”

หลี่อี้ขมวดคิ้วเล็กน้อย “ปีศาจผู้ตรวจตราฟ้าคืออะไร?”

เซียนพิณมายาอธิบาย “ต้าเทียนจุน ได้ปลดปล่อยปีศาจบางตนที่ถูกผนึกไว้โดยเผ่าเทพ แล้วแต่งตั้งให้พวกมันเป็นทูตผู้ตรวจตราฟ้า พลังของพวกมันว่ากันว่าเทียบเท่าระดับจุน นับว่าทรงพลังอย่างมาก!”

ในขณะที่หลี่เย่าซือหันมองจี้หยก เสียงของหงส์เพลิงน้อยกลับเงียบไป เขาถอนหายใจเบา ๆ “แย่แล้ว…หากพี่หงส์เพลิงมา นี่คงเป็นจุดจบของปีศาจผู้ตรวจตราฟ้าตนนี้แน่”

เซียนพิณมายาถึงกับชะงัก มองหลี่เย่าซือด้วยความสงสัย “พี่หงส์เพลิงคือใครกัน?”

หลี่เย่าซือตอบเรียบ ๆ “ผู้ที่สามารถลบล้างราชสำนักเซียน ได้ด้วยมือเพียงฉันงเดียว”

เซียนพิณมายาตกตะลึงจนพูดไม่ออก “แข็งแกร่งถึงเพียงนี้เชียว!?”

ปีศาจผู้ตรวจตราฟ้าเบื้องบนมองมาทางพวกหลี่อี้ด้วยสายตาเย็นชา “ใครเป็นผู้ขอความช่วยเหลือ?”

ชายชุดเหลือง ตะโกนเสียงดัง "ท่านปีศาจผู้ตรวจตราฟ้า คนพวกนี้พยายามปองร้ายฉัน ได้โปรดลงมือจัดการพวกมัน!"

ปีศาจผู้ตรวจตราฟ้า กล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นชา "พวกแกถือยันต์ซวิ่นเทียน ฉันเชื่อคำพูดของพวกแก พวกแกทั้งหมด จงตายซะ!"

เขาชักดาบยาวซึ่งเป็น อาวุธเวทย์มนตร์ยุคดึกดำบรรพ์ และฟาดลงใส่กลุ่มของ หลี่เย่าซือ

หลี่ไท่ยี่ ชูมือขึ้นเผยให้เห็นอักขระส่องแสง ซึ่งเป็น ยันต์สังหาร ที่อู๋เป่ยมอบให้มา เขาตั้งใจใช้ยันต์นี้ต่อสู้กับปีศาจหากจำเป็น

ทันใดนั้น เสียงใสดังกังวานก็มาจากที่ไกลแสนไกล

"ใครกล้าทำร้ายน้องฉัน?"