ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 2036

หัวหน้าผู้ดูแลเหอแทบคลานหนีออกไป พอเขาไปแล้ว อู๋เป่ยพูดขึ้นว่า "แม่ ท่านหญิงใหญ่กำลังเล่นงานพวกเรา ตอนที่ข้าประลองก่อนหน้านี้แล้วโดนคนทำร้าย ก็เป็นแผนของนางที่อยู่เบื้องหลัง"

หลินเซียนรุ่ยถึงกับตกใจ "เป็นฝีมือของนางงั้นหรือ?"

อู๋เป่ยพยักหน้า "ก่อนหน้านี้ข้าไม่ได้กำลังคบหากับชุนฉีลูกสาวบุญธรรมของนางหรือ? นางนี่แหละที่วางยาข้าอย่างลับๆ"

หลินเซียนรุ่ยโกรธจนตัวสั่น "นังหญิงร้ายกาจคนนี้! ข้าจะไปบอกนายท่าน ให้เขาจัดการเรื่องนี้!"

อู๋เป่ยส่ายหน้า "แม่ ตอนนี้นางกำลังมีอิทธิพลมาก อย่าเพิ่งปะทะกับนางตรงๆเลย ขอเวลาให้ข้าอีกไม่กี่วัน รอให้ข้าฟื้นฟูพลังยุทธ์ได้ก่อน แล้วพวกเราจะไม่ต้องกลัวนางอีก"

หลินเซียนรุ่ยครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนตอบว่า "แต่ลูกเล่นงานหัวหน้าผู้ดูแลเหอไปแล้ว แม่กลัวว่านางจะหันมาเล่นงานพวกเรา"

อู๋เป่ยตอบว่า "ท่านหญิงใหญ่คนนี้มีเล่ห์เหลี่ยมเยอะ นางคงไม่มาเล่นงานตรงๆหรอก เราน่าจะมีเวลาเหลืออีกสองสามวัน ข้าจะใช้เวลานี้ฟื้นฟูพลังให้ได้"

จากนั้นอู๋เป่ยก็เริ่มการสร้างรากฐานขั้นต่อไป แต่การสร้างรากฐานขั้นที่สองนี้ต้องใช้สมุนไพรล้ำค่ามากยิ่งขึ้น เขาจึงต้องออกจากจวนสกุลฉู่เพื่อไปหาซื้อสมุนไพรเพิ่ม

อย่างไรก็ตาม อู๋เป่ยไม่มีเงินติดตัว จึงต้องมาขอเงินจากหลินเซียนรุ่ย นางจึงมอบเงินทั้งหมดที่มีให้เขา รวมเป็นเงิน 15 เหรียญทอง

เมืองที่ตระกูลฉู่ตั้งอยู่เรียกว่าเมืองไป๋มู่ เมืองนี้มีประชากรหลายแสนคน มีหมู่บ้านและตำบลล้อมรอบ ถือเป็นเมืองเล็กๆ โดยในเมืองนี้ ตระกูลฉู่เป็นกลุ่มอิทธิพลอันดับสอง รองจากตระกูลหยางที่แข็งแกร่งยิ่งกว่า

ในเมืองไป๋มู่มีร้านขายยาร้านหนึ่ง แม้จะขายสมุนไพรไม่มากนัก แต่อู๋เป่ยไม่มีทางเลือกอื่น

เมื่อเขาเดินเข้ามาในร้านขายยา พบว่าร้านนี้มีหน้าร้านที่ดูใหญ่โต ภายในมีโต๊ะยาวยาว และด้านหลังเป็นตู้ยาที่มีลิ้นชักเก็บสมุนไพรนับพันช่อง

อู๋เป่ยหยิบใบสั่งยาที่เขาเขียนไว้ส่งให้เจ้าของร้านขายยาพร้อมพูดว่า "ท่านเจ้าของร้าน ข้าต้องการซื้อยาพวกนี้"

เจ้าของร้านเป็นชายวัยกลางคน สวมชุดคลุมสีทอง ดูอ้วนท้วมและมีใบหน้าอารมณ์ดี ทันทีที่เห็นอู๋เป่ยเขาก็ทักทายว่า "คุณชายแห่งตระกูลฉู่ ท่านไม่เป็นอะไรใช่ไหม?"

เห็นได้ชัดว่าเรื่องที่ ฉู่หานถูกฆ่าได้แพร่กระจายออกไปจนถึงเจ้าของร้านขายยาแล้ว

อู๋เป่ยยิ้มเล็กน้อยแล้วตอบว่า "ไม่เป็นไร ข้าแค่บาดเจ็บนิดหน่อย วันนี้มาซื้อยามารักษาแผลน่ะ"

เจ้าของร้านรับใบสั่งยาไปดู แล้วอุทานด้วยความประหลาดใจว่า "คุณชายฉู่ สมุนไพรพวกนี้ล้วนมีค่ามาก แต่ร้านของข้าไม่มีของอยู่ในตอนนี้ หากท่านต้องการ ข้าจะสั่งเข้ามาให้ ต้องรอสักสองวัน"

อู๋เป่ยพูดว่า "ไม่เป็นไร ข้ารอได้"

เจ้าของร้านหยิบลูกคิดออกมาคำนวณสองสามครั้ง แล้วพูดว่า "สมุนไพรเหล่านี้ รวมทั้งหมดแล้วราคาประมาณ 1,550 เหรียญทอง"

อู๋เป่ยคิดในใจว่าทำไมถึงแพงขนาดนี้? เหรียญทอง 15 เหรียญที่ข้ามีอยู่คงซื้อได้แค่สมุนไพรอย่างเดียว

หลังจากคิดอยู่ครู่หนึ่ง เขาก็พูดว่า "ข้าจะวางเงินมัดจำไว้ก่อน พอของมาข้าจะกลับมารับยาและชำระเงินทั้งหมดในครั้งเดียว"

เจ้าของร้านยิ้มและตอบว่า "ได้สิ"

อู๋เป่ยวางเหรียญทองจำนวน 10 เหรียญลงไป พร้อมพูดว่า "นี่คือเงินมัดจำ"

เจ้าของร้านทำสีหน้าลำบากใจแล้วพูดว่า "คุณชายฉู่ เงินมัดจำ 10 เหรียญทองนี้น้อยเกินไป ตามกฎของร้านเรา ท่านต้องวางมัดจำอย่างน้อย 100 เหรียญทอง"

อู๋เป่ยพูดด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่งว่า "อะไรนะ? แม้แต่ตระกูลฉู่ของข้า ท่านก็ยังไม่ไว้ใจหรือ?"

เจ้าของร้านทำท่าจะพูดอะไรบางอย่าง แต่สายตาของ อู๋เป่ยก็เหลือบไปเห็นแม่กุญแจเหล็กขนาดใหญ่ น้ำหนักราว 3,000 ชั่ง ซึ่งใช้ไว้สำหรับล็อกประตูในตอนกลางคืนเพื่อป้องกันโจรกรรม

ปลายเท้าขวาของอู๋เป่ยแตะเบาๆ ทำให้แม่กุญแจเหล็กหนัก 3,000 ชั่งลอยขึ้นในอากาศ จากนั้นเขาก็ใช้นิ้วสองนิ้วรับมันไว้อย่างแผ่วเบา พร้อมกับหมุนมันในมือจนเกิดเสียงหวือหวา

เจ้าของร้านขายยาตกตะลึงจนตาค้าง ด้วยพลังมหาศาลเช่นนี้ อย่างน้อยก็ต้องมีระดับพลังซุ่ยถี่ขั้นที่ห้าเป็นอย่างต่ำ เขารีบพูดด้วยรอยยิ้ม "ดูท่าทางฝีมือของคุณชายฉู่จะพัฒนาไปอีกขั้น ขอแสดงความยินดีด้วย เรื่องเงินมัดจำข้าจะไม่คิดแล้ว ท่านค่อยมาเอาของในอีกสองวันก็พอ"

เหตุผลที่เจ้าของร้านจู่ๆก็วางใจ เพราะเขารู้ดีว่าหากอู๋เป่ยมีพลังระดับซุ่ยถี่ขั้นที่ห้า แน่นอนว่าตระกูลฉู่จะต้องทุ่มเทสนับสนุนเขาอย่างเต็มที่ และเงินแค่พันกว่าชั่งทอง สำหรับตระกูลฉู่แล้ว นับว่าเป็นเรื่องเล็กน้อย

อู๋เป่ยยิ้มตอบ "ขอบคุณท่านเจ้าของร้าน"

หลังจากออกจากร้านขายยา อู๋เป่ยก็เริ่มรู้สึกกลุ้มใจ เขาจะไปหาเงินกว่าพันชั่งทอง มาจากไหน? เพราะหลินเซียนรุ่ยแม่ของเขา ไม่มีเงินอีกแล้ว เธอให้เงินทั้งหมดที่มีแก่เขาแล้ว

"หรือจะต้องไปปล้น?" เขาถอนหายใจอย่างหมดหนทาง

ในตอนนั้นเอง คนบนถนนต่างหันไปมองที่ไกลๆพร้อมมีเสียงคนตะโกนว่า