ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 2096

สัมผัสได้ถึงการเปลี่ยนแปลงของไอวิญญาณสองชนิด อู๋เป่ยใคร่ครวญอย่างครุ่นคิด นึกในใจว่า: หรือว่าไอวิญญาณสองชนิดนี้แต่เดิมเป็นไอวิญญาณประเภทเดียวกัน เพียงแต่ถูกแยกออกจากกันด้วยเหตุผลบางอย่าง?

เมื่อนึกถึงความเป็นไปได้นี้ ดวงตาของเขาเปล่งประกาย จากนั้นก็รีบไปสำรวจจุดลมปราณที่สามทันที

เป็นเช่นนี้ อู๋เป่ยไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย เปิดจุดลมปราณที่สาม จุดลมปราณที่สี่ ไปเรื่อยๆ จนกระทั่งเปิดจุดลมปราณที่สิบสองได้สำเร็จ จึงรู้สึกว่าพลังงานเริ่มหมด จำเป็นต้องหยุดพักผ่อน

เป็นไปตามที่เขาคาดการณ์ไว้ ไอวิญญาณสิบสองชนิดที่ดูดซับมาจากจุดลมปราณทั้งสิบสองจุดหลอมรวมกันอย่างสมบูรณ์แบบเป็นไอวิญญาณชนิดใหม่ และยิ่งไอวิญญาณที่หลอมรวมมีมากเท่าไร ไอวิญญาณชนิดใหม่ก็ยิ่งลึกลับและมีพลังมากขึ้นเท่านั้น!

"ถ้าผมหลอมรวมไอวิญญาณจากจุดลมปราณทั้งสามสิบหกจุดเข้าด้วยกัน จะสร้างไอวิญญาณที่ทรงพลังขนาดไหนกัน?" เมื่อคิดถึงตรงนี้ ดวงตาของอู๋เป่ยก็เปล่งประกายขึ้นมา

แต่เขาเหนื่อยมากจริงๆ ต่อจากนี้จำเป็นต้องพักผ่อน

เมื่อเปิดประตูออกไป จึงพบว่าอวิ๋นซ่างยืนอยู่ข้างนอกพอดี ขณะนั้นดวงอาทิตย์เพิ่งขึ้น แสงอาทิตย์ส่องลงบนใบหน้าของเธอ ใบหน้าจึงงดงามเป็นพิเศษชวนให้หลงใหล

เขาอดใจไม่ไหว ดึงอวิ๋นซ่างเข้ามากอดไว้ในอ้อมแขน แล้วพาเข้าไปในห้อง พร้อมใช้เท้าเตะปิดประตู

อวิ๋นซ่างร้องเสียงหวานนิดหน่อย ไม่มีทีท่าว่าจะต่อต้านเลยแม้แต่น้อย พูดเสียงอ่อนโยนว่า: "ศิษย์พี่ ฟ้าสว่างแล้ว คืนนี้ค่อยให้พี่ได้ไหม?"

อู๋เป่ยกอดเธอไว้และถามว่า: "ทำไมต้องรอถึงตอนกลางคืน?"

อวิ๋นซ่างตอบ: "พี่ฝึกตนมาสามวันแล้ว วันนี้พอดีเป็นวันทดสอบศิษย์หัวกะทิ"

อู๋เป่ยชะงักเล็กน้อย: "ทดสอบอะไร?"

อวิ๋นซ่าง: "การเป็นศิษย์หัวกะทิก็มีเงื่อนไขเหมือนกัน นับจากเวลาที่เข้ามาในสำนัก ทุกๆ ช่วงเวลาหนึ่งต้องมีความก้าวหน้า มิฉะนั้นก็จะถูกถอดถอนตำแหน่งศิษย์หัวกะทิ แม้ว่าศิษย์พี่จะเป็นศิษย์สายตรง แต่ก็อยู่ในกลุ่มศิษย์หัวกะทิด้วย จึงต้องเข้าร่วมการทดสอบ"

อู๋เป่ย: "พี่เพิ่งเข้าสำนักได้ไม่นานนี่นา?"

อวิ๋นซ่าง: "ศิษย์พี่ พี่ลืมแล้วหรือ? ตอนที่ฉันพาพี่ไปรายงานตัว ท่านบอกว่าได้เป็นศิษย์ของซือจวินมากว่าสองเดือนแล้ว และตอนที่เข้าเป็นศิษย์ก็อยู่ในขั้นฝึกฝนร่างกายระดับสามแล้ว ตอนนี้พี่เป็นศิษย์มาประมาณสามเดือน ตามมาตรฐานของศิษย์หัวกะทิ ตอนนี้ท่านต้องบรรลุถึงขั้นฝึกฝนร่างกายระดับหกขึ้นไป"

อู๋เป่ย: "ขั้นฝึกฝนร่างกายระดับหกเหรอ? พอดีพี่บรรลุถึงระดับนั้นแล้ว"

อวิ๋นซ่าง: "แม้ว่าจะบรรลุแล้ว แต่การทดสอบขั้นฝึกฝนร่างกายระดับหกก็ยากพอสมควร และวันนี้เป็นวันที่เจ็ดของเดือน อาจมีศิษย์ระดับต่ำกว่าออกมาท้าทายศิษย์พี่"

อู๋เป่ยนึกถึงคนที่ชื่อจางเชา เขาหัวเราะเยาะ: "ท้าทายพี่? ดีมาก พี่กำลังอยากยืดเส้นยืดสายพอดี!"

อวิ๋นซ่าง: "ศิษย์พี่อย่าประมาท จางเชาคนนี้ช่วงนี้กำลังมาแรง และพลังยุทธ์ของเขาก็ถึงขั้นฝึกฝนร่างกายระดับเจ็ดแล้ว"

ขั้นฝึกฝนร่างกายระดับเจ็ดเป็นการฝึกขั้นปรับร่าง ผู้บำเพ็ญในระดับนี้จะฝึกฝนร่างกายอย่างเป็นระบบ พลังจะเหนือกว่าผู้บำเพ็ญขั้นฝึกจุดลมปราณมาก

อู๋เป่ยพูดนิ่งๆ: "อวิ๋นซ่าง เธอเชื่อไหมว่าพี่ใช้มือเดียวก็สามารถเอาชนะเขาได้สิบคน?"

อวิ๋นซ่างอึ้งไป แล้วหัวเราะคิกคัก: "ฉันเชื่อ!"

อู๋เป่ย: "ไปกันเถอะ ไปเข้าร่วมการทดสอบศิษย์หัวกะทิ"

"ค่ะ!"

ทั้งสองมาถึงลานที่ใช้สำหรับทดสอบศิษย์หัวกะทิ ขณะนั้นพวกศิษย์หัวกะทิรวมตัวกันเป็นกลุ่มเล็กกลุ่มน้อย ส่วนตรงกลางลานมีเครื่องมือทดสอบสามอย่างวางอยู่ มีคนยืนเต็มอยู่หน้าเครื่องมือทดสอบแต่ละอย่าง ทุกครั้งที่มีคนทดสอบเสร็จ ก็จะมีคนวิจารณ์มากมาย บางคนเยาะเย้ย บางคนชื่นชม

อวิ๋นซ่างบอก: "ศิษย์พี่ การทดสอบขั้นฝึกฝนร่างกายแบ่งเป็นการทดสอบร่างกาย พละกำลัง และศักยภาพ พี่อยู่ในขั้นฝึกฝนร่างกายระดับหก แต่ละการทดสอบต้องผ่านเกณฑ์จึงจะถือว่าผ่านการทดสอบ"

ขณะที่กำลังพูด จู่ๆ มีคนพูดขึ้นมาจากด้านหลัง: "น้องอวิ๋น ไม่ได้เจอเธอหลายวัน ที่แท้เธอก็ได้คู่รักแล้วนี่เอง"

เมื่ออวิ๋นซ่างได้ยินเสียงนี้ ใบหน้าซีดลงเล็กน้อย เธอหันกลับไป โค้งตัวเล็กน้อย พูดอย่างเคารพ: "ศิษย์พี่เฉิง!"

เมื่อได้ยินว่ามีคนพูดกับอวิ๋นซ่างแบบนี้ อู๋เป่ยขมวดคิ้ว เขาหันหลังไปมอง เห็นชายหน้าเหลืองอายุประมาณยี่สิบห้ายี่สิบหกปียืนอยู่ตรงนั้น สวมเสื้อคลุมยาวสีม่วง กำลังมองมาที่เขาด้วยสีหน้าเยาะเย้ย

เขาหัวเราะเยาะพูดว่า: "ผมเป็นศิษย์หัวกะทิชั้นสองอันทรงเกียรติต้องการให้คุณเป็นคู่เคียงคู่บำเพ็ญ คุณกลับปฏิเสธ แล้วไปหาคนไร้ค่าแบบนี้มา นี่คุณตั้งใจยั่วโมโหผมใช่ไหม?"

อวิ๋นซ่างรีบพูด: "ศิษย์พี่เฉิง ท่านเข้าใจผิดแล้ว..."