ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 2091

ประมาณครึ่งชั่วโมง เฟยซัวหยุดลงหน้าป่าที่ปกคลุมด้วยหมอก ที่หน้าป่ามีเมืองเล็กๆ อยู่อย่างไม่น่าเชื่อ ในเมืองเต็มไปด้วยร้านค้า ผู้คนเดินไปมาอย่างคึกคัก

อวิ๋นซ่างอธิบายว่า: "สำนักต่างๆ มักส่งศิษย์มาทำภารกิจในป่าพิษเพื่อค้นหายาอายุวัฒนะแห่งวิญญาณ ทีละน้อยผู้คนก็เริ่มมากขึ้น และเริ่มมีคนมาทำธุรกิจที่นี่ เช่น ยาแก้พิษที่ใช้บ่อย เสื้อป้องกันพิษ ล้วนสามารถซื้อได้ที่นี่"

ทันทีที่ทั้งสองลงจากเฟยซัว ก็มีพ่อค้าหลายคนเดินเข้ามาถามพร้อมๆ กัน: "ท่านทั้งสอง ต้องการยาแก้พิษไหมครับ?"

"เสื้อป้องกันพิษของบ้านข้ามีคุณภาพรับประกัน ใช้ซ้ำได้ ไม่ซึมพิษแน่นอน..."

"ยาแก้พิษของบ้านข้าสามารถผ่อนชำระได้..."

เมื่อเห็นพ่อค้าเหล่านี้กำลังเชิญชวน อู๋เป่ยโบกมือ จูงอวิ๋นซ่างเดินตรงไปยังป่าพิษ

ห่างจากป่าไม่ถึงสิบเมตร อากาศเริ่มมีกลิ่นแปลกๆ อ่อนๆ ซึ่งเกิดจากพิษที่แพร่กระจายออกมา

อู๋เป่ยหยิบใบไม้สองใบออกมา ให้อวิ๋นซ่างยัดเข้าไปในรูจมูก แล้วเดินต่อไป

ใบไม้ทั้งสองนี้ส่งกลิ่นหอมอ่อนๆ อวิ๋นซ่างมองดู เหมือนเป็นหญ้าป่าชนิดหนึ่งที่เติบโตแถวสำนักหมิง ไม่รู้ว่าอู๋เป่ยไปเก็บมาตั้งแต่เมื่อไหร่

ในที่สุด ทั้งสองก็เข้าสู่ป่าพิษ อู๋เป่ยเดินไปพร้อมกับสังเกตสิ่งรอบข้างไป หลังจากเข้าไปลึกกว่าร้อยเมตร พวกเขาก็เข้าสู่ป่าอย่างเป็นทางการ

ไม่นาน เขาก็พบสมุนไพรอีกหลายชนิด แรกเริ่มเขาชิมดูก่อน จากนั้นจึงเด็ดใบสองสามใบให้อวิ๋นซ่าง ให้เธอเคี้ยวให้ละเอียดแล้วกลืนลงไป

อวิ๋นซ่างทำตามที่เขาบอก เคี้ยวสองสามครั้งแล้วกลืนลงท้อง ไม่นาน พลังแปลกประหลาดก็ไหลเวียนในร่างกาย ทำให้พิษจากหมอกพิษไม่สามารถเข้าสู่ร่างกายเธอได้

อวิ๋นซ่างประหลาดใจมาก ถามว่า: "แค่นี้ก็สามารถต้านหมอกพิษได้เลยหรือ!"

อู๋เป่ยยิ้มพูดว่า: "พิษในป่าพิษนี้เปลี่ยนแปลงตลอด เมื่อเข้าสู่พื้นที่ต่างกัน ก็ต้องกินสมุนไพรต่างชนิดกัน"

อวิ๋นซ่างพูด: "ศิษย์พี่รู้เรื่องสมุนไพรมากจริงๆ น่านับถือมาก"

อู๋เป่ยยิ้มเล็กน้อย: "ไม่ว่าจะเป็นเจิ้นตั้นไหน หลักการทางยาก็เหมือนกัน"

อวิ๋นซ่าง: "สมุนไพรพวกนี้ที่เธอหามาได้ ฉันเคยเดินผ่านไม่เคยมองด้วยซ้ำ ไม่คิดว่ามันจะมีสรรพคุณวิเศษเช่นนี้"

อู๋เป่ยพูด: "หญ้าและต้นไม้ที่นี่ล้วนอยู่ในสภาพแวดล้อมที่มีพิษ มันจึงสร้างสารต้านพิษขึ้นมาได้ง่าย"

หลังจากเดินไปอีกสักพัก อู๋เป่ยก็หยุดกะทันหัน เขาสูดจมูก ในอากาศมีกลิ่นหอมของสมุนไพรอ่อนๆ กลิ่นสมุนไพรแบบนี้มีเพียงนักปรุงยาที่ผ่านการฝึกฝนและมีประสบการณ์อย่างเขาเท่านั้นที่จะสัมผัสได้

เขาหลับตา เดินไปทางซ้ายสองสามก้าว แล้วเดินไปทางขวาสองสามก้าว สุดท้ายเดินไปข้างหน้า จากนั้นจึงบอกกับอวิ๋นซ่างว่า: "เดินไปทางซ้ายข้างหน้า ที่นั่นมียาอายุวัฒนะแห่งวิญญาณ"

อวิ๋นซ่างเบิกตากว้าง: "จมูกของเธอไวขนาดนั้นเลยหรือ?"

อู๋เป่ย: "ในระหว่างกระบวนการปรุงยา จมูกของผมพัฒนาอยู่ตลอด ในโลกนี้ คงไม่มีใครมีจมูกที่ไวกว่าฉันอีกแล้ว"

หลังจากเดินไปทางซ้ายด้านหน้าได้หลายลี้ อู๋เป่ยได้กลิ่นยาเข้มข้นขึ้น ไม่นาน เขาก็พบดอกไม้สีฟ้าอ่อนต้นเล็กๆ ในกอหญ้าป่า ใต้ดอกไม้มีใบเจ็ดใบงอกอยู่ บนใบมีอักขระยันต์เรืองแสงอ่อนๆ

หลังจากอวิ๋นซ่างเห็นยาอายุวัฒนะแห่งวิญญาณนี้แล้ว เธอก็ร้องอย่างตกใจ: "ฉันเหมือนเคยเห็นยาชนิดนี้ที่ไหน นี่คือ..."

ผ่านไปสองสามวินาที เธอก็พูดขึ้นทันที: "นี่คือหญ้าวิญญาณสีฟ้าเจ็ดใบ! เป็นยาอายุวัฒนะแห่งวิญญาณระดับเจ็ด!"

อวี้เจินกั่วที่พวกเขาต้องการหาเป็นเพียงยาอายุวัฒนะแห่งวิญญาณระดับห้า แต่ต้นนี้กลับเป็นยาอายุวัฒนะแห่งวิญญาณระดับเจ็ด ยาอายุวัฒนะแห่งวิญญาณทุกระดับที่เพิ่มขึ้น ราคาจะเพิ่มขึ้นหลายเท่าหรือสิบกว่าเท่า ต้นหญ้าวิญญาณสีฟ้าเจ็ดใบนี้มีมูลค่าอย่างน้อยเทียบเท่ากับอวี้เจินกั่วห้าสิบต้น!

อู๋เป่ยยิ้มพูด: "ผมได้กลิ่นสรรพคุณของมันแล้วรู้สึกว่าพิเศษมาก สมุนไพรนี้จะช่วยผู้บำเพ็ญในขั้นฝึกลมปราณ เดี๋ยวเราใช้มันในการปรุงยาได้"

อวิ๋นซ่างพยักหน้า: "ถูกต้อง หญ้าวิญญาณสีฟ้าเจ็ดใบมีประสิทธิภาพดีที่สุดสำหรับผู้บำเพ็ญขั้นฝึกลมปราณ"